Geraldine Bankcaenen en Frans Terken winnen de enige echte virtuele ceruleumblauw trofee op pomgedichten punt nl – naar een werk van papierkunstenares Conny Lahnstein

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op Geraldine Bankcaenen en Frans Terken winnen de enige echte virtuele ceruleumblauw trofee op pomgedichten punt nl – naar een werk van papierkunstenares Conny Lahnstein

wellicht niet helemaal de keuze voor goud die de gemiddelde lezer zou hebben verwacht – maar ik kies deze ronde toch voor de verrassing – het overweldigende blauw van Conny bracht de dichters in hoge – de hoogste sferen en liet dichters afdalen tot in de laagste leegtes – dank aan alle dichters voor de gedichten – dank ook aan conny lahnstein voor de bron van de inspiratie. goud deze week voor Geraldine en haar woorden – haar vogels – conny’s vogels – doen we meteen maar 2x goud – de ode van frans voor alle geordende snippers die Conny in haar kunstwerk wist/weet om te toveren tot een adembenemend geheel. winnaars van harte.

Herinnering komt naar boven
Het blauw van het water
Het allerinnigste blauw
We konden geen woorden vinden


Maar nu weet ik:
Het zijn de vogels
Het zijn de vogels
Onze woorden dat zijn de vogels. 

Geraldine Bankcaenen


in al zijn eenvoud – de herinnering, de verwondering weer – de herhaling – de verrassende laatste regel maakt het geheel toch wel weer bijzonder. geen woorden vinden en dan deze toch ontdekken – mooi
Goedemorgen Pom, 
Op de valreep nog, bij het prachtige werk van Conny.
Herfstige groet, 
Frans


Voor C.

Hoe het licht doorschijnend is
dit schitterend blauw dat om je heen hangt
snipper voor snipper opgebouwd

over je silhouet heen getekend
bouwt het dat er staat 
wat nauwelijks te zien is

enkel met het scherpzinnige oog
van de verbeelding 
als dat van de vogels

hoe zij opvliegen en ruimte innemen
de ruimte die jij schildert
om ons adembenemend in te verliezen

© FT 18.09.2022
de afsluiting van deze zondagochtend wedstrijd maar bovenaan geplaatst – een waar eerbetoon voor het werk van Conny door Frans Terken beschreven – mooi om te zien en met het gevoel van de dichter als adembenemend benoemd en gewaardeerd.
  • Frans Terken met een ode aan Conny
  • Rik van Boeckel – het blauw witte zicht
  • Jorge Bolle – In jouw blauw
  • Geraldine Bankcaenen – Het allerinnigste blauw
  • Hans F. Marijnissen – De branding leest de woorden
  • Cartouche – mijn liefste blauw is niet gewoon blauw
  • Vera van der Horst – Het hemels blauw
  • Anke Labrie – daar schreven we jouw naam in water
  • Ien Verrips – ik pluk repen uit de hemel
wie wint de enige echte virtuele ceruleumblauw trofee op pomgedichten punt nl ? – naar een werk van papierkunstenares Conny Lahnstein
paperArt werk ‘Cerulean’ maakt deel uit van de serie ‘Nader belicht’
Conny schrijft: Het werk heb ik gemaakt nav het gedicht ‘Ceruleum’ van Elbert Gonggrijp en staat in de kunst- en gedichtenbundel ‘Nader belicht’. .

graag uw dichtersinspiratie bij dit prachtschilderij – de papierkunst en het blauw van Conny – zullen het de vogels zijn, zal het het blauw zijn, de beweging, de golven, het overweldigende, de elementen of wat de dichter bij dit werk ervaart: het allerindividueelste. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
 
in en in

in vergezichten schilder je
zo dat niets verloren gaat
van wat er nog niet is

in een in en in blauw
in een ver vliegend licht
nadert eenvoud wat het is
 
en dat de vloed gaat liggen
na verloop van tijd
 
pom wolff

 
Blauw witte zicht

Blauw schijnt het licht
op onbekommerde vogels

het blauw witte zicht
zoekt ver reikende tijd

voorbij de zacht vliegende horizon
ebt de kleur van hemel en zee weg

tot in de universele schildering
van licht levende getijden.


Rik van Boeckel
17 september 2022
een inspiratie in woorden door Rik van Boeckel op het zachte en lichte werk van Conny – een bijna teder gedicht – met onbekommerde vogels. en een selektie van de elementen die Rik altijd zal aanroepen en hier in het bijzonder bij het blauwe werk: de tijd, de getijden en het universum.
In jouw blauw

in jouw blauw
ben ik krakend opgestaan
landschappen trekken
weids aan je voorbij
zoals de zwaluw scheert
langs de luchtlijn
van een omgevallen dag
met je mee reizen
is een groter geschenk
dan een schilderachtige dag

waarin de zachte penseel
met schroom
en schoorvoetend
jouw reis beschrijft
en meeneemt
naar een luchtige dag

jorge, 17 september 2022
met jou meereizen – is vermoed ik de belangrijkste regel in dit gedicht en dan in het gedroomde blauw van degene die de dichter aanroept in de beginregels van zijn gedicht. en dat echt te verkiezen is boven een interpretatie van de werkelijkheid.

In een gesprek

Een volmaakte staking,
een volkomen onderbreking
van alle overbodige gebaren.

Het gesprek gaat door.
Buiten op straat vordert de file
als vanouds.

Ik wend mijn aandacht
als de loop van een geweer
naar mezelf, druk af,
en glimlach.

Ik geloof niet dat iemand
iets merkt, mij mist.
De branding leest de woorden
en wist.


Hans F. Marijnissen
de laatste twee strofen komen wel aan – het is of de dichter ergens onder een blauw wolkendek van Conny zich zelf onder de loep neemt. en min of meer in een  eenzaam zijn opgaat in het getoonde schilderij.
Blauwdruk van leven

mijn liefste – blauw is niet gewoon
blauw zoals een stemming golven kan
van hemels naar baby, waterig naar aards
licht naar donker, van korenbloem tot indigo
zwevend van koninklijk naar feeling blue
van pruisisch hard naar warm kobalt

maar het totaalste
onvervalste is wat in jou gelegen
onmetelijke diepzee met schuimwit erop
en zwaluwblauw als adelaar erboven
al dat strekking aan je woorden geeft

talen dat is echt ons ding, zoals jij
met schaarvaste hand wegknipt
en ik het wit met inkt aanvlieg
tot onvoorstelbaar vergezicht

wij – papieren tijgers, gieren –
die de leegte bij de strot grijpen
en vermalen tot enigst ceruleum


17-09-2022 / Cartouche
een opsomming in de eerste strofe waar geen normaal mens meer overheen komt daar stijgt Cartouche met gemak boven uit om ‘het totaalste
onvervalste wat in jou gelegen ( is)’  nog eens even boven alles en iedereen uit te lichten – totdat de kunstenaar of het nou met de pen is of met de schaar was – leegte schept. het was weer eens een hele tour om met dichters woorden  mee te vliegen. bij Cartouche moet je altijd even als lezer uitblazen als je een gedicht van hem hebt gelezen.
Het hemels blauw,
dat alle zintuigen overstijgt
waar alle goden huizen

het dak van eeuwige zekerheid
is gisteren neergestort
in grote brokken
ligt het op de grauwe grond

alles wat vleugels heeft
kan vluchten naar de leegte
waar eerst het blauw
nog enige waardigheid aan gaf.


Vera van der Horst
ook hier de vlucht – zeg maar de val – naar de leegte beschreven – het is alsof vera het gedicht van Cartouche hierboven  heeft gelezen of andersom – blijkbaar roept Conny’s papierkunst opvliegende en allesoverstijgende en hier gevallen dichters op die uiteindelijk in iets van totale leegte landen – een gevaarlijke vrouw die Conny.
de plek

daar waar de zee de kust verlaat
de sterke stroom zich schuilhoudt
onder een kabbelend watervlak
daar stonden we vandaag bijeen

daar waar de zon het zilver stort
op golven die wel huiswaarts keren
daar strooiden we de bloemen uit
rond een krans van zwart gesteente

daar waar de lucht de klippen raakt
wit schuim op kale rotsen ketst
die echo’s dragen van een vlinderslag
daar schreven we jouw naam in water


anke labrie
Ha Pom, Mooi werk van Conny, woest en tegelijkertijd spiritueel (mijn interpretatie).
 
een plaats een plek om niet meer te vergeten – met water licht en lucht de golven en de stroming – het leven dat voorbij ging weer  opgenomen in een eb en vloed beweging – de beschrijving van het afscheid
ik pluk repen uit de hemel
strooi sneeuw van de bergen
bedek daarmee
ons modderig bestaan
in de zwaluwen lezen wij
ons toekomstig geluk
met knippen en plakken
bij elkaar gebracht
tot eenheid gecreëerd.

Ien Verrips
sept 2022
de laatste inzending vandaag van Ien. haar vereenzelviging met het werk van Conny. mooie gedachte: hoe we door knippen en plakken geluk kunnen cre-eren.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter