Dag Pom,
Ik weet niet of je je vandaag aan het gebruikelijke tijdschema vasthoudt, maar ik wens jou en de dichters fijne dagen rond de Kerst en de jaarwisseling. Wat de vrede en de liefde betreft heb ik weinig hoop, maar wait and see it! Een mens weet nooit en hopen is toegestaan, ook al wordt ons zand in de ogen gestrooid.
Tussen al het vreedzame mijn liefde in ieder geval voor jullie allemaal! Groet van Jako.
zeg je liefde?
achter hem liggen opgestapeld
jarenoude kerstgedachten, steeds
dezelfde spreuken
gelijk paus of koning
in kranten leest hij hoop en vrede
weer wordt de ziel van ‘t volk
warmgeblazen, wordt weggewerkte
droevenis losgeweekt
in etalages tussen boeken
hemden wasmachines stralen
ballen bellen kaarsen
alsof het leven en de liefde
uit kitsch en licht bestaan
dan krimpt zijn achterdocht weer samen
draagt hij takken hulst in’t huis
schrijft op pakjes laatste namen
jako fennek
een prachtig gedicht Jako – dank je wel namens ons allen – ja draag maar takken hulst het huis in – drink iets moois en warms met je lieven drinken wij op jou en op al je mooie bijdragen aan de site dit jaar. we hoeven geen koningen, geen machthebbers of pauzen – wij van hier hebben genoeg aan de poëzie – en dat je het zal blijven schrijven tot in de lengte van de dagen in goede gezondheid.
- RENÉ BRANDHOFF – Laat ons samen…
- ANKE LABRIE – Oh, de slingers nog…
- FRANS TERKEN – weer een nieuw lied gezongen…
- RIK VAN BOECKEL – de glinsterende rondjes
- ROB MIENTJES – Laat het licht schijnen
- IEN VERRIPS – we spelen met vuur
- VERA VAN DER HORST – nog steeds zijn er wijzen…
uit goede grond
de oorlog gesloten
zoals je gordijnen sluit
voor buitenlicht
te veel te zien te lang
weer maagdelijk breekt vrede
uit goede grond
kent aarde geen geschiedenis
en wapent zich naïef
in dit totaal verteerde landschap
groeit elke dag
een nieuwe dochter nog
pomwolff
Kerstnacht
Ik wacht al heel mijn leven
op de wijzen uit waar ook vandaan
ze zijn toen nooit aangekomen
misschien in een hinderlaag gelopen
hun botten door slagen gebroken
zij hadden ook enkel wat woorden
het kindje is dan ook nooit gevonden
ook omdat het nooit is geboren
want zijn moeder was nog maagd
maar ik wil nog elk jaar een keer geloven
wat de wijzen ons zouden beloven
dat er vrede komt in onze aard
nog steeds zijn er wijzen
het aantal groeit traag
maar er zijn nog te veel dwazen
zie het als de laatste grote plaag
Vera van der Horst
wij van de pom bedanken vera voor de poëtische bijdragen dit jaar en voor haar gastvrijheid om de pomdag te hosten – ergens in augustus – haar kerstgedicht met hoop – “dat mn kinderen het nog zullen meemaken, maar echte grote veranderingen gaan niet in jaren, maar eeuwen eeuwen eeuwen en dan weet je nog niet welke kant op (…) en wat een ergernis dat ik dat nooit zal gaan weten…” – de dagen nu gevuld met de top 2000 klanken – tot 2023 – met op de achtergrond vuurwerkgekkie poetin – zo langzamerhand begin ik hem niet te mogen – de dwaas inderdaad ja. dat ze voorbij gaan de dwazen en iets van vrede ons zal verwarmen.
Kerstlicht
Kerstlicht gloeit in ogen
van de reizende toekomst
aan de boom met de piek
naar de geboorte van liefde
de glinsterende rondjes
brengen het universum in zicht
oorlog en vrede trillen met rede
op de bodem van moeder aarde
haar zoon de vriendelijke kerstman
groet de wereld met een teken van geluk.
Rik van Boeckel
24 december 2022
wij van de pom wensen rik mooie dagen – bedanken hem voor zijn ritmische poëtische bijdragen – voor zijn optreden in het amsterdamse Café Baut op een merik van der torren/mirjam al -dag. zijn heerlijke eeuwig durend – zo lijkt het – universele optimisme. poetin kan veel kapot maken maar nooit het aard en hemelstralen van een rik van boeckel.
De wereld lijkt aan twee dagen vrede per jaar wel genoeg te hebben. Nee, dan liever de vrede van pg, die is houdbaarder en klinkt beter.
Hierbij mijn bijdrage.
Ik wens je een vredig jaar met hier en daar ruimte voor een poëtisch relletje.
Groet,
René.
prachtig dichtwerk – René dank je wel – nummer 1926 wordt nu gedraaid – ‘what can i say – she is walking away – what can i do still loving you – how can we hang on to a dream …’ – ergens wel passend zo bij het leven van de dichter die René ook is blijkens zijn bijdrage – elk jaar komt er iets bij – er waren jaren van verhuizing en verbouwen, er waren jaren van roeien en nog meer roeien – ik geloof dat ie een keer in zijn eentje van groningen naar amsterdam amstel kalfje roeide – in ieder geval werd er in een lokale krant over enorme spierballen geschreven en dit jaar was ie wereldreiziger Brandhoff – god mag weten hoeveel duizenden kilometers werden afgelegd – (deed ie ook nog even vera’s eindhoven aan) het is maar goed dat er poëzie is – kan ie soms even van enige contemplatieve rust genieten en wij van hier dan ook. wat brengt 2023 een Brandhoff? dat is de vraag.
Voor jou en je lieven fijne dagen en de beste wensen voor 2023, met poëzie vanzelfsprekend.
Heb een kerstgroet/eindejaarsvers bijgevoegd.
In zicht
Een nevel van sterren
tegen het zwart aan de wand
daarin de deur op een kier
noem het eromheenlicht
rond een kern van warmte
het vuur dat binnenin brandt
hoe het de kou verdrijft
alles met liefde lichter maakt
dagen van donker verdrongen
nog wat stappen te gaan
weer een nieuw lied gezongen
verse adem die al op stoom raakt
© FT 2022
Alle goeds, warme groet,
Frans
op de drempel van het nieuwe jaar genieten we het inzicht van Frans zoals we dit jaar al vaker van zijn poëtische inzichten genoten op de pom – soms vlammend – heel soms de woede over politieke wangestalten – maar veel vaker lezen we van zijn poëtische bouwstenen voor een betere wereld – schudde ik hem de hand in Cafe Eijlders dit jaar waar hij de dichters marathon mede vorm gaf – bedank ik hem voor zijn onophoudelijke steun aan de pomsite. al zoveel jaren lang. naar ik hoop ook weer in 2023. een gezond jaar frans!
onze eerste kerst jij daar
ik hier
we zouden samen zijn
’t is oorlog deze kerst
vandaar
helden worden we genoemd
bange helden zijn we
we spelen met vuur
verdrinken ons heimwee en gemis
roepen om onze moeder
de laffe schaamte
het verraad
dec. 2022
Ien Verrips
ook Ien wens ik een gelukkig 2023 – dank voor de bijdragen op de dinsdag op de pomsite – afwisselend met peter posthumus – prominent aanwezig met haar – ik zeg voorname poëzie – in eindhoven bij vera – ik geniet ook van onze jaarlijkse ‘wijndag’ ergens in het zaanse – over een brug door kleine straatjes – tot je ien ziet schuren en schaven en schilderen aan haar zaanse huisje van hout – tot het glanst – zo als haar poëzie glanst – soms glanst van wrangheid. en een lief 2023 wens ik haar!
Anke
De kerstboom
‘Het kruis, waar is nou weer het kruis?
Hoe kan dat nou, hoe is dat zoekgeraakt?
Het moet er zijn, ‘t ligt vast ergens in huis,
‘k had nog wel zo’n prachtig kruis gemaakt.’
‘Is er nog hout? Haal dan de zaag maar weer.
Nee, niet dat smalle stuk, dan valt ie om.
Altijd hetzelfde liedje hier. Dit is de laatste keer.
Vasthouden zei ik, doe toch niet zo stom.’
‘Staat ie scheef? Hoe komen jullie daar nou bij,
dat lijkt maar zo. Die ene tak is veel te zwaar.
Geen goeie boom gekocht? Nou ligt ‘t aan mij.
Koop dan zelf een kerstboom volgend jaar.’
‘Eerst de lichtjes. Natuurlijk weer een puinhoop.
Jij houdt deze twee omhoog en jij die twee,
nou jij ernaast, anders zit weer alles in de knoop.
Dan houd je het maar op, nee, nou niet naar de wc.’
‘Even draaien, er zit gewoon een lampje los.
nou de piek. Kijk uit! Stap over die dozen heen.
Je liet ‘m bijna vallen en dan zijn we echt de klos
Want die is nog van opa en we hebben er maar een.’
‘Oh, de slingers nog. Ja, zo, tussen de takken door.
Nou nog alleen de ballen en het engelenhaar.
Niet zeuren, verder heb ik er geen tijd meer voor.
Het is een mooie boom geworden en nou is ie klaar.’
Anke Labrie (kindertijd jaren zestig)
Anke moet echt een ‘beter’ 2023 krijgen – het was weer vallen – qua gezondheid – maar gelukkig ook weer opstaan in 22 – ik verwelkom altijd haar bijdragen aan de pom bij de zondagochtend wedstrijd. vera schreef over de wijzen – dat ze er zijn – wij van de pom hebben er in ieder geval één – die in haar poëzie levenswijsheid weet te leggen op een zeer aangename lichtvoetige wijze – die lichtvoetigheid wens ik Anke ook in het dagelijks leven het komend jaar maar dan zonder vallen. en een mooi 2023.
Hoi Pom,
Fijne en zware dagen in alle opzichten. Dit dicht ik toe.
Kerstmis
Mis kerst
Mist sneeuw
Alles groen en op rood
Nevel staren
In het licht dat maar niet uit wil
Help zingen de Beatles
En John wenst geen oorlog
Net als ik, net als jullie, toch?
George doet het met Michaël
D’n heilige engel
Geloven zult gij
Laat het licht schijnen
Op alles dat donkert
Ik gun het iedereen
Ieder jaar opnieuw
Maar vooral met kerst
Zo ben ik
Rob Mientjes
een nieuwe ster aan het fenomeen van de pom dit jaar – onze rob – waar zijn poëzie over gaat moet ik echt in 2023 gaan ontdekken – dat lukte mij nog niet in 2022. dank voor de bijdragen de laatste maanden – en je sportiviteit – het is niet aan velen gegeven de gesel van pomkritiek te overleven. jou wel. en zo moet het ook – een dichter STAAT achter zijn poëzie – wat ze er ook van zeggen. wens ik je een onvergetelijk nieuwjaar.
‘Laat het licht schijnen
Op alles dat donkert
Ik gun het iedereen…’
dank je wel rob!
