Dat ik een autist ben, die niet graag heeft, dat mensen door mijn schema heen lopen. Dat ik niet kan tegen negatief gezeur. Dat ik er niet van houd, wanneer mensen iets van me willen, op een moment, dat mij niet uitkomt. Dat ik niet houd van welles-nietes discussies. Dat ik een hekel heb aan domme mensen, die denken dat ze alles beter weten. Dat je dan ook nog naast me woont. En een irritante zenuwtic hebt. En met je hond heb ik medelijden. Die ziet er ook niet echt gezond uit. En pist en kakt in je tuin. Omdat je te lui bent om er fatsoenlijk mee te gaan lopen in de ochtend. Wat ook heel moeilijk gaat met je kwaaltjes en vervelingsvreten.
Hoe je niet snapte, dat ik het druk kon hebben. En geen tijd had voor opgelegde, onverwachte beslaglegging op mijn tijd en persoon. Dat ik geen idee had, hoe druk JIJ het hebt. Terwijl je de hele dag jezelf op zit te vreten en in een cirkeltje nadenkt. Tussen door een wekelijks bridgeclubje en een boodschapje. Je kan er niet van slapen. Dat snap ik. Het interesseert me niet. Dat is mijn gebrek. Maar je woont naast me, dus je bent er. En dat vind ik vervelend. Ik wil je niet tegenkomen als ik de deur uit ga. Dat als ik de deur uit stap, jij daar weer staat en begint te klagen. En of ik niet iets voor je kan doen, je kan helpen, wat jij vindt dat moet. Rupsje Nooitgenoeg. Nee, ik kan geen lobotomie uitvoeren bij je. Wil ik ook niet. Ik wil met rust gelaten worden.
Toen je gisteren voor de deur stond, had ik geen zin in een gesprek. Ik moest naar mijn werk. Ik had geen zin om de bouwvakker binnen te laten, die via mijn tuin aan je afdakje moest werken. Dat jij ons had beschuldigd, dat onze kinderen het stuk gemaakt hadden met vuurwerk. Terwijl we die dagen niet eens thuis waren. Je begon er weer over. Toen je ongevraagd mijn drempel over stapte, ging ik door het lint. Dreigde zelfs de politie te bellen. Heb je toegeschreeuwd op te sodemieteren. En terwijl je sputterde heb ik de deur in je smoel dicht gegooid. Of ik daar spijt van heb. Nee. Het waren jaren opgespaard gezeik, zuur geworden door de tijd. Die in één keer over je heen gekomen zijn. Slecht voor mijn karma, ik weet het. Maar wat kon ik.
Wij zullen nooit vrienden worden. Onze karakters zijn onverenigbaar. Elk woord is verder te veel. Alleen de stilte tussen ons is draaglijk. En de muur die ons scheidt.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
