I HAVE A DREAM in een kleine 4 uur waren we van amsterdam in eindhoven – maar in een kleine 4 uur zijn we ook in La Chaussée de la Capelle – de picardie waar “onze” Peter Berger verblijft – ik zie een uitgestrekt landgoed, een zwoele zachte noordfranse augustus zomeravond – iets van haard en iets van vuur – ik zie een tiental aan dichters – een juryvoorzitter Le Nobel – ik zie singer songwriter Bjorn van Rozen die ook samen met een Ditmar Bakker het franse land in woorden nog mooier maken – ach ik zie lichte romantiek met zwarte zware randen en ochtenlicht – die zomeravond daar – een lang weekend daar – ik zie een frans restaurantje – een hotelletje – ach er is zoveel poëzie en overal poëzie. toch eens aan Peter Berger vragen of ergens in augustus volgend jaar de enige echte zondagochtendwedstrijd op een lieve zaterdagavond in het noorden van douce france zou kunnen plaatsvinden. maar eerst zijn geweldige maandagochtend column!
Het is zo´n Chinees met de kaart van vroeger. De porties ook nog maar de prijzen zijn wel van vandaag. Rommelig druk als een vestiging van Gorillas want afhalen is niet meer van deze tijd. Uit Chinezen ook niet blijkbaar. De tafeltjes zijn leeg. Ik bestel een ouderwetse Babi Pangang en een biertje. En daarna nog eentje. Fris koud vers getapt. Zo lekker als het alleen bij de Chinees om de spreekwoordelijke hoek smaakt. Nog maar eentje dan.
Het meisje heeft zojuist de verplichte warmhouder midden op tafel geposteerd en inmiddels ook aangestoken. Spiritus? Maximus. I´m obsessed with her eyeliner. Nee, het is niet zo´n ordinair potloodstreepje dat ze vanochtend na het douchen snel, doch met vaste hand, op beide oogleden heeft aangebracht. Neen. Twee messcherpe diepzwarte driehoeken zijn het. Kunstig vanuit de buitenooghoek schuin omhoog getrokken bovenlangs het jukbeen tot halverwege beide slapen. Met krullende contouren. Langgerekt en donker als een vers gezette tattoo. Zwart als het duister dat geen naam heeft.
Het meisje is een Samurai. Nou weet ook wel dat ik hier niet bij de Japanner zit en dat het meisje, waarschijnlijk de dochter van de uitbater, voor de volle honderd procent Chinees is. En dat ze gewoon een Hollandse trien is die patat met mayonaise eet. Maar toch is ze een Samurai. Zo uit een manga gekropen. In zwart wit. Zelfs de kleren kloppen. En haar ogen spugen vuur en haar lippen zijn onverbiddelijk vriendelijk. Zo iemand. Heroïsch is ze. Eet smakelijk! Ik wel. Alleen die saus. Ruikt ver weg naar Del Monte met kaneel. Nee. Die saus snap ik nog steeds niet. Ik vraag er sambal bij. Van die zwarte die in olie drijft. Straks de auto in. La France attends.
Peter Berger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
