dank aan de dichters die van het zondagochtendfeestje een feestje maakten door in te sturen. een mooie terugblik van Anke Labrie hoe het was in moeders tijden. ook de prachtige poedersneeuw die Cartouche hier liet vallen, ook de dansende woorden van Rik van Boeckel – laten we toch het goud aan Frans Terken: met een mooi eerbetoon aan de dichter die elk feestje weet te verrijken – ‘hoor hun gouden regels klinken..’ – de regels, de glazen, de vrienden op uitnodiging – een feestelijk gedicht! Van harte!
Dag Pom,
Las dat je dit weekend een feestje bouwt, dan ben ik graag van de partij. Hieronder mijn bijdrage.eestelijke groet,
Frans
Feestje
De kaarten geschud
eerst de messen geslepen
dan maar eens kijken wie een kaartje
voor het grote feest mag krijgen
niet de tante uit Wappieland
verdwaalde dochter van de dominee
die hel en verdoemenis preekt
als altijd voor eigen parochie
laat staan de baas van Pruikenstad
die brutaal medestanders overschreeuwt
met zijn X-kreten en valse voorwendsels
hem past de ijskast als een vale winterjas
nee enkel gevierde dichters de vrienden
als liefhebber van het hoge woord
dat ademloze aandacht oproept
hoor hun gouden regels klinken
welluidende aankleding van elk feest
als slingers boven het hoofd gehangen
hoe wij ons daarin onderdompelen
tot het nagalmt nog in de gevulde glazen
© FT 01.12.2023
frans blijft geheel in stijl – wie niet die niet – wie wel die wel – mooi eerbetoon aan de dichter die elk feestje weet te verrijken – ‘hoor hun gouden regels klinken..’ – de regels, de glazen, de vrienden op uitnodiging – een feestelijk gedicht! en geert nee die niet – ook poetin niet. en orban ook niet.
- Frans Terken – hoor hun gouden regels klinken
- Cartouche – een begin van poëzie
- Rik van Boeckel – kom laat de aarde wensen weergalmen
- Anke Labrie – rondgaan met de taartjes
een lang uitgerekt thema deze week – en wellicht te vrolijk ook voor de gemiddelde dichter – maar ach een feestje is nooit weg – graag deze week thema feestje en mogelijk ook iets over de bacchanalen waarin dichterlijke feestjes vaak eindigen – in dichterlijk woorden op de zondagochtend hier geserveerd – dichters aller landen leeft u uit – brast, drinkt, zwelgt, orgiet desnoods. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
het was het feestje wel
we namen afscheid van de man
die zeg maar rustig grenzeloos
onder prikkeldraad door
en door elk prikkeldraad heen
wel iets van vrede wist te vinden
we namen afscheid van zijn vrouw die
hoe geweldig het allemaal ook was
en hoe fijn het feestje klopte
zichtbaar genoot van het oorlogspad
wellustig spanningen te snijden kreeg
we namen afscheid van hun kind
dat waar het ook verbleef of hing
kauwgom onder een tafel wist te plakken
en altijd wel een glas vol cola
over een nieuwe bank te kegelen wist
en we namen ook afscheid van hun hond
die ook dit keer weer kwijlend binnenkwam
zindelijkheid niet echt in het vaandel droeg
naar alles hapte wat bewoog
rusteloos het huis door rende
en blafte blafte ja onophoudelijk blafte
‘gezellig toch’ zei de man van vrede bij het weggaan
pom wolff
maar een partijtje voor twee
een ingetogen feest
van herkenning
ter lering en
vermaak
Welk een weelde van een woord
bij ontleding kom je tot een
driedeling, verwondering
ver-wonde-ring
de ring die over je vinger schuift
een pleister die over wonden glijdt
zodat ze afgedekt en uit het zicht
het wonder dat nog verborgen
je naar haar lokt en lonkt
in je ligt, de oorsprong van
alle leven, een begin van poëzie
gong en grondslag van elke kunst
wat je van ver, vanonder de grens
naar boven haalt – als een deken
poedersneeuw over de dagen legt
in haar meest sprekende vorm
een zondags feest der zinnen
01-12-2023 / Cartouche
fijn dat Cartouche de bijsluiter bij zijn gedicht geeft- een partijtje voor twee en minder uitbundig dan aangegeven – we lezen over ‘een deken van poedersneeuw’ ja dan zijn we toch weer waar we wezen moeten – in het land van de poëzie – dichter mag dan zogenaamd min of meer ingetogen de zinnen ontleden – het gedicht staat toch bol van verlangen en mogelijk na een maandje of negen bol van verwachting. noem het allemaal maar ingetogen.
Feesten zijn geesten van zonnige muziek
tijden dansen elk jaar zo zinnig energiek
dichters dragen de dagen in verzen voor
het podium verbindt hun werkelijkheid
vredige stiltes doorzoeken het doolhof
van de ziel lonkend naar zekere liefde
de zachte kus van een schone vrouw
is zo lang getekend door weldadigheid
een magisch mirakel laat de aarde feesten
nu de roep om waarheid nooit verstomt
mensen dansen onder paraplu ritmiek
druppels tikken heel langzaam en snel
ritmische potenties dalen teder neer
op hielen spelend met tikkende tenen
kom laat de aarde wensen weergalmen
onder de muziek van nu toen en later.
Rik van Boeckel
1 december 2023
de laatste strofe lijkt mij helemaal Rok van Boeckel te zijn – wil je deze dichter beschrijven roep uitbundig en ritmisch verantwoord deze laatste zeker ook romantische strofe aan en je hebt en kent Rik Van Boeckel maar doe het wel tussen zon en maan en de sterren:
‘kom laat de aarde wensen weergalmen
onder de muziek van nu toen en later.’
de bakker bracht al vroeg
de twee grote witte dozen
die vlug naar de kelder gingen
alle mooie kopjes met de rozen
en de gouden randjes werden afgewassen
stel dat ze stoffig waren
en ook de glazen moesten vandaag blinken
het huis was al lang helemaal gepoetst
ramen gelapt en de vitrage fris gewassen
de stoelen klaar gezet in een grote kring
op tafel de sigaretten met de filters in een glaasje
in een wat groter glas alle sigaren
de emmer in de keuken
met de vers gemaakte vruchtenbowl
ik mocht rondgaan met de taartjes
en hoopte vurig dat die lekkere overbleef
want de dag erna was het voor ons kinderen
altijd pas het echte feest
anke labrie
(serie: kindertijd jaren vijftig)
de jaren vijftig inderdaad in dit gedicht gevangen – de sigaretten in een glaasje – de stoelen in een kring geplaatst – hopen op de voorgeprogrammeerde gezelligheid – en als ome iets teveel jonge genever op had durfde hij een optreden tussen de schuifdeuren – voor kinderen inderdaad een feestje – met drukte en lekkere dingen – goed opgevoede kinderen in dit gedicht – wachtend op de dag na de feestdag – er waren ook kinderen die aan voorproeven deden.
