de zondagochtendwedstrijd is verplaatst naar volgende week. dit weekend houden we een verstild eerbetoon bij de dood van A Nalvalny – uw bijdrage – woede – verdriet – eerbetoon – welkom op de site – met oa een bijdrage van:
- Rob Mientjes – Wat een held is en blijft het. Alexei Navalny
- Cartouche – blijf jij, aleksej, man van mijn hart, leven in dit beeld
- Frans Terken – Dat een groot hart stilvalt…
- Luk Paard – waarom jij dan stilgelegd…
- Rik van Boeckel – Alexei’s dood is een wrede schok doet pijn
- Ditmar Bakker – vertaling FIRE AND ICE

ze hebben je
ze hebben je
dan toch eindelijk dood alexei
het was wel duwen
en trekken
persen en kneden
en wachten
tot ze allemaal
bijeen zouden zijn
om hun handen
weer te wassen
in die ontzettende
wreedheid
pomwolff

Opgeven niet toegegeven
Giftig gif vergiftigd
De man die is
Durft te zijn
Zal nooit verdwijnen
Uit miserabel leven
Van held te paard
Wiens borstbeeld stuit tegen borst
Ruiters gaan nooit ten onder
De zon schijnt ook in Rusland
Voor zij die het durven zien
Namasté Navalny
Opposites att(r)ack
Rob Mientjes

een diep spoor liet je na, één tegen een geheel
systeem zo kil en corrupt dat geen bezem
steel, schop of geweer het wissen kan
een schreeuw van ontzetting, een golf
van woede en verdriet in het land
het gif in je lijf kreeg je niet klein
zette aan tot doorgaan, teruggaan, onversaagd
je uitspreken over alle uitgezaaide angst en zweet
bloed in koude oorlog in je moederland, het zinloze
vergieten en vergoten tegen je broedervolk
die zich tsaar waant dacht je stem te zullen stillen
door je uit te sluiten, op te sluiten keer na keer, telkens meer
je af te maken en de geschiedenis een draai te kunnen geven
maar anders dan de man van staal koud aan zijn einde kwam
blijf jij, aleksej, man van mijn hart, leven in dit beeld – deze
zee van bloemen van verdriet en dronken hoop, waarin
elke ontbotte knop en kleur je woorden en gedachten draagt
daden van veerkracht en verzet tegen onrecht – van opstand
dat de waarheid – buiten de Pravda om – zich rondspreken zal
wijd van de gespreide leugen die niet vol te houden valt
als nu dan de ogen geopend, de tranen gestold tot eens
en nooit meer onmacht en gelatenheid zal de ziel van land
en volk door je inspiratie, in jouw naam gezuiverd worden – zijn
geen hagel of regen meer bij machte de voren die jij, onbestorven
vader voor ons trok, je sporen in de sneeuw ooit uit te wissen
zullen de barsten in het ijsbloemraam vol verwondering
verbijsterd zien hoe de warmte van je adem hen dooradert
blijven laat – als een rode draad – de geschiedenis
kent namelijk geen einde
(zoals fukuyama – ten onterechte – meende
te kunnen bepalen)
16-02-2024 / Cartouche

Hart
Dat een groot hart stilvalt
tot stoppen gebracht
het kloppen ten einde
als een man zonder hart
daar zijn hand naar uitstrekt
een kale dictator van steen
onder valse huid verstopt
het is wachten op
wanneer dit kwaad gestroopt
het verdorven vlees
in loog gelegd
het vuil uit de schedel geschept
alle botten meervoudig gebroken
voor de zekerheid
© FT 16.02.2024

“ woord zo duur “
kon’et nie anders dan
en’n woord zo duur
dat’n levenloos
de wonde blijft
asof daarmee alles
tot dan waar’r nog minder
‘n hele ademtocht
waar geen licht ligt
geen zon fluistert
naar waarheid
waarom jij dan stilgelegd
omdat je ooit
‘n woord zo duur en
’n hand vol waanzin
daar‘et grote zwijge heerst
jij bleef spreke van
die vinger op de wond
waarin licht opstaat
levenloos
© luk paard

Herdenking Alexei
Alexei in oppositie herdacht
zijn leven door dictator omgebracht
een geheim agent werd moordenaar
gelijk Stalin met een koud bevroren hart
een leugenaar maakt anderen
voor leugenaar uit valt een land binnen
kritiek brengt hem buiten normale zinnen
hij laat geen criticus in leven
hij laat Navalny de dood in wandelen
na vele malen vergiftigd te zijn
Alexei’s dood is een wrede schok doet pijn
laat Poetin nu verdwijnen!
Rik van Boeckel

Some say the world will end in fire,
Some say in ice.
From what I’ve tasted of desire
I hold with those who favor fire.
But if it had to perish twice,
I think I know enough of hate
To say that for destruction ice
Is also great
And would suffice.
***[R.F.]
Fire and Ice is een kort gedicht van Robert Frost dat het einde van de wereld bespreekt, de elementaire kracht van vuur vereenigt met de emotie van verlangen en ijs met haat. Het werd voor het eerst gepubliceerd in december 1920 in Harper’s Magazine [1]en werd later gepubliceerd in Frost’s 1923 Pulitzer Prize -winnend boek New Hampshire. “Fire and Ice” is een van Frost’s bekendste en meest geëntehologiseerde gedichten.
VUUR EN IJS
Men twist: vergaat dees aard door vuur,
of eerder ijs?
Begeerte ken ik: dier natuur
mij vlug bij hen voegt, vóór het vuur;
gaf ’t einde zich hernieuwd ten prijs,
weet ik, denk ik, genoeg van haat
te melden hoe vernietigd ijs
ook alles laat,
op afdoend wijs.
***[D.B.]