Rob Mientjes wint de enige echte virtuele – dit muisje krijgt nog wel een staartje – trofee op pomgedichten.nl

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op Rob Mientjes wint de enige echte virtuele – dit muisje krijgt nog wel een staartje – trofee op pomgedichten.nl

dank aan alle dichters voor het insturen. Rob Mientjes slaat vandaag in drieregelige poëtische kwinkslagen de spijker op zijn kop – het huidige tijdsgewricht aan gort. de dichter maakt korte metten met de werkelijkheid om ons heen – wij van hier feliciteren Rob met de gouden analyse – de gouden helikopterblik in poëzie gevangen en boven de werkelijkheid uitgetild. de commentaren leest u onder de gedichten.

Goedenacht vriend(en). Het is tijd voor mij om (naar bed) te gaan. Nog een laatste sigaret en een glas bier. De muis die heeft allang een staart. Daar gaan we niet op wachten.

Polobeer

Barricades gesloopt
Van opzet en fall down
Amoniak in vuur en vlam

Vierkante tafels
Worden maar niet rond
Hemelvaart dus uitgesteld

Wit blauw rood strijdt nog steeds
Om stukjes blauw en geel
Groen de droefheid en ergernis

Woestijnmuizen bijten elkaar in staart
Omdat ze ogen, oren, hart niet lusten
Met hun bek vol zand

Vlaggen van en voor het eigen land
Ieder zingt zijn eigen lied
En gaat langzaam kopje onder

Poloberen met een dikke nek
Vrouwen schaars gekleed in vitrage
Waarheen leidt de wereld

Van Zweden naar Europa een dramatisch festen
Zelfs de liefde riekt naar politiek


Rob Mientjes

prachtige samenvatting van waar ik op dit moment naar zit te kijken – wat ze songfestival noemen – muziek verbindt jaja – vlaggen en nationaliteiten gedrenkt in het gif van deze tijd van uitsluiting en amoniak – waar de wereld heen leidt: ‘ieder zingt zijn eigen lied en gaat kopje onder’. goed getroffen!
  • Frans Terken – een kleine dood
  • Rik van Boeckel – begroet de liefdevolle tijd
  • Erika de Stercke – vroeger was het anders
  • Rob Mientjes – Ieder zingt zijn eigen lied
  • Luk Paard – asof je ploege moet met blote hande
  • Cartouche – het staartje waar alles om draait
wie wint de enige echte virtuele – dit muisje krijgt nog wel een staartje – trofee op pomgedichten.nl? in tijden van activisme, politisering van songfestivals, bezetting, leuzen, halsema/valsema, kalken, vernielingen, moet de poëzie het hoofd boven water houden. tot welke poëzie brengen deze tijden u? u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 8 uur. stuur in op het u bekende gmail. com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

uit goede grond
de oorlog gesloten
zoals je gordijnen sluit
voor buitenlicht
te veel te zien te lang

weer maagdelijk breekt vrede
uit goede grond
kent aarde geen geschiedenis
en wapent zich naïef

in dit totaal verteerde landschap
groeit elke dag
een nieuwe dochter nog

pomwolff

Niet voor de poes

Twee muizenlijkjes op nuchtere maag
om zo het weekend te beginnen
met een kleine dood

aan de snuitjes hangt verbijstering
dat de poes het zover komen liet
haar jagen dat van alle tijden is

danst en springt zij rond de prooi
tikt ertegen en sleept ermee
alsof dit haar speeltuin is

geen speeltuin met zand en water
een verzameling spring- en klimtuig
om anders het leven te spelen

met elkaar vrolijk je krachten meten
slingeren aan een kabelbaan
over lastige obstakels heen

waar er geen strijd is die het leven laat
geen herrie tegen of jacht op elkaar
geen leuzen op de muur gekrijt

niets dat schuurt enkel zandbakzand
naast een bord met ‘speel je vrij’


© FT 10.05.2024

de oproep was om in tijden van tumult en uitsluiting – ook dat muisje krijgt nog wel een staartje – de poëzie uit te tillen boven de ons omringende ellende. frans kiest ervoor om het spel op leven en dood dat elke nacht opnieuw plaatsvindt (tot in onze tuinen) inhoudelijk om te vormen tot het spel dat altijd weer en overal gespeeld wordt – blij en vrij maakt.

De liefdevolle tijd van waarheid en vrede 

Zacht speelt de tijd
door de aderen van maanden en jaren
met geluk en weemoed 
en alles wat er toe doet

dromen worden wakker
met een dapper goed gemoed 
laten de nacht achter in diepe rust 
hebben de dageraad vol liefde gekust 

zing lekker met de tijd mee 
dit is het idee van verleden en heden
en begroet de liefdevolle tijd 
van waarheid en vrede 

blaas de toekomst tegemoet
naar de horizon van vrolijke vleugels 
leidt het pad langs driesprongen
naar stad zee en de rijkdom van het bos

door de steegjes van het heden
wandelen vele voeten langs huizen
en staartjes van vlug piepende muizen.


Rik van Boeckel
10 mei 2024

Rik schetst ons de weg en het leven – met van boeckel precisie worden we door de tijd geleid – de lange mars door verleden heden naar een vredige toekomst poëtisch geplaveid.

verhalen 

hoe tanden zich weglachen  
de jaren werken hard tegen  
ze kruipen in gewrichten 
spijzen de vetlagen 

vroeger was het anders
zeg maar veel beter
lachen met onnozelheden 
de vrijheden op straat 

een slanke lijn op reis
contacten in wereldsteden 
bij langgerekte avonden 
zonder hoofdpijnkaters 

de poes ligt op het bed
ik draai de klok achteruit
vertel pittige verhalen 
ze spreekt niet tegen 


Erika De Stercke 

ach ja hoe het vroeger was en wat er van geworden is. maar ik kan me de erika de stercke van vroeger nog herinneren – nouja haar poëzie – het was zeker niet allemaal hosanna de liefde van dichteres met de door erika beschreven mannen. de en na de ander moest gebroken, afgebrand en met brandende pek veren en olie de gedichten van erika verlaten. poesie vindt alles goed.



“ doelloze tijd “

asof je ploege moet met blote hande
in zware onvruchtbare grond
door’et grauwe van de dag
dat nergens nog maar’n glimp
zo alle kleur vervaagd

nu lijkt’r niks te zijn
(oh wat 1 dwaling
niks is niks is alles niks.…
wat doe je met’et hoofd)
geen zin geen niks
geen alles of niks

zinkt de zin zoas’et water
in doordrenkte grond
alleen maar doelloze tijd


© luk paard

de doelloze tijd op zijn luk paards vastgelegd in poëzie – in derdaad alsof je met je blote handen staat te ploegen in zware grond. de tijd zit ons niet mee. en ook dichters ontkomen niet aan de tijd.

Spektakel

In een wereld van hip en hop
waarin ieder strijdt voor een eigen huis en land
van heiligheid en veiligheid, waarin te leven en waar
het midden is verdwenen en elkeen zingt het lied
van eigen gelijk, van hoempa hoempa papa
in Europa en ver daarbuiten, de grenzen
opzoekt van stembereik

hoe we de vlag gehesen en gestreken
blauwe vogels en bloot ontspoorde meiden
de ogen zwart gemaakt, de mond rood aangezet
het laten overnemen van ons, grijze muizen
en wij joelen en zingen mee in koor – joost
mag het weten en wij pretenderen
van de prins geen kwaad –

douze points, van je een, twee, drie
zo gaat ie goed zo gaat ie beter en we vergeten
dat ene kleine, het staartje waar alles om draait
vrede – terwijl we verdwaasd en verzadigd
verder op de afgrond afmarcheren

daar zijn geen woorden voor


11-05-2024 / Cartouche

cartouche doet het dichtwerk van rob mientjes hierboven afgedrukt nog eens dunnetjes over – zeg maar dik over – we vergeten de vrede de boodschap – en we marcheren de afgrond tegemoet. ik vrees dat cartouche gelijk heeft. het songfestival mooi beschreven – joost mag het weten goed gevonden.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter