PETER BERGER: ‘In de dood mag alles misschien volmaakt voltooid zijn, maar in het hier en nu mag je best zien dat iets geleefd heeft. Leeft. Imperfections. Secrets de la beauté…’

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op PETER BERGER: ‘In de dood mag alles misschien volmaakt voltooid zijn, maar in het hier en nu mag je best zien dat iets geleefd heeft. Leeft. Imperfections. Secrets de la beauté…’

Opstootje. Parkeerterrein. Want ook daar kun je botsen. Hier bij de super. Nou ja, botsen is een groot woord. Grietje kreeg een bumper kiss. Niets te zien. Geen deukje. Geen buts of krasje. Geen putje zelfs. Geen schrammetje. Ik zie niks. Nou ja, met een vergrootglas misschien. Daar! Kijk. Jawel. Lig er niet wakker van. Grietje al helemaal niet. She´s not perfect. No need. Kan tegen een stootje. Wie es sich für ein Volkswagen gehört. She´s free. Vivant. In de dood mag alles misschien volmaakt voltooid zijn, maar in het hier en nu mag je best zien dat iets geleefd heeft. Leeft. Imperfections. Secrets de la beauté.

Het mag dan wel geen naam hebben, die kus, maar het meisje, een ontluikende vrouw van ergens achter in de twintig, is compleet in shock. Haar zwartgerande ogen betuigen spijt, pijn en verdriet tegelijk. Haar kompaan? Hij heeft zich in haar vastgebeten. Ze komt niet eens aan het woord en steekt gelaten nog maar eens een peuk op. De handen trillend. She knows the drill. Hij is zo iemand die maar al te graag als vermeend slachtoffer wegkruipt en haar ondertussen met zogenaamde argumenten gevangen houdt. Merde! Een kras. Door haar. Zijn bumper! Metallic. Zijn auto. Zijn Audi. Zijn ego! Stom wijf.

Haar vader? Stiefbroer? Heimelijke lief misschien? Dunno. Doet er ook niet toe. Hij is zo iemand die nooit verkeerd zit. Alles beter weet. Niet beweegt. Blame? Het is altijd een ander. Omstandigheden. Zo iemand is ´ie. Een zelfbenoemde pechvogel: beroofd van al zijn kansen. Blind voor eigen onvermogen. Doof voor eigen kracht. Dolend in wrok. Vergiftigd door afgunst. Ver weg van het leven. Ik zat toch niet achter het stuur? Gebaart ´ie. Ik kon er niets aan doen. Toch? Compleet verontwaardigd. Duh. Hopeloos. Dus?

¨Pas de problème.¨ Zeg ik, nog maar eens naar Grietje wijzend. ¨Maak je niet zo druk.¨ Heb ik al tien keer geroepen. Maar meneer, een hippe vijftiger met zo´n dikke goudgerande bril die gangster rappers dragen, zoals dat hoort op TikTok, blijft maar tekeer gaan. Nina dit. Nina dat. Zij reed! Het rund. Hij zat er naast. Deed niks. Niks verkeerds in ieder geval. ¨Elle ne peut rien faire de bien.¨ Weet ik veel wat ´ie d´r allemaal voor verwijten naar het hoofd slingert. Ik hoor alleen maar dat ze Nina heet. En ik zie dat zij hem adoreert. Hem helpen wil. Omdat ze hem liefheeft. En het is obvious dat hij haar nodig heeft. Maar haar desondanks niet eens ziet staan. En haar daarom maar onder de duim houdt.

Sneue macho. Gozer! Get a life. Het is een kras van niks. Als het al een krasje is. Ik zie niks. Het is. Niets. Hou op. Het is een auto. Okee, zijn Audi. So? En ondertussen naar mij de toffe bink uithangen? Kerels onder elkaar. Blah. Blah. Het meisje barst in tranen uit. ¨Je suis vraiment désolé,¨ snikkend. Haar rosse haar vat vlam in de ochtendzon. Mijn Frans is beperkt en staat een zinvol gesprek in de weg. Ik zou haar willen zeggen dat het me niks uitmaakt. Allemaal. Niks. Helemaal. Niks. En dat die betweterige huilebalk maar eens lekker moest oprotten in z´n glimmend gepoetste ego booster inclusief turbo, elektrisch vouwdak, knalrode sportstoelen met donkergrijze zitting en metallic voorbumper met onzichtbare kras. En daarna vraag ik haar op de koffie in het café om de hoek. Om even tot zichzelf te kunnen komen. Kortom, de hoogste tijd voor een cursus Frans.

Peter Berger

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter