Frans Terken wint de enige echte virtuele  naar leonard cohens – in my secret life –  of de waarheid is echt te erg – of naar bjorn – ik had een droom maar ik mag niks zeggen – trofee op pomgedichten.nl

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op Frans Terken wint de enige echte virtuele  naar leonard cohens – in my secret life –  of de waarheid is echt te erg – of naar bjorn – ik had een droom maar ik mag niks zeggen – trofee op pomgedichten.nl

Om te huilen

Dat waarheid om te huilen is
lees de krant en je schiet al vol
nu is zij weer ziek en hij bijna dood
nog net niet begraven

iemand die zijn of haar leven geeft
voor een betere wereld
een goed en mooi mens
dat je met liefde aan het hart drukt

je staat stil bij wat ons overkomt
van welke bloemen hij of zij houdt
een boeket van smaak en kleur
voor een hart onder de riem

soms iemand waar je
geen traan om zal laten
nog geen graftak die er wacht
sla je de bladzij doodgemoedereerd om

© FT 23.09.2023

zo na een avondje amstelveen met harde rock klanken op een feestje zonder andré hazes muziek – hij was verboden – en gelukkig ook geen S10 gejammer&geklaag of andere overgangsellende&gejank van een wende of andere froukjes met al hun persoonlijke ditjes en datjes – nu dan weer de heerlijke en soms genadeloze stilte in van de poëzie. moeilijk thema – leg je geheimen maar eens op een site als pomgedichten op of voor het voetlicht. daar is moed voor nodig. echte dichters weten overal een eigen draai aan te geven – hun weg in te vinden – liegen zich er wel poëtisch doorheen zeggen sommigen – dank aan de dichters die instuurden!

frans terken pakt de ochtendkrant en leest van lieve mensen en van de ander voor wie hij  geen ‘graftak’ zal bestellen. hahaha mooi woord graftak. in het programma ‘vandaag inside’ zouden ze al snel bij S10 over ‘dat graftakkenwijf’ spreken. de poëzie van Frans Terken blijft subtieler. we komen niet te weten voor wie frans niet eens een graftak bestelt. mooi gedaan –

ik zeg goud! je pakt een krantje en je weet van de mensheid en de mensen om je heen – Frans van harte!
 
  • wedstrijd gesloten
  • Frans Terken – Dat waarheid om te huilen is…
  • Cartouche – mijn verweer ligt verscholen in de kleren van een
    vrouw
  • Etwin Grootscholten – naar het zwarte strand
  • Anke Labrie – zo rauw
dichters leven altijd al op gespannen voet met de waarheid – het voertuig poëzie kent weliswaar de  waarheid als brandstof maar de waarheid maakt het voertuig ook meteen onbestuurbaar – poëzie kent eigen wegen – soms en soms vaak ook geheime wegen. neem ons mee asjeblieft – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.



ach ja je hebt van die dagen
dat de poëzie je overvalt
bij je binnenvalt – een ongenode gast
 
ik heb jou niks te zeggen – zeg je
ik wil alleen maar mooie muziek
en mijn gevoel om te huilen
 
dan wil ik denken
aan wie aan mij voorbij ging
en wil ik ze mooier dan mooi
 
ik wou dat ik schilderen kon
met witte bloemen vergezichten
en roze decolletés
 
weet je dat je in een gedicht
nooit het woord huilen
mag gebruiken
 
dat zeiden ze tegen mij
toen ik begon met dichten
maar soms moet ik echt huilen
dacht ik – weet ik nu
 
pom wolff
 
Mooi thema deze keer: geheim leven de staat waarheid en recht van spreken. Daarbij is Leonard Cohen de juiste man, ook hier op zijn plaats en inspiratiebron.
 De waarheid liegen of niet, dat is en blijft de vraag


Een dichter moet dood

Nu is het stil in de zaal van het gerecht, maar wie bekent, wie is oprecht
Is het waar van jouw verraad? Het antwoord is ja.
Dan lees me de lijst van mijn misdaden voor
Ik zal vragen om de genade, die jullie zo graag neerdalen laten
En alle vrouwen worden nat en de rechter kannie anders dattie
Een dichter moet plat voor de leugen in zijn stem

En ik dank jullie voor het doen van je plicht,
Jullie pachters van waarheid, bewaarders van pracht
Jullie visie is juist, de mijne fout,
Pardon voor het bevuilen van de lucht met mijn woord

O, de nacht een en al mist, mijn verweer ligt verscholen in de kleren van een
vrouw, die ik graag vergaf
In het gekrinkel van haar zijde, in de spil van haar dijen
Waar ik te bedel moet onder de dekmantel van schoonheid.
O goedenacht, goedenacht, mijn nacht na nacht
mijn nacht na nacht, na nacht na nacht, na nacht na nacht

Ik ben zo bang dat ik naar jullie luister
Je gezonnebrilde beschermers die doen dat met je
Het is hun manier van gevangen houden, hun wijze van te schande maken
hun knie in je ballen, hun vuist in je gezicht.
Ja lang leve de staat, om het even door wie gemaakt
meneer, ik heb niets gezien, ik kwam alleen laat thuis

23-09-23 / Cartouche
New Skin For The Old Ceremony ℗ 1974
A Singer Must Die · Leonard Cohen
Sony Music Entertainment


https://www.youtube.com/watch?v=u4B6kiillRw
https://www.youtube.com/watch?v=j072ve1E5EU
(in deze latere versie is door hem nog een mooie ‘grafstrofe’ toegevoegd)


waar Cartouche de inspiratie ook vandaan haalde – een song van leonard mogen we begrijpen – het levert prozaïsche poëzie op – op de ultieme poëziestrofe na waarin het geheim verscholen ligt – en de dichter naast haar – de derde strofe – een mooie om graag te herlezen en mee te wiegen –
 
O, de nacht een en al mist, mijn verweer ligt verscholen in de kleren van een
vrouw, die ik graag vergaf
In het gekrinkel van haar zijde, in de spil van haar dijen
Waar ik te bedel moet onder de dekmantel van schoonheid.
O goedenacht, goedenacht, mijn nacht na nacht
mijn nacht na nacht, na nacht na nacht, na nacht na nacht


voor wat betreft het gevraagde thema – my secret life –  zouden deze regels al genoeg kunnen zijn.  dichter vergeeft het de vrouw in kwestie – hahaha – de omgekeerde wereld fijn getroffen. het zijn die vrouwen ook altijd die verantwoordelijkheid dragen tenslotte voor de geheimen die de mannen met zich mee moeten dragen in en bij hun geheime liefdes.

de auto rijdt
naar het zwarte strand
waar ik nooit ben geweest

er ligt een monster
er gaat geen geigerteller tikken
ik neem het mee

en ja hoor het was zo
het bleek geen lava
en ik was niet actief


Etwin Grootscholten

waar dichter grootscholten mee bezig is in dit weekend – hij is ondoorgrondelijk. in de eerste strofe lijkt de dichter op weg naar een geheime afspraak – maar de date valt behoorlijk tegen mogen we wel constateren na lezing van de tweede strofe hahaha – terug dan maar weer de auto in op weg naar huis – de derde strofe – het was wat het was – niet veel soeps  – of de auto op benzine reed of elektrisch werd aangedreven blijft hier geheim. en hoe monsterlijk het monster ook. zo zie je maar weer van elk gedicht van die grootscholten is wel wat te maken.
Ha Pom,
Hopelijk sluit het aan op het thema; in een ‘eigen lied’ zitten meestal genoeg geheimen merk ik vaak.

verdriet 

hoe in het begin
als het door begint te dringen
zo rauw nog nooit  

niet weten of de tijd wel heelt 
soms onverwacht dat lied
aan het einde van een film

zo rauw niet meer als toen 

op den duur de woorden vinden
voor een eigen lied

anke labrie 
(23-09-2023)

dichter Labrie buigt het thema om en we lezen in heel weinig woorden een proces van verwerking – het is alsof zij het leven na het verlies en de beetjes geluk die weer gevonden zijn nog niet durft te verwoorden. voorlopig zingt de dichter zachtjes en voor zichzelf het nieuwe lied – een lied met nieuwe woorden.
 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter