ABRAHAM VON SOLO onder het mes van AI – CHAT GPT – zijn poëzie: een symbool van verandering en continuïteit, van de ongrijpbare aard van het leven en de herinneringen die hij koestert…
ABRAHAM VON SOLO onder het mes AI – CHAT GPT – zijn poëzie: een symbool van verandering en continuïteit, van de ongrijpbare aard van het leven en de herinneringen die hij koestert…
Thank you for sharing this poem, Abraham Von Solo. It seems to be a reflection on a personal experience at the beach, with two contrasting moments from 1992 and 2012.
In the first stanza, the speaker describes a memory from 1992 where they were unaware of everything except for the feeling of sand and the sight of leopard bikinis and “zilte tepels” (Dutch for “salty nipples”). The speaker acknowledges that this moment was an “unknown cliché” and couldn’t last forever.
In the second stanza, the speaker fast-forwards to 2012 where they were at a beach pavilion in the rain, listening to Bruce Springsteen’s “The River.” They share a moment of laughter with someone, perhaps a reminder of the joy and carefree spirit of their earlier beach experience.
Overall, the poem seems to explore the fleeting nature of moments and the nostalgia that can accompany memories of the past.
Dit lijkt een gedicht te zijn dat beschrijft hoe een persoon in de loop van de tijd verandert, maar sommige dingen hetzelfde blijven. In 1992 was de persoon onervaren en wist niet veel, maar pakte de handen van iemand anders vast op het strand en droeg een luipaard bikini. Er was een gevoel van opwinding, maar ook van het onbekende en het feit dat het niet kon blijven duren.
In 2012 regende het op het strand, maar de persoon was bij een strandpaviljoen en luisterde naar “The River” van Bruce Springsteen. Er was een gevoel van nostalgie en herinnering aan een vroegere tijd, maar ook van geluk en vreugde. De persoon lachte zoals ze deden in 1992.
Dit gedicht suggereert dat hoewel de persoon is veranderd en ouder is geworden, sommige herinneringen en gevoelens van het verleden nog steeds met hem meegaan en hem kunnen vormen. Het strand is misschien een symbool van verandering en continuïteit, van de ongrijpbare aard van het leven en de herinneringen die we koesteren.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
