VON SOLO schrijft van zich af – ‘De Übe-Airbnb-globetrotter die op de centen van zijn vader en de subsidies van de Nederlandse staat een jaartje pretstudie meepikt…’
Zojuist ben ik het Muizengaatje gepasseerd. De passage van mijn blanke compound naar het Oude Noorden. Ik duw mezelf de helling op. Uit tegengestelde richting komt een Latijns-Amerikaans typ aan op een nieuwe swapfiets. Hij fiets tegen het verkeer in. Als hij straks naar beneden suist en bij het bochtje onderdoor het viaduct komt, zal hij een zeer gevaarlijke situatie veroorzaken. Die bocht is namelijk totaal onoverzichtelijk en je verwacht daar daarom ook geen tegenliggers. Dus als hij daar de helling afkomt en het tunneltje in gaat en van de andere kant komt er iemand, dan is dat een zekere botsing. Nu swappert hij wat ongemakkelijk mij voorbij. Zijn gezichtsuitdrukking zou ik het best vergelijken met een cavia die net te veel hooi op heeft en zich afvraagt wat voor groot dier hij likkebaardend voor zicht zich bij het aanschouwen van een grote poes. In Vlaanderen zouden we zeggen, een onnozelaar.
Maar hij komt er waarschijnlijk mee weg. Het gaat bij dat soort lui nooit fout. En als het dan toch fout gaat, dan speelt hij dom. Hij spreekt de taal niet, kent de gebruiken niet. En hoe kon hij dat dan ook weten. Nederland is zo ingewikkeld. Een swapfiets huren dat gaat dan nog wel. Hij is van de generatie die alle dure gemakken van het leven als norm beschouwt. De Übe-Airbnb-globetrotter die op de centen van zijn vader en de subsidies van de Nederlandse staat een jaartje pretstudie meepikt, alvorens weer ergens anders de tussenjaren te vullen en wat expat-appartementen onder te schijten.
Maar hij is niet de enige die zo leeft. Het lijkt of dit symptomatisch is voor alle ‘gen-Z-ers’, of hoe je dat tuig ook wilt noemen. Onnozel en dom te spelen wordt tot kunst verheven. En heel verongelijkt te doen als er iets misgaat. En vooral ontkennen, dat er iets zou zijn, dat je er zelf aan had kunnen doen. De wereld om je heen is er namelijk om dienstbaar te zijn aan jij, jij, jij!!! En als je dat lang genoeg volhoudt, dan ga je er zelf in geloven. Dat creëert een hele generatie slachtoffers, die ook nog eens niet kunnen bevatten hoe dit hen had kunnen overkomen.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
