Leven blijft omdat het overgaat (de tekst op haar rouwkaart)
Inge Boulonois was de best geklede dichter die ik kende, kleuren op elkaar afgestemd, haren glanzend, lach stralend. Zoals ze schreef, zo was ze. Slim, zorgvuldig, veerkrachtig, realistisch, perfectionistisch, altijd op zoek naar het juiste woord en de meest veelzeggende taal en beeldspraak. Dichtkunst vormde haar idioom van geluk. En licht van toon bleef veel ongezegd. Op de eerste van deze decembermaand kreeg ik een mail van haar waarin ze haar afscheid aankondigde, het was onverdragelijk dat dat in een mail moest. Kort daarvoor had ze haar vernietigende diagnose gekregen en nu al was ze niet sterk genoeg meer om persoonlijk dag te zeggen. In haar mail staat de vrede die ze voelt, ze heeft gedaan wat ze wilde, haar leven voelde ‘af’ en ze dankte voor al die jaren die we samen hadden gehad. Bij Meander, in Atelier9en40, met de muziek, de kunst, in alle warmte. Het was de eerste mail die ze stuurde zonder het vertrouwde haak- of breipatroontje en de vraag waar of ik mee bezig was? Of ik het niet verder wilde vertellen, schreef ze. Een paar dagen later werd haar rouwkaart brutaal in de media gedeeld zoals bij elke dood vriendschap en persoon worden geclaimd. Ze zou er een versje van hebben gemaakt.
Inge was van origine beeldend kunstenaar, studeerde af als psycholoog en schreef sinds het nieuwe millennium gedichten. Ze debuteerde in 2004 met de bibliofiele bundel Ooglijke tijd. Van 2011 tot 2015 was ze stadsdichter van Heerhugowaard. Haar poëzie werd opgenomen in diverse literaire tijdschriften en bloemlezingen en haar werk werd meerdere malen bekroond: Plantage Poëzieprijs (2005), Concept Poëzieprijs (2006), Guido Wulmsprijs (2006), Culturele Centrale Boontje Poëzieprijs (2008), Poëzieprijs Merendree (2009) en de Nieuwegeinse Poëzieprijs (2009). Ze was redacteur van Het vrije vers, snelsonnettier van gedichten.nl, medewerker van Meander.
Haar eerste bijdrage voor Meander was een Klassieker, in 2005. Ze schreef voor ons recensies van light verse en deed zo nu en dan een interview. Op 19 november was dat er een met Bart Adjudant. In 2021 verscheen een interview met haar. Een voorpublicatie uit de bundel die zou verschijnen bij haar 80e verjaardag plaatsten we op 26 oktober jl. Ik, wij, moeten haar laten gaan, met dank aan alles wat ze voor ons betekende en betekent, in het vertrouwen dat ze zelf uitsprak.
Voor in de agenda: zondag 29 december 16.00 uur verzorg ik samen met enkele lezers en de oprichters van het Nederlands Dagboekarchief een lezing in de Alkenaer, zaterdag 4 januari 2025 is er een extra lange Reuring om het nieuwjaar in te luiden, aanvang 15.00 uur.
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
