voor mij – onder dankzegging natuurlijk voor het insturen van die prachtige zondagochtendpoëzie door alle dichters – gemiddeld hoge kwaliteit dank jullie wel – wolfje hoeft zich niet te ergeren – maar twee gedichten springen er uit – zeg maar goud en zilver – van harte proficiat voor Erika de Stercke goud! het thema op zijn jan arends op bijzondere en kale wijze ingevuld met existentiële pijnscheuten – en omdat we van de romantiek zijn – de zwarte en zware dus de echte – zilver voor Cartouche – als cartouche de cartouche bombarie – het teveel van Cartouche – weglaat uit zijn gedichten krijg je als lezer wonderschone bijna zwevende poëzie – van harte!
onder het dak
in de kamer
bij het vale licht
geen toegiften
waarom mezelf
nog bewijzen
ga weg jij
zo wil ik het nu
in de leegte
van niet spreken
de nacht
wordt van mij
voor altijd
Erika De Stercke
een stercke Jan Arends hier – bij erika gaat het altijd over ik en jij – bij jan arends alleen over het ik geplaatst in die boze buiten wereld. maar de kaalheid is treffend en ook toepasselijk in dit gedicht – de hij moet eruit, wegwezen jij, het pand uit: weg jij – wat rest is iets van pijn stilte en de leegte die hij achterlaat. mooi!
Opgave
men kan zoveel
woorden schrijven of vuil maken
maar tijd is altijd relatief en ruimte
om in te nemen beperkt
het enige wat voor mij valt
te doen is bewegen, blijven
buiten de geijkte kaders
om ons heen – in de geest
delven naar
wat geboren wil worden
de zin die iets te zeggen heeft
weet van hoe te bestaan
ga er maar aanstaan
de opgave, van een vol leven
een existentie zonder weerga
tot de laatste snik
een paar scheppen
haar vormgeven en neerlaten
op een vel, aanhoudend de pijn
-troost van het pogen
19-04-2024 / Cartouche
een gedicht om een paar keer te herlezen maar wat dan blijft is een uitleg, een min of meer te begrijpen uitleg die overgaat in iets wat zachte zware romantiek genoemd kan worden. ik houd van dit soort poëzie. en het is mooi als Cartouche de bombarie – zijn vaak teveel – weet te elimineren en dat is hier het geval. cartouche op zoek naar: ‘de zin die iets te zeggen heeft’ – ja daar vallen we voor.
- Cartouche – tijd is altijd relatief
- Rob Mientjes – data-isme
- Frans Terken – een kop thee
- Etwin Grootscholten – iets met een fiets
- Rik van Boeckel – aan het firmament van vrije wegen
- Anke Labrie – uitgebeend
- Vera van der Horst – dat me raakt dat raakt me
- Erika de Stercke – in de leegte
- Babak – laat me jou
wie wint de enige echte virtuele – ja ga er maar aanstaan – trofee op pomgedichten.nl?
deze week gaan we voor de kaalheid in de poëzie – niet de boodschap, geen moralisme maar iets van jan arends – hoe het gedicht ook loopt of afloopt – de woorden bieden iets existentiëels aan de lezer – ja ga er maar aan staan – de existentiële pijn trofee met of zonder pijnscheuten – haha – nu binnen uw bereik. en u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 8 uur. stuur in op het u bekende gmail. com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
dit
dit wil niets verdedigen
niets rechtvaardigen
dit wil niet overtuigen
dit wordt alleen geschreven
om dit te laten zien
ik bedoel wil je rib krijg je rib
en mijn schouderkarbonade
had je al
maar geheel los daarvan
en wellicht overbodig maar dan toch
hier ben ik
er zijn open plekken
en ook blauwe
gaan we weer eens samen huilen?
pom wolff
Vanochtend de documentaire ‘The Waste Land’ van Chris Teerink gezien in de Cacaofabriek van Helmond. Uitgangspunt vormt het gedicht van T.S. Eliot, bekend bij jou veronderstel ik. Ik was er in ieder geval door geroerd, zeker met de beelden en het commentaar erbij. En dan de muziekscore van Blaudzun niet te vergeten. Wijze woorden ook van Ilja Leonard Pfeijffer. Dataïsme een voltreffer. Niet te verwarren met dadaïsme. Ga dat zien. Hij draait nog in Eye.
https://filmkrant.nl/interview/iffr-2024-chris-teerink-over-the-waste-land
Hier mijn dichtwoorden bij de zichtdaad.
Dataïsme
Verslagen is mijn woord
Beeldspraak verstomd
Netvliezen breken
Geboorte van AI
Data zijn de doodsteek
Apen en drones worden wild op
Planeet van bits en bytes
Lineair is de schrik
Zelfs de tijd is ongerust
Beperkt en beheerst door data
Land gemeten in X en Y
Stapeling van geweld
Kwaliteit van leven
Bepaald door nul en een
Ruimte berekend in kwadraat
Industrie gevoed door informatie
Onderliggend en hoe onwijs
Is mijn verlangen
Naar wat verwonderd
Niet te verklaren is
Liever leven in chaos
De weg kwijt raken
In bossen zonder controle
En liefde van het slot
Rob Mientjes
de woorden leiden uiteindelijk naar die in de laatste strofe waarin de ontmenselijking eindigt in een levendige mensenwens. een mooie samenvatting in statements van wat dataïsme genoemd wordt.
Teveel
Twee bekers
is een te veel
voor mij
een kop thee
maar niet
te warm
van een schotel
een voetenbad
drinken
het valt niet goed
geef mij
een glas vol
bij een open raam
om te doorzien
dat lijf en geest blijvend
vocht vraagt
© FT 19.04.2024
een poging om te schrijven zoals jan arends schreef – in dunne bomen en vertakkingen. de existentiële pijn van jan arends is niet aan de woorden meegegeven – de vorm gehaald de inhoud minder.
Fijn weekend, Pom! Etwin’ –
dat etwin ook een fijn weekend mag hebben – die groet is wederzijds – dichter speelt met de inhoud van de woorden en hoopt dat de lezer mee gaat in het onwaarschijnlijke om met een glimlach te eindigen – de lezer is nauwelijks onderweg of de weg wordt onder zijn voeten afgebroken
De tijd van jong tot oud
Als je eergisteren jong was
ben je nu een volwassen baby
overmorgen een oude kale grijsaard
en als je het leven verlaat
een zoekende ziel die tranen achterlaat
zoveel herinnering omarmt ‘t hart
als je vandaag volwassen bent
en eergisteren een rebelse puber
ben je morgen een veelzijdige ster
aan het firmament van vrije wegen
en overmorgen een oude levende ziel
die niet meer in het verleden valt.
Rik van Boeckel
rik filosofeert het thema door de tijd en levensfasen heen. de rebelse puber die uitgroeit tot een veelzijdige ster. mooie beelden maar ook het noodlot en het verval gaat de dichter niet uit de weg – wording en verwording het is allemaal genade zou reve zeggen – rik van boexkel zegt – het is allemaal een kwestie van tijd. de tijdelijkheid een gegeven.
gestript gedicht
elk woord
werd
door hem
uitgebeend
in die kale taal
bleef hij
ontheemd
zelfs in de beste
raamvertelling
zal hij later
ook altijd
ondoorgrondelijk
blijven
(i.m. Jan Arends)
anke labrie
20-04-2024
een I.M. Jan Arends – en niemand kon in taal zo karig schrijven als Jan Arends. niemand kan in taal zo karig een treffend I.M. schrijven als Anke Labrie.
De ochtend
komt altijd
alleen
om mij
te verwijten
De ochtend
verwijt mij
dat ik
de nacht
verjaag
maar het was
de honger
nu blijf ik
wakker
tot de dood
me verlost
Twee
De nacht
is bevriend
met mijn
vijanden
dat helpt
De ochtend
is altijd alleen
met mij
hij haat me
schopt me
de dag in
Ik
struin door
de dag
verlang niets
krijg wat
ik niet wil
Drie
De avond is
een sluipschutter
ligt verborgen
achter een
glimlach
ik grijns
De avond
heeft alles
wat ik wil
en niet wil
dat me raakt
dat raakt me
De avond laat
me leven
kijkt terug
en vooruit
een huichelaar
dat is het
Vera van der Horst
ook hier weer de vorm goed getroffen en zelfs ook de pijn is navoelbaar – maar het is wel teveel. jan zou van het vele een gedicht maken. de andere woorden en regels en zinnen zou hij uit de tiepmachine trekken en verfrommelen met de verbeten woede die hij kon opwekken bij zichzelf. zoals dat te zien is in de film die met hem en van hem gemaakt is op het roelof hartplein onder andere. ik doe een poging om het geheel te ver-arend-sen.
De ochtend
verwijt mij
dat ik
de nacht
verjaag
De ochtend
haat me
schopt me
de dag in
Zo krijg ik
wat
ik niet wil
Laat me jou lief hebben
met mijn huidige ik
die van toen is er niet meer
Laat me jou beminnen
met wie ik nu ben
die van toen wist niet beter
Laat me jou haten
voor betere redenen
die van toen lijken zo absurd
laat me jou zwijgen
voor nu
en voor later
Groetjes
Babak
de tijd heelt alle wonden zoals babak haar lijkt te helen in het zwijgen – al wordt er wel toch en wederom een gedicht aan haar geschreven. ik hoorde zaterdag een wetenschapper die doorgeleerd had in geluk. hij besprak de top drie van de mens gelukbrengend/makende zaken – 1 -niet teveel maar ook niet te weinig geld op je rekening – een tonnetje is precies goed – 2 – het hebben van een goede relatie en – 3- het vermogen om negatieve gevoelens in korte tijd – zeg maar binnen een uur – te elimineren. dit gedicht voldoet in ieder geval niet aan punt 3.
