PETER BERGER – groeten uit PICARDIE: ‘Renetten in de dop. Ik hou ervan. Tegenstellingen. Extremen. Het helpt mij wijsheid vinden. In alle kleine dingen…’
Het contrast kan niet groter. Van de Big Apple terug naar Eva´s Franse appeltjes. De boom staat er bol van. Kleine groene bolletjes. Renetten in de dop. Ik hou ervan. Tegenstellingen. Extremen. Het helpt mij wijsheid vinden. In alle kleine dingen. Waarheid of geluk. Voor zover zoiets zou bestaan. Ieder zijn eigen. Niet mijn ding. Het is hier bloedjes warm. Geen zuchtje bries. Tijd om te zweten. Tijd voor de beukenhaag. Tijd om hersendood te ploeteren onder de gele ploert totdat ik het zoute nat van m´n lijf voel druipen. Druppels. Liters. Likken. Lekker.
De heggenschaar, tegenwoordig met batterij, is vandaag mijn beste vriend. Een blik op de tuin onthult een met bramenslierten doorvlochten chaos waar honden geen brood van lusten. Het gras, de pluimen inmiddels op schouderhoogte, is doordrenkt van alle schoonheid die Eva in zich draagt. Duizend kleuren ontploffen in een zee aan witte pracht. Berenklauw torent hoog. Dat krijg je. Een jaar niet gemaaid. Minstens. Het struikgewas rond de heg is zo dens dat ik er met mijn nog bleke lijf een weg moet banen. Het kriebelt en krioelt. Alles schuurt en jeukt als de ziekte.
Terwijl de schaar zijn werk doet, sta ik plots oog in oog met een kwispelend knorrend zwijntje. Kom je spelen? Zegt het staartje. Nou zie ik wel vaker zwijntjes hier, maar dit beessie is zonder meer anders. De kraaloogjes prangen een ongewis verlangen. Wild is ´ie zeker niet. Dit zwijntje. Dan had ´ie allang de plaat gepoetst. Nee, dit moet het biggetje van de buurman zijn. Op zeker. Hij heeft het postuur van een lumberjack uit Québec. Mijn weinig spraakzame buurman. Rossig bebaard en vierkant als een Viking.
Eenmaal op de hoogte van de ontsnapping, sjokken we gezamenlijk door de woestenij. Van het varkentje geen spoor. Ook niet op de naastgelegen akker. De man haalt stuurs zijn schouders op en loopt zonder er verder een woord aan vuil te maken het erf af. Een minuut of vijf later retourneert hij met een ontwapenende lach. Als een kind zo blij. Binnensmonds iets mompelend over son mignon cochon. Het schatje is terecht. De heggenschaar moet nog tien meter.
PETER BERGER
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
