recensie: De Evelien Gedichten van Hans F. Marijnissen – Marijnissen weet als geen ander vorm te geven aan de wanhoop van het alleen gelaten zijn  – geeft als geen ander woorden aan het alleen en het gelaten zijn. Nooit was de afwezige méer en prominent aanwezig in een poëziebundel.

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op recensie: De Evelien Gedichten van Hans F. Marijnissen – Marijnissen weet als geen ander vorm te geven aan de wanhoop van het alleen gelaten zijn  – geeft als geen ander woorden aan het alleen en het gelaten zijn. Nooit was de afwezige méer en prominent aanwezig in een poëziebundel.
Voor het geld hoeft u het niet te laten – 10 euro voor “De Evelien Gedichten” van Hans F. Marijnissen – dichter en actief lid van de poëzieclub eindhoven – 
we lezen de aankondiging van de bundel: “‘De Evelien gedichten’, van Hans F. Marijnissen, in privé-uitgave. Vijftien plus één gedichten rond de thema’s liefde, erbarmen en aanvaarding. Privé-uitgave #4, op A5, full colour paperback, geïllustreerd, 52 pagina’s. Bestellen bij de dichter of kopen bij zijn voordrachten. Gesigneerd.” – https://poezieclubeindhoven.nl/hans-f-marijnissen-de-evelien-gedichten/


en ik heb het allemaal!!  tot en met gesigneerd. ze waren mij al eerder opgevallen die Eveliengedichten van Marijnissen – ik hoorde ze – nou ja een paar – bij een voordracht – en ik wist niet wat ik hoorde. ooit was het andersom – ik las eerst kopland en hoorde later zijn voordracht en ik was ‘verkocht.’  eerst hoorde ik marijnissen en lees nu  wat later zijn bundel en ik geef me maar meteen over: jawel ook ‘verkocht.’ niet voor 95 miljoen als die voetballer – maar voor meer – voor de poëzie van Hans F Marijnissen.

ik besloot het volgende: als ik die man weer tegenkom dan wil ik die bundel hebben. er is iets met die gedichten in die bundel – er is iets met die man – hoe kan zo een saai ogende man zo  intens diepe en  indringende taal voortbrengen. hoe kan nou net zo een man de gedichten schrijven die je zelf had willen schrijven – gedichten zoals ze nauwelijks nog worden geschreven – hoe komt zo een man tot zo een klein bruisend en kolkend heldendicht – want evelien kan natuurlijk alleen maar evelien zijn maar staat gelijk voor ieder ander – voor iedereen die gemist wordt – voor de eeuwige gemiste en de nog immer altijd aanwezige: “en ik kan maar niet begrijpen dat je er nooit meer zult zijn..’ – schreef ooit ondergetekende.

een tipje van de sluier wordt door Marijnissen zelf opgelicht – de dichter geeft vooraf op een verder lege pagina in de bundel aan: ‘De Evelien Gedichten – Een psycho-dwangmatige cyclus gebaseerd op ware gebeurtenissen.’  je vreest meteen voor het ergste – jarenlange schrikbeelden doemen op uit mijn  verleden als slamjurylid – we gaan toch niet weer een hermetisch gesloten – hermetisch voor de lezer/toehoorder afgesloten hoop moralistische taalellende tegemoet op het persoonlijk psychotische af?

NEE! ik schrijf het met de mooiste letters die ik voor handen heb. De dichter Hans Marijnissen weet als geen ander vorm te geven aan de wanhoop van het alleen gelaten zijn  – geeft als geen ander woorden aan het alleen en het gelaten zijn. Nooit was de afwezige – de nooit meer aanwezige  méer en prominent aanwezig in een poëziebundel. nou ja laten we nog één dichter toe aan deze categorie van ‘nooit meer maar toch altijd’: de dichter schierbeek met zijn prachtbundel DE DEUR geschreven na het overlijden van zijn vrouw. net als schierbeek weet marijnissen zowel afstand als verbondenheid pagina na pagina in eenvoudige taal te openbaren op een adembenemende wijze: hoe vaker hij evelien aanroept hoe verder zij raakt én als hij haar niet meer aanroept kan ze niet dichterbij beschreven.

Natuurlijk levert dergelijk intens leven ook diepe inzichten op – niet dat de dichter er rijkelijk mee strooit – zo af en toe eentje  – ik citeer er een paar – nooit weg voor een dag in de week – en zo achter elkaar gezet bijna weer een gedicht:


ik heb leren doden wat ik bemin,
en bemin wat kan sterven.
 
…
 
Volgens mij
zijn we allemaal
terminaal
van origine,
 
 
…
 
We herkennen ouders
in elke spiegel
en onszelf in kinderen,

…

Rijkdom huist niet
in bezit, evelien,
want alles vergaat.

 
ik heb het vermoeden dat we op de pagina’s 18 en 19 van de bundel de absolute kern van de bevlogenheid van dichter Marijnissen moeten situeren in deze bundel – over die zomer – die ene zomer schrijft hij:
 
Nadat ons
ongeboren meisje stierf,
die zomer,
die dromer van drie maanden
die ons nooit zal leren kennen,
bleef haar afwezigheid
tastbaar als drukwerk,
dat stille zilvervisje
met nog open ogen.


over die zomer – die ene zomer schrijft hij: indrukwekkend.
pom wolff – 30-8-2022

“De Evelien Gedichten” van Hans F. Marijnissen. Bestellen bij de dichter of kopen bij zijn voordrachten. Gesigneerd.” – https://poezieclubeindhoven.nl/hans-f-marijnissen-de-evelien-gedichten/
 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter