Hierbij mijn inzending voor jou, met de allerbeste Kerstsaus overgoten die ik terug kon vinden in mijn nieuwe keukenkastjes, de rest moet nog uitgepakt
wensing
het is wat het is
geweest en te komen
wat staat te gebeuren
daar wachten we niet op
we hebben vorig jaar
een stek geplant
weet je nog
en beregend
traan na traan
weg ermee
nu bloeit er wat
doet er niet toe
het is onze kerstroos
stronk geworden
uiting van lef
weer op te staan
iedere dag
één voor één
te nemen of
te laten
gelaten
genomen
bloei me
verder
dat ik ook
jou nog doe
en plant me
nog een rups
Nog een bijzonder fijne zondag aan allen met jou en jou in het bijzonder, Pom, en wie weet nog eens tot in een Vlaamsche draai 😉
Frans V.
—
http://vlinderman.blogspot.com
het nieuwe jaar toch met iets van optimisme tegemoet treden is wat Frans de lezer meegeeft. toch maar weer opstaan, doorgaan, laat het bloeien en plant wat voor morgen en overmorgenen voor 2025. een eerlijk laissez faire gedicht en ach het is wat het is – wat het is geweest en het is wat het zal worden. zo is het altijd al geweest. Frans relativeert het leven, de wereld en de wereld van de poëzie. mooi. GOUD!
goud ook voor het ongebreidelde optimisme van Rik van Boeckel. we moeten wel op die manier 2025 in – anders wordt het niks. Dank aan alle inzenders!
Ik wens je fijne kerstdagen en een mooi poëtisch 2025. En hier mijn bijdrage aan de enige virtuele.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
Dagen zwanger van warmte
De magische roots van het morgenrood
leiden naar dagen zwanger van warmte
het nieuwe jaar staat lange tijd klaar
voor de waardevolle tijd van vrede
achter de gordijnen laat de mensheid zien
wat zal groeien en wat zal bloeien
van jeugd naar de deugd van liefde
van inzicht in de voorbijgaande tijd
en vooruitzicht op de komende realiteit
aan de nimmer verdwalende horizon
zo zingen we een magisch halleluja
tijdens de stille nacht van dit jaar.
Rik van Boeckel
21 december 2024
de immer optimistische klanken en ritmes van Rik doen goed in donkere en duistere dagen – een magisch halleluja – rik weet altijd in hallucinerende taal en in magische grootheden de mensheid te behoeden voor depressie en duisternis. dank je wel Rik.
- Frans Vlinderman – het is wat het is – bloei me
- Rob Mientjes wenst stabilisatie
- Jorge Bolle – leef!
- Rik van Boeckel – zo zingen we een magisch halleluja
- Frans Terken – hoor hoe er naar liefde getaald –
- Max Lerou -hij zegt vroeger gaf ze mij wat graag haar hoofd
- Cartouche – laat haar, de stilte, zij het even voor zich spreken
- Anke Labrie – en iedereen zingt mee
- Vera van der Horst – Hoe vaak dacht ik aan vrede
wie wint de enige echte virtuele – zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan – trofee op pomgedichten? (inclusief uw kerstwensen)
reflectie, inzicht, contemplatie, verbinding zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan – allemaal mooie woorden mooie rijtjes – verlangen, liefde, over en uit en wat voorbij ging, kortom de teloorgang, van het leven en de dood – oorlog en vrede ook zoiets – en het is allemaal van toepassing op kerstmis 2024 – aan u is het deze week om uw ultieme kerstwens aan te bieden in het kader van de zondagochtend wedstrijd (die geen wedstrijd is). wij omarmen u en uw kerstwens – wensen u mooie dagen – maak het niet te lang.
je bereidt je voor op
waar het donker zal zijn
niet eens meer dat
waar niets meer wordt
belicht
waar niets meer wordt
bedacht
je laatste kerst
niemand die het zegt
pw
gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
https://youtu.be/YrLk4vdY28Q?si=UFEGGEjnd7QCG91V
Mijn hoofd werkt wat traag naar mijn handen, de laatste tijd. Niet vreemd en ook niet onrustbarend, maar daardoor mis je wel wedstrijden. Ha, ha.
Ik wens jou en alle Pomlezers- en schrijvers het allerbeste voor het nieuwe jaar … net als vorig jaar … hoe stabiel!?
Blijf stabiel in bewegen.
Stabilisatie (1) Top 2000
Ik begeef me halverwege een top 2000. De weg naar de top is nog hoog en lang. Een flinke berg om te nemen. Politiek gekleurd dat ook. Dat komt door het land waarin ik mij begeef. Hoeveel toppen ik al beklommen heb zijn niet op een hand te tellen. Hoeveel top 2000 bergen er überhaupt zijn, om wereldwijd te beklimmen, geen idee. De echte uitdaging blijft de top 8000. Vier keer top 2000, vijftien bergen, meer niet. Stabilisatie in getal. Hier de namen: Mount Everest, K2, Kangchenjunga, Lhotse, Makalu, Lhotse Shar, Cho Oyu, Dhaulagiri, Manaslu, Nanga Parbat, Annapurna I, Gasherbrum I, Broad Peak, Gasherbrum II, Shisha Pangma. Hier de landen: Nepal(9), Tibet(5), China(5), Pakistan(5), India(1). Hier de gebergtes: Himalaya(11), Karakoram(4).
Stabilisatie (4) Oorlog
Oorlog in het hoofd. Je kunt er pillen voor nemen. Die zorgen dan heel even voor vrede. Een soort wapenstilstand. Maar niet voor lang. Dan wordt de oorlog weer gevoerd met bommetjes en granaten. Overal liggen ze op de loer. Je kunt nog zoveel water en cash in huis halen. Niets helpt beter dan pilletjes.Ja, je kunt ook thuisblijven, niet meer meedoen en alles als een film aan je voorbij laten gaan. Op goede dagen in kleur, maar de meeste in zwart wit. Zelfbevrediging en wat blowen geeft dan verlichting. Op de socials volg je nieuwsgierig het echte leven. Je droomt jezelf een fatbike en een schoonmaakmeisje. Prima. Zolang je maar geen kerstboom hoeft op te zetten … met jezelf.
Rob Mientjes
wij van hier wensen Rob natuurlijk ook alle mogelijke stabilisatie toe in 2025 – dichters columnisten prozaïsten en prozacisten hebben dat soms wel nodig en in 2025 – zoals dat jaar opdoemt zeker ook. rob stuurde 4 stabilisaties in – ik koos er voor de wedstrijd 2 – met algemeen geldende waarden – van fatbike tot de kerstboom en van oorlog tot aan zelfbevrediging – neem een mientje voor uw STABILISATIE en u kikkert er zo van op hahaha. Stabilisatie nummer 1 brengt mij bij dat prachtlied van Bettina Wegner – als we het toch over bergen hebben – mooie dagen Rob!
https://youtu.be/aenGnAe5H8o?si=prIgwCWMboG0SduY
Maak het niet te lang
Leef voor even
adem in
adem uit
diep, alsof
elk seizoen een leven is
Leef, alsof altijd maar even
tijd niet bestaat
alsof dood
niet uitgesteld,
maar ingesteld
lang nog voordat
het te lang duurt
en geduld slechts een woord
op een zerk
Jorge Bolle
dank je wel Jorge – een pleidooi om het er nog maar even van te nemen. goede raad – we doen het. we leven – we leven nog zong ramses – en zo is het ook – hoe 2025 ook op ons afkomt – met simons woorden ademen we in en ademen we uit. elke dag is er een – is er een voor de liefde, voor genieten, voor onze en met onze lieven. zo is het en zal het zijn – het leven!
De kerstgedachte, mogen het goede laatste dagen zijn deze maand, dit jaar, en wensen dat het nieuwe jaar een goed jaar, zelfs een beter jaar wordt.
Op uw aller gezondheid!
Groet,
Frans
Van donker en licht
Buiten draait de wereld van leven
en dood tot in getroffen gebieden
nog op deze dagen die daglicht
voor ons verscholen houden
maar dat is buiten
hierbinnen klinkt de muziek
kerstig met Bach uit de speakers
de cantate ‘Sehet, welch eine Liebe …’
hoor hoe er naar liefde getaald
ervan te zingen rond de boom
breng het ons helder en klaar
dat wij er woorden voor vinden
om het licht te laten schijnen
het donker van dag en jaar te verdrijven
© FT 21.12.2024
een lichtvoetig gedicht van Frans – wensen wij hem van hier ook heel veel licht en lichtvoetigs – en liefde van en met zijn lieven toe. liefde beschreven als bron van licht voor alles en iedereen in de donkere dagen en in een vaak schokkende buitenwereld.
ze komen op visite en hij
de glazen nog maar net geschonken
hij zegt vroeger gaf ze mij wat graag haar hoofd
op tafel of in de keuken bij het fornuis
staand genieten zo noemde ze dat
zij fluistert lief hoe lief haar binkie toch altijd weer
haar tranen likt en dan nog even snel
zoals de heren doen haar ketel lapt ja ze kent
de regels van het spel de letters in de soep
het zootje dat ze er zelf van heeft gemaakt
de bodypump haar lippen eerst…de rest ach
je weet toch hoe dat gaat
je wilt er graag een beetje uitzien
voor hem voor zijn vriendin nou ja zijn ex
ze bedoelt het niet jaloers
we moeten weer eens gaan hij zegt het lachend
dan pakt zij monter nog de autosleutels aan en grapt
iets over bomen en bossen dat ze het soms even niet ziet
maar dat hij ondanks alles (hij heeft het zelf gezegd)
aan haar zijde blijft op harde en op onverharde paden
ml
‘je wilt er graag een beetje uitzien’- in het leven – de kerstdagen en oud en nieuw – ja zo is het ook – hoe het ook een ieder vergaat -hoe het ook jou en mij vergaat – hoe het leven uiteindelijk vergaat – als er maar geleefd is en de restjes opgeleefd voor zover ze nog te leven en te beleven zijn – dit gedicht van Max kan een romanschrijver uitwerken tot een roman van 600 bladzijden – max heeft er een paar strofen voor nodig – wensen wij deze topdichter met zijn geliefde I. van alles het goede – en – het moet gezegd – ze zien er best nog een beetje ( heel veel ) uit hoor. liefs van hier.
Ik wens jou en ons allen hier tezamen
een fijne kerst en een bundel zalige dagen
hierbij voor deze keer – kan niet anders als je stamelt
toch?, het gaat immers om de geest, niet de letter –
mijn uitgebreide, let wel 33 regelige, bijdrage
aan ons aller enige virtuele
Met dichterlijke groet ,
Cartouche
Tentamen
As ge ooit op weg, de blik
tot de einder, een hoofd vol wit – de wolk en ik
sta dan even stil en kijk naar binnen, wat valt
er daar niet allemaal te zien, te horen
‘in den beginne was het woord’ mijn waarde
maar stilaan in feestgedruis ging het verloren
balancerend op het flinterdunne koord
van blinde ogen en gebonden oren
sprak het niet van eenvoud, rust en laten
terwijl wij keer op keer heel het jaar doorblaten
verbeten jagen op sterrendom en bundels geluk
trekken we en masse in diepdonker van de nacht
galmt het ‘vrede op aarde, een kind is ons …’
kaarsen overal, de boerenstal, een kring van licht
doordrenkt evenwel van vermeende plicht
tot genot dienen wij in de ban van mammon
meer dan één heer, balken als dwazen en wijzen
op elke andermanse splinter, wat lijken we laag –
hartige honden, vuile poten en kwijl in de mond
vanhier nu stamel ik, maak ons lam
lankmoedig als het kempisch heideschaap
taai en trouw als de brabantse schepershond
leer ons luisteren naar de dieren en de taal
van zand en water, open land in al zijn wijdte
leid ons voorbij de dwaling naar de weg van samen
laat haar, de stilte, zij het even voor zich spreken
zich ingehouden tot ons al verhouden, enkel
zij kan ’s-woords verkrachting wreken
haar het onuitspreek’lijke hergeven – dan
zullen boom, stal en beeld samenspreken
slagen we alsnog
voor het ultiem tentamen
Amen
december 2024/ Cartouche
33 het heilige kerstgetal voor deze Cartouche – een gebed vol van stichtelijkheid – om zoveel goede raad kunnen we niet heen – ik zal de tekst richting moskou sturen – richting jeruzalem – misschien helpt het. wij simpele zielen doen elke dag tentamen. het zal wel weer een zes minnetje zijn en worden in 2025 op de schaal van Cartouche. dank voor de prachtige bijdragen aan de site pomgedichten. wat zouden we moeten zonder Cartouche in ons pakket?
romantische kerstnacht
ze heeft hem naar de oude dorpskerk meegesleurd
de kroonluchters voorzien van kaarsen
en een echte boom
nog hoger dan het orgel
en iedereen zingt mee
heeft ze hem nadrukkelijk uitgelegd
dieprode port in de kristallen glazen
speciaal in huis gehaald
voor deze eerste kerstnacht samen
wakker geworden koud en stijf
naast haar op de bank gesnurk
de kaarsen uitgegaan
de portfles leeg
wat blokjes kaas
achtergebleven op het plankje
ze neemt er een en gaat naar bed
nog enkele uren
dan staat zijn familie op de stoep
anke labrie
als bijsluiter gaf Anke mee: ‘een reactie op de vele mierzoete kerstfilms en reclames die al weken op tv te zien zijn…”je wordt er inderdaad een beetje te gaar van – goed gelukte satire – en ook wel een beetje gedicht zoals het leven in huis kan vergaan. mooi! wat blijft is het verlangen zoals het neergelegd is in de twee werken van Anke Labrie boven het gedicht hier gedeeld.
Een wens vervult me steeds meer
met de zelfde leegte
als een onvervuld verlangen doet
Hoe vaak dacht ik aan vrede
als een ster viel uit de hemel
of vroeg aan een liefheersbeestje
die net op mijn hand neerstreek
om gezondheid voor een vriend
waarna hij net zo lief snel overleed
Ik kan beter tirannen vervloeken
dan een wereld wensen vrij van tirannie
Geef me uw passie en uw lach
dan geef ik een dans en jou mijn armen
Vera van der Horst
kom maar in mijn armen lieve Vera – jij mag wel – dat beestje dat plotseling opduikt in dit kerstgedicht van je is prachtig en ook lief – kom maar in mijn armen de tirannen vervloeken dan vloek ik met je mee. en nee je mag het wel opschrijven zoals het dichters gegeven is maar in real life wensen wij ons te barsten weer hoor in 2025 – met grandmarnier en witte wijnen tot we purper zien – dat we uiteindelijk alleen nog een mientje wensen voor STABILITEIT – zie hierboven. XXX
){kind=link}