Yvonne Koenderman over een blokkade en een goede vriendin: ‘er wordt een behandelplan voor bestralen van de hersentumor besproken, maar bij aankomst blijkt door groei en uitzaaiingen dat geen optie meer te zijn…’
Een kort w appje op de vrijdagmorgen. Bijna had ik geschreven succes met de verhuizing en laat je niet kisten. Normaal zou ze zelfs nu gereageerd hebben met …Om de dooie dood niet, maar vandaag, zo vers typte ik toch maar laat je niet gek maken, rustig aan, je ziet me gauw.
Na een gekke hectische week, waarin ik een rendier met rode neus liet ontwaken op facebook vanwege een blokkade op mijn eigen persoontje i.v.m. een foto gemaakt door Alphons Mucha die ik samen met zijn uiteindelijke werk geplaatst had na een bezoekje aan het kunst museum in den Haag. Ik zeurde er blijkbaar achteraf te veel over dus de 24 uurs blokkade werd uiteindelijk omgezet naar 30 dagen. De reden van dat zeuren? Natuurlijk de enorme preutsheid van social media waar de meest verschrikkelijke beelden gezien mogen worden, maar een stukje schaamhaar of een tepel wereldschokkend blijkt te zijn.
Het is geen nieuws. Niet iets om je zo druk over te maken als ik deed, maar het was een heerlijk afreageer medium op het nieuws dat een goede vriendin die anderhalve maand geleden nog niets leek te mankeren uitbehandeld is. De tocht naar het ziekenhuis vanuit het revalidatie centrum waar ze sinds kort was ivm niet meer kunnen lopen en schrijven is nog vol goede hoop, want er wordt een behandelplan voor bestralen van de hersentumor besproken, maar bij aankomst blijkt door groei en uitzaaiingen dat geen optie meer te zijn. Geen behandeling is geen verblijf in een revalidatiecentrum, dus vandaag begint op een zonnige vrijdag de reis naar dat laatste hoofdstuk in een hospice.
Waar ik heel voorzichtig dat berichtje verstuur komt hard terug. ” Ik laat me nog niet kisten Yvon” Brede glimlach op een trieste maar toch weer mooie dag. We starten hem langzaam weer op.
Yvonne Koenderman
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
