dank aan de dichters die voor een moeilijke opgave stonden en toch hun fantasie of hun geheugen loslieten op het gevraagde thema. lees de commentaren onder de gedichten – met kop en schouders (ook afgebeeld op de foto hieronder) wint Cartouche de pot – van harte! een prachtig gedicht – passend bij het thema – de meisjes getroffen zoals de meisjes zich etaleerden: ‘een hand dwaalt door haar haar, voelt
naar de kam tegen het uit elkaar vallen..’ – zo ziet alleen een dichter meisjes om uiteindelijk uit te komen bij de enige echte ware – het mooiste meisje van de stad.
en dan toch: overvallen door het nieuws en de schokkende beelden rond gaza – het lijkt nu al zolang geleden dat we onbezorgd dansten en het leven genoten. de tv beelden en de X beelden staan haaks op de wereld van eergisteren met de blonde wijnmeisjes. de wereld is anders vanaf vandaag.
Een uit duizenden
wat zal ik nemen, wie dient mij
dien ik tot spijs, zie ik haar denken
de ogen ingespannen op de kaart
een hand dwaalt door haar haar, voelt
naar de kam tegen het uit elkaar vallen
gemengde salade, hoofdgerecht
vis of vlees? ze weet het niet
en kiest voor zekerheid, alleen
een uitgeklede maaltijd, brood en
bier met een schuimkraag vingerdik
huisgemaakt, het verlaten van
een tweesterrengelegenheid
als deze – uitgelopen
oogschaduw, dat ken ik
als mijn broekzak, het bredase
waar waters samenkomen –
meisje met ravenzwart haar
als geen ander, mijn enige
duizend lief
07-09-2023 / Cartouche
‘hoofdgerecht’– hahaha ik schrijf dit commentaar in de nacht maar ik val van mijn stoel van het lachen – Cartouche kan ook heel geestig schrijven – nou ja zeg maar gewoon briljant. dat woord bij deze foto. de dames bestuderen inderdaad de kaart en Cartouche treft de wezens met zijn dichterlijke woorden in hun wezen. prachtig gedaan om uit te komen bij zijn grote liefde – en die is ietsje minder blond mogen we lezen.
- Rob Mientjes – Drie blonde meisjes
- Frans Terken – voor alles is een eerste keer
- Kamiel Choi – Onze ernst loopt ernstig gevaar
- Vera van der Horst – Bredase meisjes hebben iets speciaals
- Cartouche – over het meisje met ravenzwart haar
- Anke Labrie – zij hebben nooit geloofd in sprookjes
- Rik van Boeckel – door de straten dansen
met jongens van de stad
we maken het de dichters dit weekend niet echt makkelijk – ik weet ook niet waarover meisjes hier of in het algemeen zo heftig moeten nadenken – maar ja het is nu eenmaal dichters werk om nadenkende meisjes van vulling te voorzien. de keuze voor de wijn was al gemaakt – de knijper zat al in het geblondeerde haar en het smetteloze wit kleedt lekker af. we lezen de dichters deze week erg graag – ik kennie wachten – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
een vogel vliegt het blauwe raam
de tuin rookt snijdend koud van steen
er zit een knijper in je haar
als je zegt wie je niet bent
hou je jezelf over
een soort eerlijkheid die schoon is
pw
Helemaal niet lastig hoor. Gewoon teruggrijpen naar de roots en dan schiet het meteen door naar je hoofd.
Komt ie. Effe gepast deuntje erbij zoeken.
Drie blonde meisjes op een barkruk
Drie blonde meisjes op een barkruk
Keuvelen over wat ooit is geweest
En dat pakweg dertig jaar later
Ze wisten zich allen te herinneren
Liefdevolle gesprekken over krekels en korenbloemen
Op die warme dag in september
Annabel viel plotsklaps van het hek
Trok in haar val Suzanne mee
Tieneke bleef verbaasd wat wiebelig zitten
De jurkjes waren heel erg vies
Dus besloten ze ze te wassen
In het beekje achter het hek
Dat vond Tieneke maar helemaal niks
Op zondag in de blote bips
Met Jan en Simon op de loer
Dan maar rollen door het gras
Intiem gestapeld en knusjes over elkaar
Zie de ogen spotten van jongenslief
Rob Mientjes
ja ik weet ook niet waar deze meisjes het blonde hoofd over breken – schreef ik al- maar eigenlijk wel hoor – de menukaart – ik schreef lieve vera het volgende: onder ander natuurlijk: ‘ik was in breda lekker gegeten in dat restaurant met die blonde vrouwen foto – er waren er vier van die blonde hottemetotten die elkaar uitvoerig zoenden bij entree en vervolgens hun best deden om de ander te laten zien hoe goed het wel met ze ging – de onechtheid van het tafeltje vier naast mij straalde me tegemoet. geen moeders zei ik tegen A en ik kreeg zin om onbespied een foto te maken – dat was heel moeilijk – want de dames letten overal op – maar met de menukaart in hun handen lukte het – helaas drie van de vier – ik wilde nog op staan om de vierde – haha..”
het toeval wilde dat later op de avond ook met ACG te spreken kwam over dit type dames die er maar niet over uit kunnen hoe zwaar het blonde leven is voor ze. zo roddelen we gezellig verder in het leven over de generaties voor en achter ons. nu de foto’s en de gedichten – met excuses aan de dames natuurlijk – een ding weet ik zeker pomgedichten lezen ze niet. we kunnen vrij uit praten – onder ons dichters. Rob Mientjes maakt van de dames qua leeftijd dikke dertigers – het zou kunnen ik kon het ze niet vragen. meisjes die dames zijn geworden om weer even meisje te kunnen zijn in hun jeugdherinneringen. de menu kaart is lastig te lezen – in het franse restaurant – want in de franse les hadden ze alleen oog voor de leraar en niet voor de taal. jan en simon toen op de loer. vrijdagavond dichter pom. zo veel verandert er niet in de wereld. het water is plat net als wat dorpen in israel, palestina en de oekraine. leuk gesitueerd Rob vergeet ik bijna te zeggen. dichterlijk inlevingsvermogen – brede tot in de ‘kindheid’ gravende levendige fantasie ook.
Genoten van Breda las ik, bijgevoegd ook t.b.v. het nadenken van Bredase meisjes enige ‘vulling’, voor de virtuele.
Weekendgroet,
Frans
Vulling
Alsof je ongeoefend empanada’s kneedt
je wilt gekruide vulling in een pan
rijzen de haren je te berge
ligt in je handen het klamme zweet
voor alles is een eerste keer
aan iets nieuws beginnen
vraagt diep en helder nadenken
het trekt een rij rimpels in het hoofd
grijp je naar de plank naslagwerken
binnen handbereik je bladert en zoekt
maar vindt nog geen passend recept
sta je daar met de verse ingrediënten
alsof de juiste woorden zoekt
voor een vers gedicht
het kan nog alle kanten uit
eerst maar eens het kneden voor ogen
vind je de vulling later wellicht
© FT 07.10.2023
frans situeert de dames in de keuken – als ik het goed begrijp – alles is moeilijk hoor zingt /zong cornelis vreeswijk al – en de dames buigen zich over het recept – niet gewend om te koken of tot enige andere creatieve uiting – zo een recept is best moeilijk hoor merkt de vierde dame op die we maar niet op de foto hebben gezet. een gedicht kwam niet uit HUN handen zoveel is zeker. twee van de drie dames hadden de knijpers in hun haar vergeten maar daarover zwegen ze. dichter terken beschrijft even een moeilijk momentje voor de dames tijdens hun verder vrolijke babbelende aanwezigheid. zo komen ze wel tot leven.
Beste Pom,
Heel leuk u gisteren te zien in Breda. We schrijven veel en er zijn ook sowieso dingen die op pomgedichten mogen. Bijvoorbeeld dit (uit ‘de vlieg op het puntje van je tong’):
HOMO LUDENS
Ik speel als ik naar buiten kom of het huis in ga,
ren als een poes de vlinders achterna.
Op het werk, in de kerk, alles is een spel.
De mensen staren en wijzen, wat denkt hij wel?
Onze ernst loopt ernstig gevaar
door die rare lanterfanter daar!
Zijn spel heeft al net zo weinig belang
als al de noten op zijn zang.
Ik loop door en haal mijn schouders op.
Steekt onze hals in een ingebeelde strop
op een gammel schavot zonder clou?
Dan speel ik dat ik alles nog eens overdoe.
Kamiel Choi
grappig om ook een keer met U aangesproken te worden. haha hoi Kamiel. een poëzieliefhebber ik was net te laat in het poëziehuis om het optreden van Kamiel en zijn kind te kunnen genieten – het staartje meegemaakt – de wedstrijd hier die geen wedstrijd is brengt de dichter tot de spelende mens. weer brengen de dames de jaren van de jeugd boven het stijgende water in deze wereld. de gouden regel: ‘Onze ernst loopt ernstig gevaar…’ goed gesitueerd in het vrolijke gedicht – de dames worden er op de foto zelfs stil van. deze waarschuwing. dank voor de inzending deze week – elke weekend welkom hoor kamiel.
Vooroordeel
Bredase meisjes
hebben iets speciaals:
ze komen uit Breda;
of, zijn er in ieder geval
geland
op een barkruk aldaar
met een schriftje in hun hand
achter volle- en al geleegde
glazen witte wijn
bestuderen ze hun rijm
zoeken naar de juiste toon
en zijn deze woorden wel voor hier
hun witte bloesjes observerend
kijk ik naar één met meer plezier
’t kan zomaar zijn, dat ik haar
tekst zo ook meer zal waarderen
Vera van der Horst
lieve vera maakt van de dames dichters – dat is wel heel poëtisch en met inzet van wel heel veel fantasie gevonden hoor – de diepe contemplatie reikt(e) niet veel verder dan het staren naar het franse woorden op het menu voor vlees, kip of vis – verder schattig hoor deze dertigers die zo moeizaam het zo zware leven aan het lijf moeten ondervinden op een willekeurige vrijdagavond in breda, en dan ook nog weer met zo een vreselijke ouwe dichter op de loer. nee het leven ‘is echt erg’. ik riep het 15 jaar geleden al in kleuren en geuren. maar lieve vera is haar hele leven al begripvol – ook naar uw webmaster toe – met de empathie die de dames op de foto alleen voor de haarknijper opbrengen als dat ding weer eens scheef zit. ‘zit ie scheef ? ojee ojee’
’wie kaatst, moet de bal verwachten‘
weten meisjes uit Breda maar al te goed
zij hebben nooit geloofd in sprookjes
Roodkapjes zijn het zeker niet
die vermetele meisjes uit Breda
al deden zij soms wel alsof
die wolf met apenstreken
vermomd als lieve oude oma
herkenden zij nog net op tijd
zij snelden weg uit het sprookjesbos
vertelden zonder het te weten
zelf steeds weer nieuwe sprookjes
anke labrie
(07-10 – 2023)
de waarschuwing richting webmaster in het begin van het gedicht op aardige wijze geformuleerd – door anke – hahaha – ze neemt het op voor de meisjes en dicht deze dames de vrouwelijke eigenschappen toe die ze zeker tot grote hoogten weten te benutten in BREDA. en nee het waren geen rode kapjes het was een haarknijper hahaha. anke maakt van deze zondagochtendwedstrijd een klein sprookje met een dichterlijke knipoog naar die vreselijke wolf die ongegeneerd de i-phone hanteerde – ja breda – en een haarknijper – brengen het slechtste in de mens boven – (soms) haha.
De passie van blondines
Bredase meisjes leven in het universum
van lekkere wijn en knijpers in het haar
zij lezen het menu van poëzie
met de passie van blondines
zij denken terug aan de tijd
dat zij samenkwamen in de pub
der Lage Landen om te spelen
in hun wonderlijke witte kledij
zij zullen het café na wijn verlaten
door de straten dansen
met jongens van de stad
in de morgenstond lachen om deze werkelijkheid.
Rik van Boeckel
8 oktober 2023
Rik maakt er een vrolijke boel van – de wereld op zijn/haar best – dansen in de straten de jongens en de meisjes. overvallen door het nieuws en de schokkende beelden rond gaza – het lijkt zolang geleden dat we onbezorgd dansten en het leven genoten. de tv beelden en de X beelden staan haaks op de wereld van eergisteren met de blonde wijnmeisjes.
