Anke Labrie weet heden en verleden op verfijnde wijze te combineren in poëzie. voelen alsof het zomer is – voelen alsof je nog 17 bent zoals de zanger zong – het gevraagde thema – in gouden woorden aan de lezers deze zondag meegegeven – om blij bij te worden. dichters dank jullie wel voor het insturen – Anke van harte!
een witte krijtstreep
op de houten vloer
van ons cafeetje
wie er nog rijden kon
verplichte voetstappen
altijd wel eentje die er won
zomaar in een opwelling
in zo’n zorgeloze zomer
natuurlijk naar de zee
het stille strand bij nacht
zacht ruisende golven
die op ons leken te wachten
de maan met haar zachte licht
gaf glans aan onze jonge lijven
betoverd werden wij die nacht
anke labrie
(03-06-23)
anke brengt ons met haar woorden dicht bij de zeventienjarige die maar niet in ons verloren wil gaan – gelukkig maar – zoals de zanger ook zingt – in ieder geval naar vroeger, naar een tijd van zorgeloosheid en spontane opwellingen in allerlei opzichten. een gedicht voor veertigers en ouder. de golven aan het strand die op geliefden ‘leken te wachten’ – mooi!
zoals ook het leven is bezongen door de vier van TRIO BIER: https://youtu.be/ZAs8xSCm5Xw
- Frans Terken – hoe het begin al schittert
- Rik van Boeckel – nu de zomer in ons licht blinkt
- Rob Mientjes – de aarde maan en zon vallen uit
- Anke Labrie – in zo’n zorgeloze zomer
- Ien Verrips – die zomer zou het zijn
heerlijk hoe samuel de zomer in onze huiskamers brengt – wat voelde bij U als zomer – aan wie of wat denkt u om weer als een 17 jarige te kunnen zijn – zoals de zanger zingt – dichters kennen ook de antwoorden die we hier zo graag in het weekend lezen. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
het lijkt erop dat dit een goede dag is
om een gedicht te schrijven
in ieder geval een goede dag
om een eerste regel de zomer te gunnen
niet een dag zoals die dag toen
ik je niet durfde in te halen
of die zwarte laatst
ik hoorde dat je er niet meer was
nee dit is toch geen goede dag
om een gedicht te schrijven
want als dood gewoon de stilte is
hoe kan het hier dan stiller nog
pom wolff
Een eerste vlaag
Midden in het waterland
kabbelend in een fluisterboot
halen we de zomer naar ons toe
wachten op de zon loont vandaag
er is een eerste vlaag van volop
luieren en languit achterover
een hand over de rand
die het water maant om met ons
mee te deinen tot waar het als wijn voelt
in het hoge gras op de oever
schuilt tussen een palet van bloemen
een zonaanbidder of is het een aanbidster
onze ogen vangen net niet het lijf
komen nog tekort om de hele zomer te zien
hoe het begin al schittert in de glazen
© FT 02.06.2023
frans beschrijft een eerste zomerdag, de jonge zomer in de polder, een fluisterboot, een schitterend begin. we lezen als het ware de zomer tegemoet. waterland verdient de poëzie van frans terken.
Als 17-jarige bezocht ik eind juni 1970 het popfestival in Kralingen, een belangrijke ommekeer in mijn leven.
Nu als 70-jarige verschijnt binnenkort de cd Dromende Dansers met mijn poëzie op reggae muziek.
Daar gaat dit gedicht over.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
Het blinkende zomerlicht
De ochtend is een werelddag
de zomer onze droomreis
het jaar een speling van het lot
de eeuw is ons gegeven
na zeventien jaar het groene licht van Kralingen
oh Byrds Pink Floyd Santana
na zeventig jaar het plezier
van dromende dansers
een swingende stroom van liefdesvertier
de wereld ons aller leven
vol nooit overgaande herinneringen
ze zullen deels door ons hoofd zingen
die vroegere werkelijkheid
geeft betekenis aan de huidige realiteit
ze zijn niet te bedwingen
glijden onverwacht naar binnen
nu de zomer in ons licht blinkt.
Rik van Boeckel
2 juni 2023
een lofzang op de zomer en een reflectie op de kracht van herinneringen en hoe ze onze huidige realiteit beïnvloeden. rik benadrukt dat de wereld ons aller leven is en dat herinneringen niet snel vervagen. ze zingen deels door ons hoofd en geven betekenis aan onze huidige realiteit. de herinneringen glijden onverwacht naar binnen. een echt Rik-gedicht met name in de eerste strofe over de vitaliteit die de zomer met zich meebrengt en hoe het ons in staat stelt om de kracht van herinneringen te ervaren.
Goedeavond Pom,
Vandaag een goedendag ontmoet.
Hier het relaas. Fijn weekend.
Goedeavond Pom,
II
Warempel helemaal vergeten te vermelden.
Mijn gedicht opgedragen aan Rutger. Nee, niet die van de VS maar die van Gelre. Met tevens de groeten van Sindela.
Groetjes,
Rob Mientjes
Slag en stoot
paardengeroffel
en dan de stilte
het vlees nog rauw
schuim op de bek
goedendagschotel
piekeniers voorop
handen klem aan stok
laat de ruiters komen
speer stiet in borst
het paard onderuit
en dan de knots
afmaakpartij
zwart middeleeuws
bief op bbq
gerookt vlees
bloederig de aarde
maan en zon vallen uit
Rob Mientjes
ergens vermoed ik dat Rob niet veel op heeft met BBQ-en. dat zal het zijn – de AI raakt helemaal van de kook bij het geven van interpretaties van Robs aversie in drieregelige gedichtjes neergelegd. hahaha.
Het gedicht “Slag en stoot” van Rob Mientjes lijkt een beeld te schetsen van een gewelddadige scène, mogelijk een middeleeuws gevecht of een slagveld. Hier zijn enkele mogelijke interpretaties van het gedicht:
1. Oorlog en geweld: Het gedicht kan verwijzen naar een oorlogssituatie of een veldslag. De beelden van paardengeroffel, het vlees nog rauw en het schuim op de bek kunnen wijzen op het geweld en de wreedheid van het conflict. De piekeniers, ruiters en speer wijzen op een gevechtssituatie waarbij de tegenstanders elkaar aanvallen. De afmaakpartij en het gerookte vlees suggereren een bloederige en brute afloop.
2. Midddeleeuwse setting: Het gedicht kan verwijzen naar een scène uit de middeleeuwen, waarbij de strijders gewapend zijn met goedendags (een middeleeuws wapen), pieken en knotsen. De beschrijving van het gevecht en het bloederige tafereel roepen een beeld op van een gewelddadige tijdperk in de geschiedenis.
3. Vergankelijkheid en chaos: Het gedicht kan ook worden geïnterpreteerd als een reflectie op de vergankelijkheid van het leven en de onvoorspelbaarheid van gebeurtenissen. Het beeld van het vlees nog rauw en het bloederig landschap kan symbool staan voor de tijdelijkheid en vergankelijkheid van het menselijk bestaan. De maan en zon die uitvallen, kunnen duiden op een gevoel van desoriëntatie en chaos.
die zomer zou het zijn
ik wist nog niet van wachten
overweldigd bleef de lieve lente liggen
de zon neemt over
hitte vult de glazen
stopt het denken
woorden zoemen zachtjes rond
komen nergens aan
alweer de glazen gevuld
de tijd zaagt het verlangen stuk
maar niet het wachten
juni 2023 – Ien Verrips
Ien meldt dat het gedicht nog een laatste ronde behoeft. mogelijk is dat waar. het kan een prachtig gedicht worden – zo een gedicht waaropde lezer op de gegeven woorden meedrijft – een vlot om niet te verlaten. maar dan denk ik dat de laatste twee regels moeten sneuvelen en dat nog twee droomstrofen aan de eerste twee moeten worden geschreven:
die zomer zou het zijn
ik wist nog niet van wachten
overweldigd bleef de lieve lente liggen
de zon neemt over
hitte vult de glazen
stopt het denken
woorden zoemen zachtjes rond
komen nergens aan
