Poëzie Inside. Von Solo, de Johan Derksen van de poëzie!

Twee weken geleden stond ik weer te vlammen op een poëzie-evenement in Rotterdam.
Het was ouderwets gezellig en de drank vloeide rijkelijk. Een woord een woord, een bier een bier. De eerste kroeg was goed. De tweede was beter. En de derde was het knallen. Ik was een team met de aantrekkelijke Maaike van Steenis, wat goed uitpakte. Het was door de middag heen gebleken dat mijn column over zuipen goed aansloeg. Gezien die nieuw was, had ik die nog niet op papier en moest noodgedwongen van mijn telefoon lezen. In de laatste kroeg gaf ik aan, dat van je telefoon lezen voor homo’s is, maar dat ik het toch zou gaan doen. Hilariteit alom en gaan!!! Poëzie Inside. Von Solo, de Johan Derksen van de poëzie! Geen idee meer hoe de avond is afgelopen. Ik was knetterlam.

Twee dagen later tikte ik de volgende mail aan de mij onbekende ‘Suzette’: ‘Mijn excuses voor betreffende kwetsende opmerking. Het was geen tekst die in het script stond of normaliter op deze manier in mijn teksten gebruikt wordt.
Ik kan waarschijnlijk wel verklaren hoe het kwam, maar dat maakt het nog niet goed.
Nogmaals, het spijt me en het was niet mijn intentie mensen te kwetsen.’

Even dacht ik aan de tijd dat ik ooit uit het register van ‘Dichter bij de Bar’ in Delft was geschrapt na wat optredens met onder andere Ditmar Bakker. Dat was pas gay.

Twee tellen later viel me in dat ik eigenlijk het verkeerde antwoord gegeven had. Had ik me daar gewoon even laten piepelen door de eerste beste quasi anonieme, digitale deugdame. Iemand die namens anderen een soort verkapt en verkeerd geïnterpreteerd grondrecht opeist. Het doet me denken aan iemand heb ik vroeger ook nog eens gekend. Dat was degene die achter me stond te schelden op de uitsmijter van de discotheek Kiekieris in ’s-Heerenhoek, terwijl ik in de voorste linie mocht staan waar de klappen zouden vallen. Zo iemand die ‘safe spaces’ nodig heeft om zo lekker divers te kunnen zijn.

De wereld is geen ‘safe space’. Dat is wat ons vroeger geleerd werd. Had je een grote mond, dan werd je op je bek geslagen. Liep je ’s nachts als geil wijf over straat, dan werd je verkracht. Als je demonstreerde, kostte je dat je tanden als de politieknuppel neerkwam. Slechte mensen zijn van alle tijden. En die trekken zich niets aan van geschal van de braaftoeters. Als je vroeger de ring in ging bij thaiboksen, had niemand ooit van aansprakelijkheid gehoord. Dekking op, keihard erin of klappen vangen. En eigenlijk is het leven nog steeds zo. Rij de grens maar over en je weet het. Vraag het een willekeurige Oost-Europeaan, Turk, Arabier of Noord-Afrikaan en die weten en handelen ook niet anders. En of dat goed is, weet ik niet. Maar dat duik- en wijsgedrag kan me gestolen worden.

Mijn antwoord had moeten zijn: ‘Beste Suzette, schrijf je in voor een digitale assertiviteitstraining. Maar val mij er niet mee lastig.’ En voordragen van een telefoon hoort niet. Punt uit.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter