Tot voor kort was ik er van overtuigd, dat het belangrijk was om ‘goed te doen’. Specifiek door te zorgen voor andere mensen en te zorgen voor een leefbare wereld. Verder valt het zorgen voor dieren er ook onder. En het zorgen, dat de wereld net een stukje beter wordt, door mijn bestaan op aarde. Dat klinkt allemaal redelijk vaag. In de praktijk kwam het neer op het voordragen van poëzie, het maken van een paar films, het pogen op te voeden van een paar kinderen, het betrachten een lieve en goede levensgezel te zijn, gezond te leven en toch ook soms de teugels te laten vieren, op tijd vegetarisch te eten, niet te vliegen, duurzame producten te kopen of helemaal geen dingen te kopen en positief te zijn. Daarnaast ook van tijd tot tijd activistische uitingen doen en discussies aangaan tegen het kapitalisme.
Maar dat is nu voorbij. Ik heb nagedacht over de definitie van ‘goed doen’ en de zin van het leven. En weet je, of je nu ‘goed doet’ zoals ik dacht hoe dat moest, of gewoon de wereld naar de bliksem helpt, het maakt allemaal niet uit. Niets maakt uit. De waarde van de mening van een kapitalist is net zoveel waard als die van een anarchist. Die van een vleeseter net zo veel als die van een vegetariër. Die van een fascist of een neo-liberaal net zo veel als die van een communist of een socialist. Er is geen goed of kwaad. Dat is enkel wat je jezelf wijs maakt. Vroeger had je daar het geloof voor. Nu mag alles. Dus zijn ook goed en kwaad niets anders dan een mening meer. De meeste stemmen gelden soms, als het uitkomt. Dus ben ik bereid me daar aselect, gewoon naar te gaan voegen.
Zoals Iggy Pop al zong: ‘Well, I’m just a modern guy’. Of een ‘Passenger’ voor mijn part. Ook dat maakt niet uit. Als je kind bent, ben je schizofreen. Jantje lacht, jantje huilt. Als je in de puberteit zit, dan rommel je maar wat aan en probeer je jezelf naar de knoppen te helpen. Als je ouder wordt, probeer je wat op te bouwen en dat lukt maar zo, zo. Dan takel je af en verstoot de wereld je weer en uiteindelijk ben je er niet meer. Wat maakt het dan allemaal nog uit. Wat is die hele zogenaamde beschaving dan waard. Met z’n wetten en z’n politiek. Met z’n genot en z’n lijden. Met z’n duurzaamheid en z’n afbraak. Onder de streep kloot de hele wereld maar wat aan. Van de rat in het riool, tot de pakkenman in z’n mooie Tesla. Wat maakt oneerlijke verdeling dan uit? De één z’n brood is de ander z’n dood. Zo gaat het toch gewoon. Als er iets goed of slecht is, dan is het gewoon de max te accepteren dat het is, zoals het is.
Velen hebben de boot al stuurboord of bakboord pogen te laten gaan. En telkens is het enkel de stroming of de wind, die het uiteindelijk voor het zeggen heeft. Spielerei. Lang heb ik de illusie gehad een goed mens te moeten zijn. Overtuigd als ik was van mijn morele gelijk. Pas nu zie ik, dat ik een dwaas was. Iedereen had namelijk gelijk. Iedereen die het met me eens was, maar ook iedereen, die het er niet mee eens was. De kruiden in het koelvak bij de Albert Heijn net zo veel als het onkruid tussen de tegels in de tuin. De poes of de kater. Een blanke of een klootzak. Een neger of een vriend. Een Dacia of een Lancia. Educatie of ejaculatie. Idealisme is geen haar beter dan nihilisme. De onrust in me, was net zo wel de stilte. De bomen in het bos hebben net zoveel gelijk als de bosbrand.
Hoe ik dit alles aan mijn, door de dwangwereld geïndoctrineerde, kinderen moet uitleggen weet ik niet. Misschien is het ook het beste dat gewoon niet te doen. Beter vliegen we vanavond naar Ibiza en eten we een dikke steak, terwijl we onder de coke een dansje doen in de afterclub. En daarna door naar Moskou om ons aan te sluiten bij de Wagner groep voor de Götterdämmerung. Het enige dat goed is, is alles. Het spel te spelen, door het niet te spelen.
Verder heeft het toch geen zin.
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
