We zitten aan de keukentafel. De vriendin van mevrouw Solo klaagt, dat ze zoveel stress heeft. En dat het zo druk is. Ze is werkzaam in een kleine maatschap van strafrechtadvocaten. Ik vraag waarom ze dan niet wat minder gaat werken. Ze ontsteekt in toorn en verwijt me dat ik dat makkelijk kan zeggen, omdat ik ‘zeker bij de overheid werk’. Mijn gedachten zet ik niet om in woorden. Dat ze misschien dan zelf ook beter zou overwegen bij de overheid te gaan werken, geef ik haar als tip niet mee. Ik weet niet of zij er al klaar voor zou zijn haar huidige levensstijl zodanig om te gooien.
Het doet me denken aan een vrouw die ik jaren geleden leerde kennen. Ze is werkzaam in de ‘creative industry’ en de PR. Iets met ‘branding’. Allemaal heel erg hip en selfmade. Intussen heeft ze een florerend ‘branding agency’. Ze is wat men zou omschrijven als een succesvol ondernemer. Een boegbeeld voor het competitie gedreven ondernemerschap. Geniet bekendheid en aanzien. Heeft haar schaapjes op het droge en dat heeft ze allemaal zelf gedaan. Wat in de kantlijn wel leuk is, is dan om het geld te gaan volgen. Als je dat doet kom je erachter, dat de grootste opdrachten allemaal van de overheid of de semioverheid komen, die natuurlijk allemaal zelf niet in staat zijn om hip te zijn, maar daar wel altijd heel veel behoefte aan hebben. We worden dus wel betaald uit dezelfde ruif.
U merkt, dat ik mij tot op zekere hoogte kan ergeren aan het neerkijken op overheidsdienaren, door ‘succesvolle ondernemers’. Het woord ‘ambtenaar’ doet het nog altijd slecht in breed gezelschap, zeker als er echte ondernemers aanwezig zijn. Dan blijf je het luie pispaaltje. En dat snap ik ook wel een beetje. De overheid draagt een bureaucratie met zich mee, die efficiëntie pretendeert, maar bol staat van onzinnige administratie en regeltjes, waar mensen vooral last van hebben. Maar zoals met Duitsers in de oorlog, bestaan er ook goede ambtenaren bij de overheid.
Maken deze ‘ambtenaren van de markt’ de wereld nou beter, of dragen ze massaal mee aan het slechter worden ervan? U begrijpt dat dat een retorische vraag is. In vele culturen was de handelaar de laagste op de sociale lader. Temeer, omdat hij het minst toevoegde aan de maatschappelijke welvaart en het goed van de wereld. Net zoals bankiers die rente vragen en daarop draaien. Of exorbitant rendement op je investeringen eisen. Geld en spullen is niks onder de streep.
Ik accepteer voor wat het is, dat hard werken een alleenrecht is van kapitalisten en zogezegde zelfstandigen. Laat het hun reddingsboei zijn, die ze blind maakt voor de onzin ervan. Het is alleen jammer, dat daar aan het einde van de rit zo weinig mensen of dieren beter van worden, behalve aan de top van dat piramidespel. Terwijl zij genieten van een Zwitserleven pensioen op hun jacht, rommel ik in de tuin wat in de composthoop. Dat verbetert de bodem voor planten en ander bodemleven. Ooit zal ik daar ook weer deel van uitmaken. Het is iets waar ik in geloof en waarvan ik denk dat het belangrijk is. Om iets na te laten, dat de wereld beter maakt. Stiekem ben ik daar trots op.
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
