in een prachtige waaier van woord en beeld waait de poëzie de huiskamers van de lezers in op deze zonnige ochtend. onovertroffen mooi sommige gedichten in iets van prachtige droefheid vormgegeven die meer dan troostrijk uitwerken. eremetalen voor Anke en voor Cartouche voor de regels van eenvoud en de liefde – maar boven alles- zelfs boven die hier stralende zon uitstralend – steeg de bijdrage van ditmar bakker vandaag – stralend in die onmetelijke ruimte van de poëzie die hij als geen ander weet te kleuren met het diepste en het zwartste zwart waarbij de magie van zijn zo troostrijke woorden de lezers beroeren. zonder verdriet is ook het dichtersleven niet mogelijk – zoveel is zeker. dank aan alle inzenders – geniet de winnaars – van harte.
Peggy Lee, héél lang geleden; het hielp destijds wel.
Het lied dat me nu het meest ontroert is natuurlijk het door Bjorn uitgevoerde ‘Aan de oevers van de droom’.
Maar Peggy is wel een kostbare herinnering uit mijn jeugd.
Ik weet niet of dat you tube lukt zo.
Het lied van Bjorn is anders ook prima hoor.
Fijn weekend verder,
Hrtgr. Anke
niemand die dat begreep
ikzelf amper
die allereerste keer
dat het zo lang kan duren
liefdesverdriet
geen handvol maar een land vol
dat hielp ook niet echt
maar dan Peggy Lee
op dat cassettebandje
door een vriendin
die me ook niet troosten kon
voor me opgenomen
anke labrie
(29-04-2023
een dierbare herinnering in meer dan eenvoudige taal verwoord – een echte anke labrie zou je haast zeggen. casettebandjes bestaan ze nog? zijn dat/waren dat nieuwe popgroepen zullen jonge mensen zich afvragen. hoe dan ook peggy voor de ontroostbare maar in liefde vastgelegd door een vriendin voor een vriendin. ‘verdrietig is der mensen min’ dichtte ditmar bakker hierboven – het gelijk van zijn woorden hier maar weer eens bewezen. mooi!
In de nacht
Ga met me mee in de nacht
dan zal ik een lied voor je schrijven
en we nemen elkaar – bij de hand
zand en zee zo bewegen we
als de klepel en de klok, kom mee
naar waar ze ons niet kunnen bedriegen
met chatbots en would be poëzie
en aan de wandel wil ik
op een bewolkte dag in velden
waar gras je boven de knie groeit
dus wil je niet proberen te komen
dan kussen we
elkaar op een heuveltop
ga met me mee en ik zal nooit stoppen
stormachtig stil van je te houden
en wakker worden met de regen die valt
waar ik veilig ben in jouw armen
dat is alles wat ik van je vraag
in de nacht met me mee te gaan
waar tijd ons samen tikt
20-04-2023 / Cartouche
met de zachte zwoele klanken van mevrouw jones valt de ochtendzon dit huis in – dichter Cartouche weet de mensheid met regels van liefde te raken – maar zal ook een snier naar webmaster niet achterwege laten in zijn gedicht. strofe twee is voor webmaster geschreven haha. de laatste drie strofen zijn een prachtgedicht op zich – relatiepoëzie hoor ik ton huizer AL uitroepen in 010 – maar mooie RELATIEPOËZIE ton.
- Ditmar Bakker – ‘Onthoud het goed mijn liefste / krijg het niet te kwaad / verdriet is der mensen min / – op liefde volgt verdriet dat is al wat zij biedt…’
- Anke Labrie – maar dan Peggy Lee op dat cassettebandje
- Vera van der Horst – De bloemen staan elders
- Rob Mientjes – Wally op de achtergrond
- Rik van Boeckel – De dromende dansers
- Cartouche – ik zal nooit stoppen stormachtig stil van je te houden
- Jako Fennek -gracias a la vida – mijn geluk kent geen grenzen
- Frans Terken -die ene om bij te blijven
wie wint de enige echte virtuele in dit lied zou ik willen wonen trofee op pomgedichten punt nl? – (‘alleen op zee met hun gedachten…’)
soms brengt een lied de dichter tot aan de uiteinden van zijn of haar poëzie – of tot een heel persoonlijke uiting van een emotie. ook die kant van de dichter zien we hier graag belicht – en hoe kan het anders dan ook graag in eigen woorden. in woorden van de poëzie. (de link naar een youtube versie graag meezenden) – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
de zanger hij stoort zich werkelijk nergens aan: hij zingt
en zo ook zij die in een zaal
alleen nog maar zichzelf ziet
vlak voor mij zit
op zoek naar veel te veel
vergeet te zien hoe mooi zij is
waar ieder op een podium
de dichterstaal slechts lampjeslicht
in de verste verten een mens niet ziet
omdat het zicht de leegte in
voortvluchtig niet te vinden weet
wat zo dichtbij zo zichtbaar is
alsof niet iedereen verliest
je bent een mooie moeder
je hebt een prachtig kind
ik sta hier voor je
begrijp je nou dat ik alleen nog zwijgen wil
pom wolff
https://youtu.be/MwpMEbgC7DA
De bloemen staan elders
zijn niet geplukt
wat ik je wil geven
krijg ik niet gedaan
ergens ergens
stil blijven staan
zoals ik ooit
een veld vol bloemen
liet bloeien voor hem
Vera van der Horst
de onmacht van de ik persoon in enkele overwegingen – de onmacht van elke dichter ook in enkele woorden vormgegeven – wat kun je anders nog dan in een paar woorden – het lijkt alsof de woorden van ditmar bakker – verdrietig is der mensen min – worden uitgewerkt in nieuwe pijnlijke scheuten van taal
Kort maar bondig. Geen Willie en Wanda, maar zijn Mijn verjaardag. Van good old Guido Belcanto.
Vlaamse bard.
Belcanto met plastic rozen
Wonen in verjaardagen
Liever toch verhuizen
Huilende gezichten
Tranende zigeuners
Ooms met verkeerde grappen
Sigaretten op tafel in een glas
Kaasblokjes op een stokje
Pinda’s in te kleine schaaltjes
Zoute stengels
Bier uit de fles
Wally op de achtergrond
Zonder zweefmachien
Zeemannen zonder boot
Truckers zonder camion
In zo’n lied wil ik sterven
Maar vandaag nog even niet
https://youtu.be/ipSWMSqEe_8
Groet, Rob Mientjes
– een polleke van ostaijen is het niet deze belcampo – de dichter ook (nog) niet – neemt niet weg dat we een aardige opsomming lezen bij een bekend verschijnsel – wie nou op de achtergrond zingt – is het eddie wallie of is het toch wallie tax – een aardig tijdsbeeld ook – ik zie mijn moeder weer – kaas op stokjes – pindaschaaltjes – leuk gedaan
de sfeer in de notenboom
is schandelijk verpest
kraaien zijn de nieuwe
groteboombezitters
hebben in alle rust genest
merels mussen vinken
een zeldzaam roodborstje
moeten het maar elders vinden
de boom zal bevuild bepoept
volgescheten
de noten nauwelijks te eten
ik luister naar violeta parra
gracias a la vida
mijn geluk kent geen grenzen
jako fennek
https://wijsheidsweb.nl/wijsheid/gracias-a-la-vida/
zijn geluk kent geen grenzen – ik denk dat we dat gevoel de dichter moeten gunnen bij de klanken van de schone dame – ‘Dank aan het leven dat me zoveel heeft gegeven.
Het heeft me een hart gegeven dat heftig slaat…’ – we gunnen jako deze momenten van geluk ondanks de kraaien om hem heen.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
De dromende dansers
In het jaar van de dromende dansers
zagen ze hem dansen op snelle schoenen
hij passeerde de dansende dames
met een vlotte loensende oogopslag
zij zijn de dromende dansers
met veel plezier dansend onder de zon
op een zonnige dag verliet hij zijn thuis
op zoek naar geluk ver van zijn huis
hij zag een groep vrouwen bij de rivier
eentje zwom er met veel plezier
zij droomde van een man met een snor
toen ze hem zag zwom ze snel door
in haar dromen danste ze met hem
voelde snel het geluk in haar hart
ze zag hem dansen naar de rivier
ze klom op de oever met veel plezier
ze pakte zijn hand voor de eerste dans
haar vriendinnen zagen haar kans
ze zagen hen dansen langs de rivier
een swingende stroom van liefdesvertier.
Rik van Boeckel
https://m.youtube.com/watch?v=VochDmEuODc
het filmpje biedt een onrustig geheel aan geluid mag ik het voorzichtig zo formuleren – bij de woorden kom je ook al niet tot rust – maar die zijn beter te pruimen – er kan gezongen worden – gedronken en gedanst lijkt de dichter te propageren – ik geloof vrij naar marsman de woorden hiervoor – de vrouw aan de oevers van de rivier laat zich dat geen twee toezingen. de woorden van het gedicht dansen met de vrouw mee en bieden een vrolijk schouwspel aan de lezer.
“If you can’t be with the one you love
love the one you’re with” was het lijflied
dat ik zong met Stephen Stills
wilde dagen in de vorige eeuw
in iedereen die gevonden wilde worden
zocht ik die ene om bij te blijven
tot ik jou vond
ogen als een boor op hoog toerental
je sloeg als een kogel in mijn gezicht
sprong er in je zelfgemaakte haakvest
kleurrijk uit tussen fijngetinte schilderingen
gehangen aan de cafémuur
in die stilte die rauwe achtergrond
haakte ik aan en bleef bij je
houd je nog alle dagen vast
© FT 2016
op de een of andere manier ging hier het commentaar verloren – ik weet dat ik schreef over de woorden van Frans – die met de diamanten precisie van een fijnboor zijn woorden in de taal der liefde graveerde. ik bood mijn excuus aan voor de teloorgang van de tekst – kreeg ik als antwoord dat frans morgen 48 jaar samen met haar zal vieren.
wij van pomgedichten – ik van pomgedichten wensen jullie twee nog heel veel mooie mooie jaren.
Stephen Stills – Love The One You’re With
google.nl
){kind=link}