Vera van der Horst en Ien Verrips winnen de enige echte virtuele – jij blijft bij mij – trofee op pomgedichten.nl 

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op Vera van der Horst en Ien Verrips winnen de enige echte virtuele – jij blijft bij mij – trofee op pomgedichten.nl 

Ditmar lijkt me ietsje buiten de orde te vallen met zijn prachtige verhaal – de keuze voor het goud zal vandaag tussen de dames van der Horst en Verrips gaan – nog even Cartouche overwogen – maar die haalt het goud net niet. ik kies vandaag voor subtiel en weinig – niet voor opsmuk wel voor drama. ‘dat dood zo dood kan zijn…’ – de slotzin in Ien Verrips’ gedicht – dodelijker en directer kan niet.

‘Sinds ik je ken en jij me in m’n leven roert…’ een heerlijk dramatische regel van Vera van der Horst – hier wordt onvoorwaardelijk in een leven en in een  gedicht geroerd. nou ik kan niet kiezen dan maar 2x goud – waarom ook niet. dank aan alle inzenders – de felicitaties aan Ien en Vera.


Sinds ik je ken en jij me in m’n leven roert is het alsof ik nooit meer single ben zo getrouw als ik altijd wil en wou en dat ik nooit verloren ben in jou waar ik voor de vriendschap ging – liefde ontving

Vera van der Horst

soms worden gedichten in strofen met witregels aangeleverd maar levert het kopiëren geen enkele witregel meer op – de woorden willen blijkbaar verstrengeld als de inhoud bij elkaar zijn. die verstrengeling tekent het gedicht. subtiel rijm goed gesitueerd – roerend ook. ontroerend ook.

herinneringen opgebruikt
geen honger meer naar samen toen
ik mis niet jou maar het gemis
de rouw om wat verloren is
en nooit zal zijn
zelfs is je naam verworden
tot naam van velen
die ik uitspreek zonder
dat mijn stem gaat beven
nooit heb ik geweten
dat dood zo dood kan zijn

okt. 2023 Ien Verrips

hoe mooi klein ook gehouden de definitieve afrekening wordt hier toch wel even gepresenteerd. resulterend in die dodelijke slotregel waaraan niets meer toe te voegen is – doet de dichter dan ook niet.
  • Ditmar Bakker – ‘maar ’n droom kan prachtig zijn en luchtkasteel,…’
  • Frans Terken – je vurige dans in ergens een verte..
  • Ien Verrips – dat dood zo dood kan zijn
  • Cartouche – je lippen bezonken rood
  • Anke Labrie – in al die lieve dingen
  • Vera van der Horst – en jij me in m’n leven roert

ze zijn alle twee dood – ina bot en lisan lauvenberg. ina omdat ze het wel genoeg vond het leven -lisan omdat een ziekte haar leven wel genoeg vond – ze had graag doorgewild. voor haar vriendin ina schreef lisan een prachtig gedicht. wie wint de enige echte virtuele – jij blijft bij mij – trofee op pomgedichten.nl?  wie bij u? en hoe? u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

zwijgen
 
moet ik dan eeuwig
tegen je zwijgen
en vergeten dat je ooit
in een oogopslag
al mijn verhalen las
 
het weten van je stilte
van toen en verder
over het brakke water
nooit was het zo
mooi nog
 
zo werden de bruggen
van de stad
lege verbindingen
met een zwijgen
dat ik nooit had gehad.
 
 
©lisan Lauvenberg
 

trots
 
hoe het soms niet te begrijpen is
dat je gaat naar wie je lief hebt
om alleen nog dat te zeggen
 
niet meer
om iets te bewerkstelligen
maar om iets te laten
 
zoals we in een stroom
de gelijke stemmen van elkaar kunnen horen
door alles heen
 
het nemen zoals het is
en het verlaten
maar nooit verlaten van wat was


 pom wolff

M.V.

De vriendengroep, gevormd uit ons kwartet
zo nu en dan met manvolk uitgebreid, 
een buurvrouw ook, die op gezette tijd
wat roddels langsbracht bij het grote bed

waarop men lag, al of niet uitgespreid,
grossierde in de Liefde, al werd het
zelden gevierd als in het triolet
dat mij liet delen in geborgenheid. 

Het bleek ze niet vergund. Twee zouden trouwen, 
de derde hield van beiden ècht heel veel,
maar ’n droom kan prachtig zijn en luchtkasteel, 
waarvan men dan ruïnes mag berouwen:

twee gingen dood, de derde voor de helft;
die woont nu al vier jaar in Assendelft. 

***[D.B.]

wie wint de enige echte virtuele – jij blijft bij mij – trofee op pomgedichten.nl?  wie bij u? en hoe? nou ze bleven hem inderdaad bij en HOE! heel assendelft mag het weten. terugkijkend op aardig wat burengerucht en leven tot het verderf en de dood assendelft weer assendelft liet zijn. erg geestig deze levendige seksorgie.
Dag Pom
Mooi om Lisan weer te lezen, altijd blijvend.
Goed weekend,
met groet,
Frans


Dat blijven

Blijven – ook al ben je er niet meer
het is vasthouden wat was
om het altijd te laten zijn

zo ben je er nog
op het netvlies als ik de ogen sluit
je vurige dans in ergens een verte

jij op blote voeten aan het strand
het zand dat opspringt
van tussen de tenen

dwalen langs de kust waar ik je neerleg
als ik je bij me wil houden
tegen de vliedende stroom in

een zacht bed voor de nachten
als jij in stilte spreekt
van hoe ik je droom

© FT 21.10.2023

een mooi eerbetoon voor Lisan  – inderdaad die prachtige foto – lisan dansend – terug gehaald – de herinnering weer tot leven gebracht. zo wilde ze ook herinnerd – dansend en wel. mooi gedaan. de voorlaatste strofe hoeft niet echt – kan beter weg.

Blijven staan

het glas dat je achterliet, al wat wij
zagen, ons verbeeldden, dronken
en tot bodem deelden

woorden
van je lippen bezonken rood
onmogelijk eraan voorbij te gaan
de geest uit de fles als ware
het mondgeblazen

nevel die me
meevoert elke avond als ik
voor mij uitstaar naar het scherm
de morgen in als ik me beslagen
voor de spiegel scheren wil

ontwaar ik meer en meer
me als wasem van je adem – dat
wij elkaars blijf – mijn – lijfhuis zijn

21-10-2023 / Cartouche

met enige weemoed de terugblik in het koude huis beschreven – 2 strofen herinnering en twee strofen met de harde realiteit. maar de harde realiteit toch wel net in het bed van poëzie neergelegd – het bed waarin ze ooit – het is koud in huis – dat doet dit gedicht


anekdotes in overvloed 
als je naam genoemd wordt
ze hebben wat gelachen 
om jou en ook met jou 

hoe je toen je zo ziek was
het je elke ronde lukte 
dat je de arts, een chagrijn,
aan het lachen kreeg
pas merkbaar op de gang 
vertelden zijn studenten later

soms ook mis ik nog die humor
maar eigenlijk zoveel meer
jouw ernst in al die lieve dingen 
waar niet om gelachen wordt 

anke labrie
(22-10-2023)

het gemis in een enkele pennenstreek tot uitdrukking gebracht. drie klein gehouden strofen – hoe laat je pijn als het ware licht om de pijn heen op en over papier dansen. hoe breng je een lach terug in herinnering als lichte en liefdevolle glimlach.










Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter