VON SOLO over wat er gebeurt in de wereld, niet ophoudt, doorgaat

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO over wat er gebeurt in de wereld, niet ophoudt, doorgaat
Vrijdag 17 maart 2023 -15:35 – Bagels and Beans – Eudokiaplein

In het aanrijden, lijkt mijn koffietent vol te zitten. Ik wil op mijn vaste plekje zitten, maar dat lijkt zo niet mogelijk. Intern vervloek ik de meiden, die al bij het raam zitten en fiets nogmaals voorbij. Ik zie dat dat ertussen de meiden nog plek is aan het raam en zet mijn fiets op slot. Bij de ingang van de koffietent zit een gemillimeterde negerin. Ze zuigt aan een gouden pijpje. Crack denk ik. Maar het blijkt een gouden recycle-rietje en een mocca frapuccino. Ik ga naar binnen en verbaas me over mijn vooroordelen.

Rechts van me zit en etnisch meisje op haar telefoon. Haar vriendinnen komen binnen en ze zoeken samen een ander plekje. Een ander meisje wil naar buiten, maar de deur klemt. De ober adviseert harder te trekken. Ze zit nu buiten te bellen en heeft rood geverfd haar. Ik zie haar op de rug aan. Voor me op de Bergweg staat er een zwarte Volkswagen Polo te wachten voor het stoplicht. En een Mercedes. Een moment later rijdt alles weer. Ik roer in mijn koffie. Het meisje links van me pakt haar spullen in. Stekker, laptops. Ze draagt een bril met donker montuur en trekt ook niet hard genoeg om de deur in één keer open te krijgen.  Het belmeisje van net zit weer binnen. Ik zie nu pas, dat ze een groene leatherlook legging draagt. Geil. Buiten fietst een onaantrekkelijke vrouw voorbij. Een Marokkaans meisje met haar broertje aan de hand lopen richting het winkelcentrum.

De zon breekt weer door. Voorbij lopen een Turkse vrouw, een Oost-Afrikaans meisje met dreads, een oudere vrouw, een onaantrekkelijke vrouw met een rollator, twee Oosterse meisjes, waarvan één aantrekkelijk zwaarlijvig is. Zonder onderkin, maar wel met de vormen van de Venus van Willendorf. Met een koffiekleurige huid en veel mascara. Geen tweeëntwintigduizend, maar zestien jaar oud. Of twintig. Een jongen fietst tegen het verkeer in. Aan de overkant staat een klein kaal mannetje met een gouden zonnebril te roken. Hij ziet er Turks uit en steekt rustig over, terwijl hij zich in de handen wrijft. Een oma met een kinderwagen en haar dochter. Een dochter met een kinderwagen en haar dochter. Een dochter met een kinderwagen en haar vader.

De Venus van zojuist hobbelt weer langs. Alles aan haar deint bij het lopen. Verderop fiets weer een vrouw over de stoep. Een halfbloedje in een Fiat 500 staat stil op de Bergweg, krabt op haar achterhoofd en rijdt weer verder. Een opa met een eiertank-Puch rijdt voorbij over het plein met een reservewiel achterop, terwijl de broer van een junk die ik ken, het winkelcentrum inloopt, wat me eraan doet denken, dat ik nog superlijm moet aanschaffen bij de Praxis. Een vuilnisauto met een dichtregel schuift voorbij net als een vrouw met een kruk en een krop sla op haar arm. Het Marokkaanse meisje met haar broertje aan de hand heeft twee zakken chips en twee liter melk gekocht. Lays ribbelchips en sensations. Een bejaarde man in een scootmobiel rijdt voorbij. Op de achterkant een Feyenoord sticker en een Rebel-vlag. 

Aan de overkant van het plein ligt station Bergweg. Dat is al jaren niet meer in gebruik als station. Ik herinner me nog, dat we daar vijfentwintig jaar geleden bier dronken met ome Sjors. Dat we de legendarische graffiti king Bud zagen, een paar weken voordat hij zelfmoord pleegde. Hij had het over ‘thug-life’. Jozef de Stretcher was er ook bij, maar dronk niet, want hij was toen straight-edge. Zijn tijd ver vooruit. Station Bergweg is nu een Happy Italy. En ik ben blij, dat ik hier nog steeds zijn kan. Mijn koffie is op. Ik ga door.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter