‘die magistrale stralende zon’!
Ja, kleinzoons groeien groter, daar weten we alles van. Ze kunnen blijven eten; kleinzoon B. is inmiddels klaar om zijn turnkunsten te tonen, a.s. zondagmiddag
voor publiek in P.
Warme groet,
Frans
Freerunner
Pizza wordt het niet vandaag
we scheppen pasta op zijn bord
voegen rode saus en geraspte kaas toe
genoeg energie voor weer een avondje 4daagse
vliegt hij bij terugkomst de tuin in de grote mat op
een aanloop dan koprol in de lucht nog een flikflak
en kijk papa kijk opa wat ik vandaag geleerd heb
we zien hem stunten met een barani
kleinzoon is er klaar voor
oefent verder op de trampoline
springt voorover en achterover
acrobaat in vloeiende beweging
honger heeft hij
vraagt nog maar eens pasta
boterhammen met pindakaas mag ook
maakt zich zo op voor de grote finale
© FT 24.06.2023
ja hoor het is weer zover – dit item kan vandaag herhaald – kleinzoon is inmiddels groter gegroeid – heeft over alles en iedereen een mening – net als zijn opa. stelt vragen – zijn ze schoon? en dan kijkt hij zijn opa indringend aan. hij bedoelt zijn handen. eten? en dan bedoelt ie waarom staat het eten nog niet op tafel. en de woorden met een P zijn erg in trek: pannenkoek, patat, pizza, pindakaas, paaseitjes – geen wedstrijd maar uw weekendbijdragen blijven als voorheen zeer welkom. het gedicht met de titel ‘pannenkoek, patat, pizza en pindakaas’ zal zeker in de smaak vallen.
- bijdragen van CARTOUCHE – cartouche leest Nijhoffs Het kind en ik
- Rob Mientjes – voor alle oma’s en opa’s
- Rik van Boeckel – Het ritme van pannenkoeken
Ton Huizer: plas maar vrolijk naar de maan
nu met een bijdrage van Seraphina Hassels: ‘haar stille glimlach plots eeuwenoud, de blik op zijn handen gericht, …’
Anke Labrie: het water in de sloot was bijna zwart
bijdrage van Elbert Gonggrijp: ‘Beste Pom, ik stuur je bij deze maar eens een gedicht op ter troost. Moge het je wel bekomen…Hartelijke groet,Elbert‘
bijdrage van FRANS TERKEN: onder opa’s
bijdragen van: Rik van Boeckel – Vera van der Horst
met een bijdrage ook van Geraldine Bankcaenen: ‘en dan sneeuwde het kersen…’
op pomgedichten punt nl – deze week een keertje niet de enige echte virtuele zondagochtendtrofee – vanwege kleinzoon. lieve kleinzoon is een wakker tiepje. rond een uur of 6 in de ochtend hoor ik luid en duidelijk HALOPA HALOPAA! HALLOOOOOOOO OOOOOOOOOPAAAAAA en na 30 keer deze ACG VIANEN klanken rolt opa uit bed en begint de dag voor opa en kleinzoon. het is eten geblazen, pietsen geblazen – voor de kenners fietsen – het is wandelen geblazen, glijbaan geblazen – liedjes zingen geblazen samen met juffrouw roos – die ik niet vertrouw maar dat terzijde –
we spelen met autootje toettoet – hebben we toch even de beroemde dichter uit dordrecht ook over de vloer PETER M VAN DER LINDEN- kijk je op je horloge is het 10 voor 7. amstelpark piano spelen staat op het programma door weer en wind en 38 graden – mamma en pappa ja ja lekker op texel ja pietsen ja zeker pietsen – mamma pietsen pappa pietsen heel texel pietsen en wij maar smoren in die smoorhitte van dat altijd maar weer prachtige amsterdam. Kleinzoon heeft een bijzondere wijze van het uitspreken van het woord amsterdam: hij gaat er voor zitten kijkt opa met twee stoere ogen aan en brult – waar hij zich ook bevindt AM-STER-DAM! u begrijpt het 10 uur in de ochtend amstelpark klaar nog een een uurtje of 8 te gaan om vervolgens de kleine met nijntje en al in bed te begeleiden. nee voorlezen doen opaas niet dat doen alleen mammaas en pappaas – ciao ciao – dag dag – doeg doeg om kapot op de bank te ploffen in afwachting van NIETS NIETS EVEN NIETS MEER. vergeet ik natuurlijk wel even het verschonen van de luiers te vermelden – als PARFUM!
en dat is waarom we deze week even geen zondagochtendwedstrijd hebben -wilt u opa of kleinzoon steunen schrijf rustig een gedicht ik zal het plaatsen op de site – het leven is en blijft van de poëzie. u kent inmiddels het adres.
Ik zou een dag uit vissen,
ik voelde mij moedeloos.
Ik maakte tussen de lissen
met de hand een wak in het kroos.
Er steeg licht op van beneden
uit de zwarte spiegelgrond.
Ik zag een tuin onbetreden
en een kind dat daar stond.
Het stond aan zijn schrijftafel
te schrijven op een lei.
Het woord onder de griffel
herkende ik, was van mij.
Maar toen heeft het geschreven,
zonder haast en zonder schroom,
al wat ik van mijn leven
nog ooit te schrijven droom.
En telkens als ik even
knikte dat ik het wist,
liet hij het water beven
en het werd uitgewist.
Martinus Nijhoff
Wee en wel in familia.
Soms wens je hem haar anders.
Een kort verhaal lang uitgemeten en een klein gedicht. Toe maar. Voor alle opa’s en oma’s dan maar.
Met één link in één regel.
Om mee te beginnen.
https://mienweblog.blogspot.com/2013/11/omatje-lief.html
Voor alle opa’s en oma’s
Opa knuffelt oma
stiekem in de keuken
giechelend natuurlijk
nog nooit gezien gevoeld
oud gedaan zo jong geleerd
aangedaan
samen dansen
kringetje van drie
tranen biggelen op de vloer
ze zijn niet meer
waterlanders in woestijn
opgedroogd in liefde
hemelsblauw gegluur
of toch een kleine blik
op familie aarde
Groet,
Rob Mientjes (alias Mien)
Ik geef veel djembé en percussie les aan kinderen en daar genieten ze van. Wellicht iets voor jouw kleinzoon. Ik gebruik lettergrepen van woorden om het aantal slagen aan te geven. Zoals ‘ik wil pannenkoeken: twee slagen aan de rand van de djembé en vier slagen in het midden op de bas.
Hieronder het gedicht hierover.
Groetjes,
Rik
Het ritme van pannenkoeken
Een meester geeft het ritme aan
vraagt veel schoolkinderen op te staan
ze zingen ik wil pannenkoeken tata tatatata
zo gaat de drummer’s dag op djembé vellen
een meisje roept nee ik wil pindakaas
een jochie lacht nee pizza zazaza
hij geeft een solo een hele ingewikkelde fijne
je hebt talent hoort deze goede kleine
de meester laat hem verder spelen
kinderen dansen zullen zich nooit vervelen.
Rik van Boeckel
25 maart 2023
Welkom in de wereld kleine man
poep maar flink in het papier
plas maar vrolijk naar de maan
voorlopig ben jij nog de ster
moeders mooiste onderdaan
denk maar niet aan alle waanzin
alle oorlogen en epidemieën die
je nog te wachten staan
geniet maar rustig van je beer
beter wordt het echt niet meer
Ton Huizer
in de middag schreef ik al korte recensies en een kort dankwoord aan de dichters voor de ingezonden werken – sommige gedichten als troost – maar floep weg – moet je ook niet doen in haast en onrust – nu de avondrust is ingetreden – de kleine ligt te ronken toch nog maar even een samenvatting van wat ik mij herinner.
prachtig gedichtje van Ton Huizer hieronder over ‘moeders mooiste onderdaan’. in die waan waan waanzinnige wereld om die kleine heen – blijf zo lang mogelijk van je beertje genieten. zo simpel kan het leven zijn en mooi.
Vertrek,
maart, 2022, treinstation, Lviv, Ukraine
Uitgestrekte handen
raken het koude glas daar waar
aan de andere kant peuterhandjes
de zijne raken als ware het
een onschuldig kiekeboe spel
achter melkwit waas het gezichtje
nu al een vaag verdwijnende schim
in zijn geheugen geëtst
haar stille glimlach plots eeuwenoud, de blik
op zijn handen gericht, houdt leven in balans
zij tillen elkaar op
deze kleine eenheid van hoop
tegen de wanhoop.
Seraphina Hassels.
zonder meer zeer zeer pijnlijke regels van Seraphina – verhalende poëzie – poëzie met een verhaal dat je eigenlijk niet kunt voorstellen – niet wil lezen – dat het niet mag bestaan. hoe kiekeboe met de woorden van het gedicht tot een hartverscheurend tafereel verwordt. dit soort treinen mogen niet rijden, mogen nooit nooit meer rijden. een gedicht voor de verjaagden uit de wanhoop.
het water in de sloot was bijna zwart
het stroomde anders dan normaal
heel snel in kleine golfjes
het stond ook hoger
soms spatte het gewoon over de weg
ik bleef in de erker voor het raam staan
naar buiten mocht ik niet
het stormde veel te erg
en er liep niemand op de weg
ook de hond moest binnenblijven
het hele land stond onder water
hoorden we op de radio
mensen verdronken of ze zaten op het dak
ik kon niet zien of onze boot nog vastlag
de grote schuur die stond ervoor
de radio bleef aan de hele dag
vandaag mocht hij van mama hard
er braken nog meer dijken door
de koningin was er naar toe gegaan
in een helikopter want de weg was weg
we hadden er die week een nieuwe baby bij
die zou wel blijven drijven in het rieten wiegje
die zou gered worden door een prinses
of door de koningin op kaplaarzen
want we waren veel aan het bidden
de zuster met de mooie ronde broche
waar een kleine ooievaar op stond
had haar een schone luier omgedaan
en lekkere warme kleertjes aangetrokken
ze lag zo lief te slapen en ze merkte niks
mama deed geen middagdutje
ze ging tekeer tegen de zuster
dat ze de stofzuiger moest laten staan
want straks stond alles blank beneden
onze kleren moest ze in gaan pakken
toen ik de zuster hielp op zolder
de grote koffer leeg te maken
zag ik over de weilanden
langzaam het water komen stromen
het was een mooi gezicht
ik mocht de onderbroeken tellen
voor ieder twee en ook twee hemden
de zuster zei dat mama bang was
en daarom had gescholden
ook op mij
ik was niet bang
papa was ook nooit bang
hij zwom zo naar de overkant van de rivier
als er een wedstrijd werd gehouden
en hij won altijd
mama kon niet zwemmen
ik al wel een beetje
bij de palen aan de kant
papa had het me geleerd
op de oude autoband bleef ik al drijven
ik kon ook al een stukje varen
alleen het sturen lukte niet
de vaarboom was te zwaar voor mij
als papa hielp dan ging het wel
zijn armen waren langer
met onze knechten en de buurman
was hij al heel vroeg naar de dijk gegaan
op een grote vrachtwagen met zand
uit de schuur namen ze schoppen mee
hij zou de dijk weer heel gaan maken
anke labrie
anke labrie schetst in een fors aantal strofen kindertaal – hoe het was toen. in kindertaal wordt iedereen geboren – het is van grote kunst om die taal later ook nog vorm te kunnen geven. over niet bang zijn – omdat papa ook niet bang was en omdat papa altijd wist te winnen. zo geef je je kind stevige zelfverzekerdheidsbagage mee voor het leven – zo kan een mens de grootste rampen aan.
Is het met de liefde eender, heeft het spel eenzelfde beweegreden om
de verbazing te boven te komen – er zijn niet de juiste woorden voor
te vinden. Geen gedachte lijkt op deze zomer en toch – de stilte juicht
zijn heldere ogenblikken, lacht het geduldige gras, trakteert ons op
de juiste bloemen – alsof het nooit anders was.
Het is niet aan elk voorval hetzelfde te doen – het hoeft niet verklaard,
leeft zijn eigen weg, geeft aan een déjà vu de terugkerende vraag, doet
een zeker vandaag misschien zichzelf te suggereren – waarom het
hier een gisteren betreft die hedendaags dezelfde dadendrang
aanheft – bijna levensecht. Toevalligerwijs eenzelfde melodie.
Vind het zijn synchroniciteit uit – wil het een heel universum worden
vergeleken – dat je hier bent gebleven ongeacht rangorde of komaf,
het pure kind gebleken, de origine niet langer ontkend. Je staat er
maar verlegen, je bent hier nooit eerder daadwerkelijk gebleven
als diegene die mij nu helder voor ogen staat –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 23 juli 2022
bij elbert schreef ik vanochtend dat ik het gedicht toch moeilijk toegankelijk vind. hermetisch. je kunt het gedicht vijf keer lezen en je weet nog niet wat er en waarover geschreven is., luchtdicht zeg maar en dat in dit weer. het pure kind staat centraal maar wat er met het kind aan de hand is in de relatie tot de dichter blijft volkomen ‘gedicht’.
Hoe het dromt en drumt
gezeten tussen kleinzoons en -dochters
als het spel op de wagen is
na mens-erger-je-niet nog uno
gevolgd door familie poen
tussendoor de boterhammen gesmeerd
dat het smullen is van kindervertier
en voor wie al groter groeit
groeit ook de schermtijd
kijk opa zo maak je een tiktokfilmpje
klik maar als je ons volgen wilt
kom hup doen we samen een dansje
nee hoor liever hop in de benen
buiten wacht de ijscoman
© FT 23.07.2022
voor de beginnende opa troostrijke en inspirerende woorden van dichter Frans Terken – dank je wel. er staat van alles nieuw te gebeuren – als de generaties elkaar opvolgen.
De jazz van Korpo een archipel aan stijlen
geïntegreerde tango van Buenos Suomi
het kwintet van dromerige klanken
arrangeert de vibrafoon zachtmoedig
rode huisjes kleuren het groene licht
onder de blauwe luchtige hemel
tot aan het haventje van Korpoström
en de boulevard van noord Nauvo
de saxofoon schettert jazzy tuinen in
de Sea Jazz All Stars zijn de sterren
de gypsy jazz viool kleurt de standard
van eilanden zoals Herbie’s Cantaloupe.
Rik van Boeckel
Skärgårdscentrum Korpoström
22 juli 2022
een echte rik van boeckel – in een fins ritme de woorden – zal ik ooit met mijn kleinzoon de rode huisjes zien kleuren in het groene licht onder de blauwe luchtige hemel
tot aan het haventje van Korpoström? ik wil het na lezing van Rik hopen.
Soms wil ik alleen maar in je armen liggen
dat je niet praat dan, nee ik ook niet
zeker ik ook niet, gewoon
allebei woordenloos, letterloos, geluidloos
stil, zodat ik daar later niet op hoef te kauwen
met de ogen dicht,
ze mogen ook open hoor, ja
ze mogen zeker open
en blazen mag ook
dat ik dan de haartjes in je nek
in mijn adem zie bewegen
zo wil ik je houden.
Vera van der Horst
prachtig klein gehouden gedicht van Vera. een liedje van verlangen. het gedicht zou zelfs kunnen gaan over de liefde voor een kind – als we de laatste regels van het gedicht isoleren:
met de ogen dicht,
ze mogen ook open hoor, ja
ze mogen zeker open
en blazen mag ook
dat ik dan de haartjes in je nek
in mijn adem zie bewegen
zo wil ik je houden.
Hij werd ziek 48jr en stierf in april 1953.
Gedicht:
“
Toen we allen nog samen waren
In de zomer zaten we onder de kersenboom
rond de witte tafel
haalden herinneringen op
schaterlachten
en dan sneeuwde het kersen
Tussen de takken zweefde een schim
een engel dachten we
een mand met rode kersen
aan zijn vleugel
Mijn vader, die al jaren dood is
bracht de mand
aan tafel aten we samen kersen
“
MVG
Geraldine Bankcaenen
mooi eerbetoon – onmogelijk blijft het om met woorden het lot het noodlot de dood om te keren. geraldine haalt met wat pennenstreken de herinnering aan vader de poëzie in. prachtige schets, klein gehouden ook – een fragment – zoals doden altijd nog in fragmenten voortleven.
 vanwege hoog berlijnbezoek kleinzoon Mio mijn){kind=link}
Onder opa’s
Hoe het dromt en drumt
gezeten tussen kleinzoons en -dochters
als het spel op de wagen is
na mens-erger-je-niet nog uno
gevolgd door familie poen
tussendoor de boterhammen gesmeerd
dat het smullen is van kindervertier
en voor wie al groter groeit
groeit ook de schermtijd
kijk opa zo maak je een tiktokfilmpje
klik maar als je ons volgen wilt
kom hup doen we samen een dansje
nee hoor liever hop in de benen
buiten wacht de ijscoman
© FT 23.07.2022