IEN VERRIPS wint de enige echte virtuele – ach ja wat was het mooi om kind te zijn – trofee op pomgedichten.nl

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op IEN VERRIPS wint de enige echte virtuele – ach ja wat was het mooi om kind te zijn – trofee op pomgedichten.nl
gezellig weer even terug naar vroeger toen het leven eenvoudiger was – zeggen sommigen – anderen spreken over eenvoudiger. dank aan alle dichters die instuurden weer. Ien Verrips gaat terug naar de bron – ons aller bron – moeder. uiteindelijk is niets mooier dan het liggen aan moeders borst en melkcentrale in de veilige beschutting van moeders warmte. eenmaal bij moeders borsten weg begint het leven – nou we weten wat er dan van terecht komt – later – dat zien we om ons heen. Ien weet in alle eenvoud moeder te eren in enkele woorden mooi. GOUD! van harte gefeliciteerd.

Beste Pom,

Proficiat! Ik zag allerlei feestelijkheden langskomen deze week. Beter dan al die uitvaarten. Die dienen zich vanzelf wel weer aan.
Voor dit weekend dus mijn gedicht:


het is niet dat ik je mis of nodig hebben zou
’t is ook niet dat ik terug verlang
naar toen en hoe het was
maar soms zijn er momenten
dat ik je opbellen wil
of dat er iemand bij mij aanbelt
en dat ik dan kan zeggen
hoi mam

IEN VERRIPS

met een soort acda en de munnik regel opent Ien hier haar gedicht van de eenvoud. van de aantrekkelijke eenvoud zou kluk-kluk vroeger zeggen. maar kluk kluk mag je niet meer zeggen, zeggen sommigen aan de linkerkant van het spectrum. ik geloof dat je ook niet meer extreem rechts mag zeggen zeggen anderen weer aan de rechterkant van het spectrum. gelukkig hebben we IEN nog met haar voltrekt eigen poëtische zeggenschap en zeggingskracht – ja gelukkig hebben we de poëzie nog.
  • Ien Verrips -het is niet dat ik je mis of nodig hebben zou
  • Anke Labrie – grote mensen…
  • Rik van Boeckel – poëzie was nog niet geboren
  • Rob Mientjes – We eten cake en bitterkoekjes
  • Frans Terken – Dikke tranen van kinderverdriet
  • Cartouche tipt heintje maar lena en ludwig mogen ook
wie wint de enige echte virtuele – ach ja wat was het mooi om kind te zijn – trofee op pomgedichten.nl?
gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 8 uur. stuur in op het u bekende gmail. com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

TSJA
 
nou eens kijken of het lukt
een gedicht over oude dingen
normaal schrijf  ik over mensen
over doodgaan en over verlangen
 
de volgorde maakt niet uit
omdat er geen volgorde bestaat bij die dingen

 ze gingen allemaal dood
en er wordt altijd weer tevergeefs verlangd
het zelfde is nog steeds hetzelfde

 pom wolff


 

gekrompen landschap 
van mijn kinderjaren 
vertekend beeld
voor altijd opgeslagen

mijn blik was ruim
de wereld wijd
en grote mensen 
wisten overal de weg

anke labrie

dank voor het delen van de foto van de kleine anke. de witte strik in het haar is haar aangedaan maar de kleine anke heeft de focus op andere zaken. in een soort absolute toegenegenheid lijkt zij de wereld aan haar voetjes te leggen. zoals een schilder een werkelijkheid op het doek. bij deze foto schieten woorden vanzelfsprekend tekort – zelfs die van de dichter labrie. deze foto is op zich zelf al van poëzie gemaakt. het beeld, het meisje, de foto met iets van een absolute eigenheid.

Herinnering aan de kindertijd 

De stille kleuter in mij
vertelt het geboorteverhaal
in een kinderlijke taal 

herinnering aan de kleuterschool 
blijft hangen in de oude geest
bij de Haagse Kamperfoeliestraat

het poppetje zit op mijn schoot
het leeft nog steeds gaat nimmer dood
lacht naar het innerlijk kind

poëzie was nog niet geboren
tot Slauerhoff van zich liet horen
en lezen een wonder werd

de eerste pen daalde neer in de puberteit 
danste verder naar de volwassen realiteit 
nam de kindertijd mee vol aandacht en zin. 

Rik van Boeckel 
27 augustus 1952-17 mei 2024

zo dat had de kleine niet kunnen denken dat de grote zo over hem zou schrijven – liefdevol ook. over hoe alles later een plaats krijgt over hoe alles wordt meegenomen. en hoe.
Dag Pom, 
Ja, mooi om kind te zijn, nog geen sprake van wijn, zoals op je foto; hoewel, we proefden wel van de miswijn vroeger. Bij deze mijn bijdrage.
Weekendgroet, en proost!
Frans


Tranen en wierook


Dikke tranen van kinderverdriet 
als je van moeder niet naar buiten mocht
had je weer wat uitgespookt
wat haar daglicht niet kon verdragen


dan maar in de vroege ochtend 
stiekem naar de kerk geslopen en huilend
je verhaal opgebiecht aan meneer kapelaan


mocht je na een kruis en schietgebed
bij de hoogmis nog het wierookvat zwaaien
hij tilde niet zo zwaar aan de jongenszonde


kon je bij thuiskomst moeder verblijden
met de heerlijke geur van stichtelijk gedrag
de kleine oorlog uitgepraat en samen begraven
tot de volgende zonde weer verzoend


© FT 17.05.2024

het voorgestelde thema brengt frans helemaal terug naar locatie limburg – het katholieke zuiden van kapelaan van odekerke. de kleine frans in de biechtstoel om in de hoogmis met wierook in de weer te zijn – als de wierook is opgetrokken zijn de jeugdjaren voorbij. kan de wedstrijd beginnen – de roda juliana combinatie in kerkrade aan de bal of het mvv-ke in mestrich. zingt de mestrichter staar nog op de achtergrond tot de kelen worden gesmeerd in het vogelstruuske op het vrijthof. zo ongeveer wellicht.
Goedemiddag Pom,
Laat ik het eens dichtbij houden, of toch liever veraf. Ach, het kan beiden. De dubbelheid van kind zijn. Daar waar de liefde begint en bemint.
Fijn weekend.
Groet, Rob Mientjes


Kind in mij is blij
Het gaat trouwen
Aan de rok van mamma

Pappa heeft pech
Die doet niet mee
Bloemen zitten in haar haar

Linten van satijn
Zwieren om mij heen
De lucht die is vol rijst

Glimlach tot achter de oren
Pretogen naar de hemel gericht
Mamma is mijn liefste

We eten cake en bitterkoekjes
Drinken appelsap en ranja
Uit de radio klinkt K3

Heel veel cadeaus
Voetbalschoenen, chocola
En als slot een mooie ring

Mamma is de mooiste
Ze is ze is van mij
Trouwen doe ik dolgraag

Rob Mientjes

een gedicht dat zeker ook op moederdag hoge ogen zou gooien. heel veel herkenbare kinderelementen in de tekst gebracht. je gaat er bijna een liedje zegmaar rustig liedjes van zingen – zij dronk ranja met met een rietje, ze is ze is van mij. o nee dat was sofietje.
Hoi Pom,
Ik laat het woord deze keer aan:
https://www.youtube.com/watch?v=jAcib4tDaBU

en ook onze nachtegaal kon er goed mee uit de voeten, weet er wel raad mee
https://www.youtube.com/watch?v=z-BeyU-p9yk

met nostalgische groet, Cartouche

fijn dat Cartouche zo met het thema meeleeft. hij wel. sommigen zijn spontaan gestorven bij het moeten aanhoren van de lena en de ludwigs en de heintjes – nee – één genoeg van dittem – en dat was de zangeres zonder naam. die wist de smakeloosheid van een tekst tot cult te verheffen. lena en ludwig en heintje ook verdrinken – zo te horen – in het eigen opgeroepen en bezongen leed. zelden klonk valse opgeroepen onoprechtheid schaamtelozer.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter