Onverschillig
Balancerende spreeuwen in hun vlucht
het roekeloze verwijt aan een huidige
november. Er wordt van alles beloofd –
dat het gras groener wordt – aan gene
zijde. Maar nu de dood voor ogen,
Op het scherpst van de snede. In het
natte land nooit iets van vrede – de boer
hij ploegde voort. Een vreemdeling is
verdwaald zeker. Een zeer lieflijk
landschap, maar wat dan nog –
Er valt weinig te lachen – kijk hoe eenzaam
wij geworden zijn – in rang te sluiten nu je
niet meer luistert, nu je in weer en wind
sluimert, verdoold en schichtig je
ongewisse toekomst in –
Elbert Gonggrijp
goud voor Elbert Gonggrijp deze week. dank aan de dichters die instuurden. op zeer eigen wijze en in heel eigen woorden verwoordt dichter gonggrijp de beschreven opdracht – hoe maak je van proza poëzie – nou dat is elbert goed gelukt. de opdracht luidde: dichters voelen haarfijn tijden van verbinding / ontbinding aan – tijden van teloorgang tijden van solidariteit – de wereld lijkt aan tijd gebonden – zolang er dichters zijn zal er geschreven worden over goede tijden of over slechte tijden.
elbert beschrijft de teloorgang in elementen van natuurfenomenen. eigenlijk schrijft elbert zoals willink schilderde. ik doel op het schilderij Jobstijding (1932) – het naderend onheil – van Carel Willink.
De yogamoeder, weet eenelk,
zorgt goed voor geest en rikketik,
verlustigt zich aan havermelk
en vindt men niet in Medemblik.
Zij houdt van woke, yohimbethee
en stemmen op de VVD.
***[D.B.]
zilver voor het zeer geestige gedicht van Ditmar Bakker deze week – toevallig ken ik medemblik haha – ik heb 7 jaren aan de rand van medemblik aan het ijselmeer gewoond – het land van opperdoezers, vette klei, de bootjes in de zomer, de vreselijk snijdende koude in de winter – ja daar in het westfriese wordt geen havermelk gedronken – daar lopen boeren nog vrij rond. hooguit vraagt import om havermelk – ‘van wie is dat er een? die is niet van hier!’ Ditmar beschrijft de groenlinks elite van de grachtengordel hier in 020. zaterdags havermelk snuiven op de noordermarkt. heeft ze toch stiekum vvd gestemd? een heerlijk gedichtje.
- Rob Mientjes – Woorden vuil / Sprakeloos…
- Rik van Boeckel – Van verbinding naar vrede…
- Elbert Gonggrijp – kijk hoe eenzaam wij geworden zijn…
- Cartouche – vanwege een en ander niet helemaal haaks…
- Ditmar Bakker verlustigt zich aan havermelk
- Frans Terken – altijd nog hoop
- Anke Labrie – net kind genoeg gebleven
wie wint de enige echte virtuele – en wat wilt u nog over de wereld kwijt – trofee op pomgedichten punt nl?
dichters voelen haarfijn tijden van verbinding / ontbinding aan – tijden van teloorgang tijden van solidariteit – de wereld lijkt aan tijd gebonden – zolang er dichters zijn zal er geschreven worden over goede tijden of over slechte tijden – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
brief aan de hemel
beste gerard, lieve jongen
zoals jij de dingen in de wereld beschrijven kon
deftig en altijd god bij de hand
als jouw Steun & Toeverlaat
en zijn moeder voor de broodnodige genade
jij die altijd op weg was naar onmogelijke dorpen
in oostgroningen en friesland
of waar die jongens van jou ook woonden
jij die in het land der belgen voor alle nederlanders schreef
maar vooral voor vrouwen
lieve gerard, beste jongen
in dit land moeten we straks
met die oude ‘peroxideproleet’ aan het hoofd
zoals een dichter uit groningen hem ooit omschreef
sinterklaas vieren
geven we hem dat prachtboek van jou kado
De taal der liefde
waarin jij schreef over al “die prachtvolken”
die “met een zak vol spiegeltjes en kralen
op de tjoeki tjoeki stoomboot” naar het “Takki Takki Oerwoud”
verscheept moesten worden
kan ie op de albert cuyp markt alvast kralen en spiegeltjes kopen
zeg maar Voor De Verbinding gerard
Allemaal Naar God
pom wolff
De wereld steeds kleiner, het schrijven groots. En toch verdwalen?
Wereldwijds de doolhof.
Wereldwijds
Dolende ridders
Draven door
Grenzeloos
Don voorop
Vanuit Quichot
Richting Molenklap
Verkiezingstrijd
Links en rechts
Poppendans
Horlepiepen
Temmen leeuwen
Plukken druiven
Ongezond klimaat
Jaagt zee op hol
Bomen vallen om
Wereldwijds
Drupt inkt uit pen
Bloedrood
Tekst ingekort
Woorden vuil
Sprakeloos
Rob Mientjes
toch wel aardige impressies in korte vorm gegoten – peter le nobel zou van eenhapscrackers spreken. snoepjes die te denken geven. van oud en nieuw, van natuur en politiek, van de dichter tot ons en aan het einde sprakeloos. leuk gedaan. het is echt niet makkelijk om de wereldellende in poëzie te gieten. rob heeft een leuke vorm gevonden en benut.
Van verbinding naar vrede
De tijd rust in verbinding
zelfs voor wie is heengegaan
het universum is voor een ieder gewenst
het land lijkt op het solidaire verhaal
harde werkers schrijven zinnen
in een lied vol zinnige compassie
zij spreken de gelijknamige taal
de wereld laat hen overal toe
zij zingen over bar en boos
gelijk het geluk van de ontheemde
een zekere zin vertelt de tijd
vreedzaam te ontwapenen
stil te staan bij droevenis van de dood
tijd rust nooit in ontbinding
van verbinding naar vrede
wordt de mensheid tevreden.
Rik van Boeckel
25 november 2023
ergens tussen wens en droom de woorden van rik – de wereld ellende al omvattende woorden van rik mogen we wel tellen – de passage over de harde werekrs – dichters bevalt mij nog het meest:
zij zingen over bar en boos
gelijk het geluk van de ontheemde
Soortelijk gewicht
vandaag is het tijd voor een dag
opname vanwege een en ander niet helemaal haaks
ontschroeven geboden want windingen
waren na jaren onredelijk in de war geraakt
de kop tolde, helde vervaarlijk naar rechts
zodat het midden het niet meer bij kon benen
welgeteld dreigde onhoorbaar doldraaien
aan de wandel raken, een zich repeterende breuk
fracturen behoeven kraakbeen om naar elkaar te groeien
niet in schroeven verankerd hangen in pijlers van pijn
rijgcorsetten – zo vastbesloten als jij en ik nu
niet anders vermogen dan zwichten voor de snee
waarna een bandage het verdonkerde bloed
met zachte mond in zich op zal nemen
zijn kloppen, door hechting overbrugd
kan winnen aan gewicht
zoveel – in een
hand en polsgewricht
25-11-2023 / Cartouche
ik kan met deze beschrijving van een op hol geslagen mechaniek niet zo veel. sorry beste cartouche. de woorden doen me denken aan een verwoestende machine – een soort vuilniswagen waarin de vuilnisman het straatvuil vermaalt – hier lijken mensen in de machine geworpen. in ieder geval wordt er van alles en nog wat uit elkaar geschroefd tot bloedens toe zoveel is zeker. het zal allemaal wel overdrachtelijk bedoeld zijn – maar de woorden hebben mij niet bereikt – het zal de witte wijn wel zijn.
In tijden van zorg
Met een zwachtel uiteengevallen ledematen
omwikkelen en een rekverband
het werk laten doen
daar zijn verplegers en verpleegsters
voor nodig die hoofdschuddend
zoeken naar hoe te hechten
en waar het begin te maken
misschien helpt een dokter erbij
een die nooit om woorden verlegen zit
zolang niet het hoofd
van de romp gescheiden
zegt hij is er altijd nog hoop
© FT 26.11.2023
de dichter vraagt – waar een begin te maken? in tijden van zorg – uiteindelijk gaat alles over – uiteindelijk gaat alles voorbij – hoop op een nieuw begin hoe ver een nieuw begin ook nog uit het zicht is.
ineens belandde je op deze wereld
zonder ook maar te weten waar
een vrije keuze heb je nooit gehad
de longen uit je lijf geschreeuwd
voor je in zoete kleertjes werd gehesen
en snel een fopspeen hebt gekregen
al gauw ben je op weg gegaan
het sprookjesboek onder je arm
de goede afloop die verzon je zelf
nu veel ellende van het scherm spat
ben je nog net kind genoeg gebleven
om vaak je eigen wereld in te kleuren
anke labrie
(26-11-2023)
hoe de wereld de wereld van kinderen kan overkomen. in zekere zin een boze buitenwereld blijft als kinderen binnen spelen. gelukkig maar.
