Er valt soms niet aan te ontkomen. Fastfood. Honger. Onderweg. Vertraging. Etenstijd. Noodgeval dus. Dan mag alles. Bleke burgers met roots in Illinois? Of crispy chicken? Ik ga voor Kentucky. Gezien het tijdstip is er bar weinig volk. Veroordeeld tot het aanraakscherm kies ik voor de Bucket 5 Pieces Original, een kleine friet en een vanille milkshake. Het tafelnummer wachtte geduldig af totdat een schichtige jongedame me weifelend het dienblad aanreikt. Dat duurde wel even. Hoezo fastfood. ´Alstublieft meneer,´ zegt ze. De tranen nader dan het lachen. ´Sorry hoor, mijn eerste dag hier, ben nog niet goed ingewerkt.´ Ze knikt schokschouderend naar een plompe Indiër die haar met een valse grijns knarsetandend van achter de balie gade slaat. ´En nu al gedonder.´ Ik zeg haar dat dat nu eenmaal zijn werk is, de manager uithangen, en dat hij op zijn beurt ook weer een of andere klojo tevreden moet houden. Ergens hoger in de boom. Targets enzo. Kipkilo´s per uur. Snelheid. Online reviews. Dat soort ellende. Anders krijgt hij het straks zelf voor de kloten. Ze knikt hoopvol, lacht heel even en schuifelt schoorvoetend richting waar ze vandaan kwam. Om vervolgens te worden veroordeeld tot mop en wringer. Zo gaat dat blijkbaar. Likken en trappen.
Kip zeggen ze. In een krokant jasje. Het riekt naar in visolie gedrenkte namaak spons. Die bucket. Het smaakt nergens naar. De kip. Alsof je zompig plastic kauwt. De shake, chemisch zoals het hoort, kwam in een herbruikbare beker die dient te worden ingeleverd bij een zogenaamde slimme prullenbak. De vloer kleeft er morsig. Bij dat apparaat. Code scannen. Luikje open. Beker erin. Bonnetje uitgespuugd. QR code. Tikkie? Voor je statiegeld? WTF!
´Alles digitaal,´ antwoordt Herr Bully hoofdschuddend na mijn verzoek mij het geld contant ter hand te stellen. ´Alles? Aha, dat verklaart het,´ zeg ik. ´Is de kip hier soms ook digitaal?´ De man, duidelijk niet van zins direct mee te werken, haalt de schouders op. Nog zo´n zeikstraal, zie ik hem denken. Ik gooi er dus maar een schepje bovenop. ´Ja u weet wel, 3D printers enzo. Digital food. Niet te vreten.´ De man kijkt me getergd aan. ´En zo te zien is het hier niet zo druk vandaag. Hoe zou dat nou komen?´ Als blikken konden doden. Nadat ik mijn klaptelefoontje uit de broekzak heb geplukt en laat zien dat ik geen Tikkie heb, en ook niet kan of wil hebben, opent het heerschap geërgerd de kassalade om mij met weerzin een 1 euro munt in de hand te duwen. Het stoom inmiddels uit de oren. Het meiske mopt inmiddels vlijtig verder, en werpt me opgelucht een vrolijke lach toe. Wie het laatst lacht. Zo gaat dat met onzalige boontjes. Want klant is nu eenmaal koning.
PETER BERGER
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
