Peter Berger: ‘De dame achter het loket heeft het figuur van een breinaald. Ze draagt zo’n lichtgrijze joggingbroek die, ook hier, bij de Zeeman voor een habbekrats voor het grijpen liggen….’
Een voetbalveld zo groot is de loods. Dat is wellicht wat overdreven maar op het verlaten fabrieksterrein staan er twee van fors formaat, plus nog wat andere morsige gebouwtjes. De rest is in gebruik als parkeerterrein. Een drukte van jewelste is het er. Brocante. Uitdragerij. Kringloopwinkel. Het is er minder keurig dan op gelijksoortige plekken in Nederland, noem het gerust een rommeltje, maar desondanks minstens zo strak georganiseerd. Servies. Kleding. Boeken. Meubels. Speelgoed. Elektra. Prullaria. Iedere afdeling wordt gerund door vrijwilligers die jouw aankopen in bewaring nemen totdat je ervoor betaald hebt bij de centrale kassa. Dat werkt met een ingenieus bonnetjes systeem dat ik nog steeds niet helemaal doorgrond; maar het functioneert al jaren. Ik kan inmiddels mijn spulletjes afhalen. Een glazen karaf en een bierpul deze keer. Voor gemberthee. Met miel d’acacia. Ik wordt er altijd dorstig van. Van gember met honing. Liters.
De dame achter het loket heeft het figuur van een breinaald. Ze draagt zo’n lichtgrijze joggingbroek die, ook hier, bij de Zeeman voor een habbekrats voor het grijpen liggen. Een vormeloze trui slobbert erboven. Desondanks is ze gracieus als een Parisienne. Met ogen vol vuur, brandend boven een neus die Franser dan Frans is. Daaronder een afgemeten glimlach. En dan haar lengte! Minstens zo lang als ik, misschien zelfs twee meter of meer. Wow! Ik schrik ervan, heel even maar want ze straalt rust en liefde uit. ¨Danke Schön,¨ zegt ze, me verschroeiend met de poppetjes in haar ogen mijn in krantenpapier gerolde glaswerk aanreikend. Als ik haar in gebrekkig Frans antwoord gaat ze open met een ontwapenende glimlach. Pays Bas? Land van al haar dromen. Ze wil er per se heen. Ooit. De inmiddels speels geworden lach danst frivool op haar lippen. Een kort praatje en dan is het tijd voor de volgende klant want de rij is inmiddels lang. Buiten regent het pijpestelen.
Peter Berger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
