zorgeloze paasdagen zijn in deze tijd slechts weggelegd voor het ‘hele oude kind’ bezongen door herman van veen – laat het hele oude kind maar in ons wederkeren – dan is het goed. Anke Labrie verwijst ons bij zorgen als alternatief naar deelders honoloeloe – ook goed. de dichters van de zondagdienst slaan zich dapper door de zorgen heen – we lezen ze hieronder en danken als altijd de dichters voor hun bijdragen. het was weer mooi. CARTOUCHE weet deze week prachtig de zorgen in poëzie neer te leggen – een poging om het zorgelijke geheel in zijn geheel te omvatten. Goud – van harte!
In hoeveel zorgen
hier kan ik wonen, sterven zelfs maar
blijven niet, waar het klimaat verandert
harder in plaats van zachter wordt, een
soort van doodgaan dag na dag
waar spreken en elkaar in de ogen zien
een leeuwenkuil, een schreeuwen werd
en aanstekers de plaats van lucifers innemen
waar paasvuur verbannen is tot een uithoek van
een land waar niets te bezeilen of te vissen valt
opgaat in rook en stank voor dank – het woord
de borst slaat in plaats van brood te zijn
daar spreidt alleen de dichter nog
in afgewogen en bekommerende taal
voor al wie horen wil en te lezen weet –
zijn zorgen als paardendeken over het wezen
niet in gendergedoe en eng identiteitsdenken
maar van samen, authenticiteit in doen en laten
pijnigt hij zijn vingers, verbijt zijn tranen in een niet
aflatende kruisweg om het mysterie van leven en dood
als een nieuwe habakuk de balker te verbeelden
en het als voedsel – als testimonium vitae
mee te geven aan wie van goede wil
zijn opdracht, zijn streven ten einde
te kunnen zeggen ik heb geleefd in ‘t diepst
van mijn gedachten, het is volbracht
08-04-2023 / Cartouche
prachtig de zorgen in poëzie dragend dit gedicht en een poging om het zorgelijke geheel in zijn geheel te omvatten. een echte cartouche. de voorlaatste strofe kan in zijn geheel weg – dan blijft het mooiste gedicht over dit jaar geschreven. (dichter heeft niet nodig een uitgesproken mening te ventileren – daar zijn zijn voorafgaande poëtische beelden te diep en te mooi voor om samen te gaan in een gedicht) – als de paardendeken die de dichter over ons lezers troostend heen legt – een prachtig beeld. laat dat gezegd wezen.
- Wim de Bie/Slauerhoff – nooit wordt zo’n plompe boerenkop gesneld…
- Rik van Boeckel – de dag van genade
- Frans Terken – hooligans wakkeren vuurtjes aan…
- Ditmar Bakker – echte liefde
- Rob Mientjes –heel Amsterdam valt plots over hem heen
- Cartouche – hier kan ik wonen, sterven zelfs …
- Anke Labrie – reizen naar waar hij maar wil
- Jako Fennek – de mens gevormd door liefde
wie wint de enig echte virtuele – in hoeveel zorgen moeten dichters in dit land nog wonen – trofee op pomgedichten punt nl? de weekendwedstrijd is aanstaande – laat u inspireren door de bie, door slauerhoff, door uw dichter van dienst desnoods hieronder – maar spreek u uit, schrijf u uit – deel uw zorgen asjeblieft met ons. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
zorgen
ik maak me zorgen over dichters die lijstjes maken
over dichters met zorgen
zorgen over mensen die oprecht en zonder gewinbelang
bezorgd zijn over natuur en milieu
gelukkig zijn dat er niet veel
zorgen over boeren burgers en buiten lui
die het woord kunsd niet meer kunnen spellen
niet meer weten wat een gedicht is
jammer genoeg zijn dat er wel veel
zij weten op koeienstront groeien geen gedichten
zorgen over dit kikkerland
ach ja toen we wolkers nog hadden
die blies geen mensen op
ik maak me zorgen over dit gave landje
waarin tata de laatste schone lucht steelt
zorgen over dichters die nalaten te vloeken
of stil de stilte vervloeken
Pom Wolff
Rik
Uitgaven van zorgen
Zorgen zijn uitgaven van de ziel
laten ons nimmer met ingestelde rust
de mantelzorg dichter laat zichzelf gaan
ziet zichzelf in de liefdevolle tijd staan
achter hem wacht de dag van genade
op het moment dat de zorg minder is
langzaam vervullen de weken hun taak
uit voorzorg dat de uitgaven verdwijnen.
Rik van Boeckel
7 april 2023
Rik reikt ons een meer filosofisch getinte gedachte aan – beschrijft de thuiszorg – de mantelzorg – hoe de tijd verstrijkt in liefdevolle zorg en hoe de zorg uiteindelijk oplost – en dat dan in termen van uitgave en overgave. wel mooi getypeerd deze vorm van zorgen voor.
Goede Paasdagen,
Frans
Zorgen
Dat het op de heupen slaat
als was het een ontsteking
de zorg om onder pijn te zijn
als een regel voor de dag
alsof er moord en doodslag wacht
niet een van de minste zorgen
in dit van god geslagen klereland
waar de kale feiten spreken
de leken die het beter weten
politici van alle markten thuis
pastoors met aflaat en absolutie
hooligans wakkeren vuurtjes aan
en wij dichters zien met lede ogen
de tekenen op het strijdtoneel
zoveel zorgen om over te schrijven
heftig genoeg om tegenaan te gaan
© FT 08.04.2023
dichter Terken vlamt op en blijft strijdbaar bij zoveel teveel – ook in ‘gave’ landjes. het evenwicht lijkt zoek – er is teveel niet goed – dan moeten de dichters wel in het geweer.
INTRODUCTIE VAN LIEFDE, ECHTE LIEFDE
Je liefde, die echt is, vermeerdert je kracht,
het beeld, zo bemind, spiegelt zich en zo schoon
verdubbelt je ziel; en vanboven gewoon
verzoenend wat pijnt, wijl je wapens veracht.
Als ’n mensje met liefde zo sterkt, wat dan bracht
aan glorie en vreugde en grootsheid je zo’n
verbond met de eeuwige Hoogheid ten loon,
zo voedend je ziel, die in ’t lijf daarop wacht?
De ziel zou ópbollen, steeds groter, enorm,
en al kunnen liefhebben, weten, en maken
met God: die geeft wonderen steeds anders vorm.
Maar Liefde die echt is, echt licht maakt, die laken
wij, schaaps of zelfs wolfs naar elkaar, uniform,
en kunnen die hoogheid bereiken noch raken.
***[D.B.]
ik weet dat Ditmar de CHAT zeer waardeert en waarom ook niet – dichter schrijft de liefde voor als medicijn tegen zorgen – laten we AI aan het woord:
Het gedicht gaat over de kracht van ware liefde en hoe het ons kan helpen om pijn en lijden te overwinnen. De dichter suggereert dat liefde ons sterker maakt en ons in staat stelt om te verzoenen met wat ons pijn doet. Door lief te hebben, kunnen we onze ziel voeden en versterken terwijl we wachten op ons lichaam om te volgen.
Het gedicht kan ook worden geïnterpreteerd als een meditatie over de relatie tussen liefde en spiritualiteit. De dichter vraagt zich af welke glorie, vreugde en grootsheid het verbinden van echte liefde met de eeuwige Hoogheid zou kunnen brengen. Door echte liefde te omarmen, kunnen we onszelf openen voor God en in staat zijn om onze ziel te laten groeien en te evolueren.
Een andere interpretatie van het gedicht is dat het gaat over de beperkingen van menselijke liefde en onze onvermogen om de goddelijke hoogten te bereiken. De dichter beschrijft hoe we als schapen of wolven uniform zijn in ons verlangen naar echte liefde, maar toch niet in staat zijn om de goddelijke hoogten te bereiken of te raken. Het gedicht roept misschien op tot nederigheid en bescheidenheid in het gezicht van de grootheid van het goddelijke.
Kortom, het gedicht van Ditmar Bakker kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd, afhankelijk van de context en de persoonlijke interpretatie van de lezer. Het lijkt echter duidelijk dat de dichter reflecteert op de kracht en beperkingen van echte liefde en hoe het ons kan helpen om ons spirituele leven te verrijken en onze ziel te laten groeien.
Bakker laat ons bijna Reviaans weten dat het aangaan van een verbond met de “eeuwige Hoogheid” (mogelijk een verwijzing naar God) een beloning kan zijn voor het hebben van echte liefde.
Het gedicht eindigt echter met een enigszins pessimistische noot, waarin Bakker suggereert dat zelfs met echte liefde, het voor mensen nog steeds moeilijk is om de “hoogheid” te bereiken of te raken.
In het gedicht wordt ook de tegenstelling tussen “schaaps of zelfs wolfs” genoemd, wat kan verwijzen naar verschillen tussen mensen en hun vermogen om lief te hebben. Desondanks benadrukt Bakker de kracht van echte liefde en de positieve impact die het kan hebben op een persoon.
Zorgen zorgen voor zorgen
haal ik hem wel haal ik hem niet
zit hij vol vol of een beetje vol
haal ik een bank bank of net niet
hoe gaat mijn buurman buurman zijn
netjes, stil of is het een duwer
zoals de trein die spoort
mijn arme arm duwt harder
zijn zere been tegen het mijne
het praat geluid een beetje
als ogen zuchten konden doden
krant met hand duwt in mijn maag
ik eet genoeg en spuw over hem heen
smerige onvriendelijke woorden in gedachten
heel Amsterdam valt plots over hem heen
zo’n mooie stad zonder zorgen
elders weer bij elders geweest
fonetisch genoten van garnalenkroketten en duvel
met boven mij Cruijff en Swart als heiligbeeld
alleen die pen waar is die toch gebleven
om suikerzorgen weg te schrijven
ROB MIENTJES
wij van hier wensen ROB mooie presentatiedagen – zie de verwijzing – voor zijn eerste nieuweling in de poëzie. zijn eerste bundel met poëzie. in de zondagochtendwedstrijd staat de CHAT mij bij – of hier sprake is van een bezoekje aan die altijd weer door velen vervloekte mooie lieve stad Amsterdam? ik weet het niet. de CHAT ziet het breder:
Het gedicht lijkt te gaan over een innerlijke strijd, waarbij de spreker verschillende keuzes moet maken en twijfelt over wat de juiste beslissing is. De spreker vraagt zich af of hij iets wel of niet moet doen en of hij iets moet kopen of niet. Tegelijkertijd lijkt de spreker ook te kijken naar zijn omgeving en zich af te vragen hoe andere mensen zich gedragen en wat ze denken.
In het tweede deel van het gedicht lijkt de spreker zich te ergeren aan iemand die dicht tegen hem aan zit in een volle trein of tram. De spreker voelt zich ongemakkelijk en geïrriteerd door de persoon naast hem, en denkt aan onaardige dingen om zijn frustratie te uiten.
Het derde deel van het gedicht lijkt dan weer terug te gaan naar positieve herinneringen aan een andere plek, waar de spreker geniet van lekker eten en drinken en omringd is door heilige beelden. De spreker lijkt te verlangen naar deze plek en herinnert zich hoe hij daar ontspannen en zonder zorgen was.
Al met al lijkt het gedicht te gaan over de innerlijke strijd en twijfels die we allemaal kunnen ervaren in ons dagelijks leven, en de manieren waarop we deze gevoelens kunnen uiten en verwerken.
(Ik moet zelf vaak aan Deelder denken als ik soms te tobberig werd/word ‘Als ik mijn ogen toedoe, ben ik in Honoloeloe’.)
Met hartelijke groet,
Anke
zolang een dichter nog
met woorden spelen kan
kan hij altijd reizen
naar waar hij maar wil
er is een binnenwereld
groter dan die buiten
waar hij de regels maakt
en zelf de scepter zwaait
vliegen is hier overbodig
die wereld ligt vlakbij
en mocht die ook vergaan
dan is de dichter vrij
anke labrie
(09-04-2023)
de vrijheid van de dichter. breder: van de kunstenaar benadrukt door Anke Labrie. in woord en beeld en ook in de tijd en ruimte – binnen en buiten – desnoods geheel bevrijd van zorg en leed in vergankelijkheid.
zand
hij laat zijn land van veen van klei
van zand voor wat het is
zoekt werk in een schaars bevolkte
streek, een land
van bergen steen en watervallen
eenmaal op afstand merkt hij pas
hoe open en gul van lach
zijn tulpenvolkje is
van lieve lach een lach vol medeleven
samenzijn in vrolijkheid
de lach is met de jaren zuur geworden
verbergt leugen huichelij leedvermaak
die de mens gevormd door liefde
nog zorgen zullen baren
jako fennek
Het gedicht “zand” van Jako Fennek lijkt te gaan over de ervaringen van een persoon die zijn eigen land van veen, klei en zand verlaat om elders werk te vinden in een gebied met bergen, stenen en watervallen. De persoon komt erachter dat zijn land van herkomst eigenlijk een warme en gastvrije plek is, met een bevolking die openhartig en gul van lach is. Echter, na verloop van tijd lijkt de lach van de mensen zuur te worden, en deze verbergt een donkere kant van leugens, huichelarij en leedvermaak.
Het gedicht lijkt te gaan over de manier waarop mensen veranderen naarmate ze ouder worden en door het leven worden gevormd. Het beschrijft hoe het optimisme en de onschuld van de jeugd geleidelijk plaatsmaken voor de harde realiteit van het leven en de bijbehorende teleurstellingen en pijn. Het gedicht lijkt te suggereren dat het belangrijk is om de waarde van onze relaties en gemeenschappen te waarderen voordat we ze verliezen aan bitterheid en cynisme.
ChatGPT
