PETER BERGER is weer thuis: ‘Muizenissen. Muizen? Te klein. Marters? Te groot. Marmotten zijn het zeker niet. Hamsters? Nee, maar wel beessies van ongeveer hetzelfde maatje…’

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op PETER BERGER is weer thuis: ‘Muizenissen. Muizen? Te klein. Marters? Te groot. Marmotten zijn het zeker niet. Hamsters? Nee, maar wel beessies van ongeveer hetzelfde maatje…’
Peter Berger12:16 (6 uur geleden)

Er staat nu:
Alsof er wekenlang een stampende schijtende marmot overheen gedenderd is.
ik schreef echter:
Alsof er wekenlang een stampede schijtende marmotten overheen gedenderd is.

Die stampende marmot vind ik zeer geestig, ik zie het zo voor me, dus prima zo. Maar is dat een redactionele wijziging jouwerzijds?


Ik reis graag ́s-nachts. Cruise control. Een uurtje of vier. Duurt het. Hobbelen maar! Bij de Franse grens benzine ingenomen voor net nog onder de een-zestig: een tankbeurt dus zonder dat onbestemde gevoel dat je getild wordt. Vijftig cent. Scheelt het. De liter! Sprakeloos. Een uurtje later draait de lange sleutel met baard knarsend in het slot. De deur klemt. Een dreun helpt. De luid kokkerende fazanten ergens hoog in een eik protesteren met metaalachtig gekrakeel. Het echoot kneiter. Met piepende wieken en een shitload gefladder gaan ze op in de druilerige nacht. Het is maanloos zwart. Welkom thuis. Ravage! Eerst dacht ik dat er weer was ingebroken. Niet dat er veel te halen valt, hier in het huis, maar er mist helemaal niks. Nakko. Nada. Niets. Nee dus: pas de cambrioleurs!


Rond het aanrecht is het echter een drama. Alsof er wekenlang een stampende schijtende marmot overheen gedenderd is. Flessen en potten omgekegeld, en een partij keukengereedschap ligt er random verspreid. Pollepels. Spatels. Alles overhoop. De gootsteenla een vuilstort. Knagers! Die knagen alles wat los en vast zit. Zolang het maar de schijn van iets eetbaars heeft. Honger maakt rauwe bonen zoet en plastic bevat soms visolie. Als weekmaker. Blijft het lekker zacht. Dat plastic. De bodem van de fles schoonmaakazijn: weggevreten. De deksel van de probiotische booster voor de vetvanger: compleet verslonden. Het ontstane mengsel vormt een drekkerige laag druipende bruine smurrie. Stank. De keukenvloer heeft veel weg van een plee op een goedkope Franse camping. Je weet wel: zo’n sta-plee voor met de benen wijd. Jaren zeventig. Dan weet je het wel. O ja, en de afvoerslang van de vaatwasser en het rubber rond de koelkastdeur zijn ook gesneuveld. Deels weggeknaagd. Plastic lekkernij? Een schijtzooi is het!

De badkamer idem dito. Blijkbaar heb ik de kastdeur niet goed afgesloten bij het vertrek afgelopen nazomer. Dat kan best kloppen want het was een nogal overhaaste bedoening. Dat vertrek. Gevalletje in Nederland. Wegwezen zonder inpakken dus. Aandacht elders. Die kast? De complete inhoud is omgedonderd en deels op de vloer beland. Hoezo zeep? Compleet opgepeuzeld! Ooit liefdevol gemaakt met esoterische olie. Dat brok zeep. Met de hand ook nog. Geen snipper meer. Een muizenfeestmaal blijkbaar. Een family-pack nog ongebruikte tandenborstels is met huid en haar verslonden. Inclusief verpakking. Alleen kruimels nog in alle vier kleuren. Ook het dopje van een nog maagdelijk flesje massageolie is verorberd. Het roze wc-papier versnipperd en zompig van stroperige urine. De stapel handdoeken gedegradeerd tot een aangevreten strontbende. Jakkes! Kortom, alles rijp voor de vuilniszak. Linea recta. Huppekee. 


Muizenissen. Muizen? Te klein. Marters? Te groot. Marmotten zijn het zeker niet. Hamsters? Nee, maar wel beessies van ongeveer hetzelfde maatje. Eliomys quercinus! Ik denk aan vorig jaar. Iemand trok ergens een la open en raak was het. Als een duveltje uit een doosje. Moeder eikelmuis sprong en verdween luid piepend richting jardin. Paniek! Zenuwinzinking. Haar kale pasgeboren kroost telde zes zieltjes. De buurman zou ze subiet hebben verzopen, maar ik heb ze in een kartonnen doosje naast de schuur gezet. Kreeg het niet over het hart. Binnen no time was het miezerige gepiep verstomd en de hele bende door moeder verhuisd naar veiliger oorden. Naar zolder blijkbaar. Dus. Nu. Alles heeft z’n prijs. Ook een eikelmuizenzieltje. Tja. De thermometer wijst op negen. De klok op drie. Bedtijd. Bloot onder drie wollen dekens denk ik. Morgen eerst hout in de kachels. Dan koffie met een lauwwarm croissantje om vervolgens driftig te poetsen en te kuisen. Moppen ook. Met zo´n KLM blauwe emmer van de Action. Na de buurtsuper koken op inductie. Dat is altijd feest. Inductie. Bolognese met linguini gaat het worden. Denk ik. Een portie voor twee dagen. Zoiets. Morgen.

PETER BERGER

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter