VON SOLO – oudjaar – taaie kaasfondue én Suzanne

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO – oudjaar – taaie kaasfondue én Suzanne



Daags voor oudejaarsdag ging ik om acht uur ’s ochtends naar ‘Het Kaasboertje’ op de Bergse Dorpsstraat. Een chique kaaswinkel, waar ik normaal niet kom. Ondanks het vroege uur, waren er twee klanten voor me. Toen ik na vijf minuten aan de beurt was bestelde ik kaasfondue. Die maken ze daar door vijf soorten kaas te raspen. Ik liet een mengsel maken naar de smaak van de kinderen en een pittige Zwitserse. De klant die na me kwam, bestelde ook kaasfondue. Zij werd echter te kennen gegeven, dat de laatste Gruyère, net voor een andere klant gebruikt was en dat door leveringsproblemen deze kaas niet meer voorradig was. Ik voelde me een gelukkig man. Ik had op tijd de basis van de kaasfondue voor oudejaarsavond geregeld. Later op de ochtend fietste ik nog langs mijn favoriete wijnboer en haalde daar de ideale wijn om de fondue mee aan te maken en de meest perfecte wijn om erbij te drinken. Er kon niets meer misgaan.

Op oudejaarsavond waren onze gasten op tijd binnen. Terwijl ik vol vertrouwen wat oesters open wrikte, serveerde mevrouw Solo heerlijke toastjes met garnalen. Ter proeve serveerde ik alvast ook de wijn voor bij de volgende fondue. Deze smaakte heerlijk. Ik stelde me voor hoe de wijn-spijs-combinatie straks over mijn papillen zou denderen en via mijn hersenen een fantastische smaakbeleving te weeg zouden brengen. Op de achtergrond speelde VOF de Kunst met Suzanne. Deze avond kon niet meer kapot. 

Na de hapjes en twee glazen wijn, toog ik de keuken in om de kazen te smelten. Ik moest gniffelen bij de gedachte aan het reclamespotje van Goudkuipje smeltkaas uit de jaren negentig. De twee aardewerken schalen stonden al klaar op het fornuis, net als de flessen witte wijn en de op kamertemperatuur gebrachte zakken met daarin samen anderhalve kilo geraspte kaas, die me een klein fortuin had gekost. Ik ontstak het vuur onder de schalen en voegde de wijn toe en begon stukje bij beetje de kazen te smelten. Nu ben ik gewend om kant en klare kaasfondue uit een zakje te eten. Dat werkt heel eenvoudig. Je knipt het zakje open en warmt de inhoud al roerend toe. Nu moest ik zelf mengen. Hoe moeilijk kon het zijn. 

Achter me stond de tafel feestelijk opgedekt. Tafelkleed, glanzend bestek, schaaltjes met heerlijkheden en brood om in de kaas te dopen en flonkerende kaarsen. Mijn aandacht ging echter uit naar wat er op het fornuis gebeurde. Intussen was alle wijn en alle kaas in de smeltpannen beland. Maar in plaats van een mooie, vloeibare emulsie te vormen leek de kaas een andere mening toegedaan. Ik had het gevoel door stopverf te roeren. De wijn kookte en ook, dat wat voor een kaasfondue door moest gaan bubbelde soms, maar er was geen sprake van de gewenste dunvloeibaarheid. Mevrouw Solo en de andere gasten trachtten te helpen, maar na een kwartier was er geen enkele verbetering te bespeuren. Er werd zelfs nog geprobeerd naar de supermarkt te gaan voor een noodoplossing, maar die was natuurlijk net dicht. We besloten ten einde raad aan tafel te gaan. De kinderen hadden een rubberen kaasbal en wij een schaal siliconenkit met kaassmaak. Uiteindelijk kwamen er scharen aan te pas om de kaas te knippen. Wonder boven wonder werd alle kaas wel verorberd.  

Deze week kwam mevrouw Solo terug van de LIDL. Trots hield ze twee pakjes kant en klare kaasfondue omhoog. Ja. Soms moet je weten wat je plek is.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter