Peter Berger: ‘Afgezien van haar lengte en ranke postuur, de lokale Franse dames zijn meestal compact als vechtersbazen, past ze naadloos in het demografische landschap. Trainingsbroek. Fake Adidas; met van die slippers eronder die vooral populair lijken te zijn bij Afrikaanse migranten…’
Het blauwbleke meisje, dat met een stuurse blik rondkijkt alsof ze zo uit een kraakpand is komen kruipen, betaalt haar koffie, ik gok een dubbele caramel macchiato, met een glimmende creditcard. Platinum? Gold? Zoiets. Dan beent ze, graatmager, met de uit de kluiten gewassen cup-to-go losjes balancerend tussen duim en wijsvinger kordaat mijn richting op. Stevige ronde heupen heeft ze ook, en dat geeft haar tred iets oers. Het doet denken aan een wat houterige tijgerin. Een beetje uit balans, maar toch in control.
Ronduit onweerstaanbaar. Dan lacht ze. Ze mag dan wel een pokerface hebben maar haar ogen liegen niet. Blijheid is in haar blik ver te zoeken. Ondertussen stroomt een waterval aan woorden uit haar mond maar het duurt even eer ik doorheb dat ze Engels spreekt en bovendien haar woorden tot mij richt. Met gebroken tongval weliswaar, maar het is iets wat je hier niet vaak overkomt: parler Anglais.
Afgezien van haar lengte en ranke postuur, de lokale Franse dames zijn meestal compact als vechtersbazen, past ze naadloos in het demografische landschap. Trainingsbroek. Fake Adidas; met van die slippers eronder die vooral populair lijken te zijn bij Afrikaanse migranten. Nou heb ik ze zelf ook, diezelfde slippers in het blauw – want ze lopen fantastisch, maar ik ben toch meer het teenslipper type. Ik geef de voorkeur aan van die goedkope uit de super. Die voordat ze lekker lopen altijd een dag of twee een beetje pijn doen. Ik moet er nog ergens een stel hebben liggen. Uit Mexico. Zomerhitte. Strand. Maar hier zie je lieden die dat soort schoeisel, ook teenslippers, het hele jaar rond, zelfs gedurende de barre wintermaanden, altijd en overal dragen. Inclusief hagelwitte dikke badstof sportsokken.
Ze vraagt of ik jumper cables heb. WTF? Touwtje springen? Op slippers? Nota bene op het besneeuwde parkeerterrein van een absurd drukbezochte benzinepomp! No way. Het beeld van een op slippers stuiterende tijgerin dat ritmisch op mijn netvlies danst lost op als sneeuw voor de zon zodra ik me realiseer dat ze zit te springen om câbles de démarrage. Autopech. Accu leeg. Startkabels. Maar die liggen in het huis. Merde.
Peter Berger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
