dank aan alle dichters die inzonden – de commentaren zijn te lezen onder de geplaatste gedichten – het virtuele goud gaat deze week naar Andrea – die tegenwoordig in warme sneeuwarme streken verblijft – in 010 is ze wellicht vergeten maar wij denken nog aan haar – aan haar bijdragen ook aan de pomsite – aan haar eeuwige lente – altijd inspirerend – van harte.

2025 I
Er wordt aan je gedacht
al ben je allang vertrokken
er wordt aan je gedacht
ook -of juist- op plaatsen waar jij je hart verloor
er wordt aan je gedacht
lege minuten in wachtruimtes
er wordt aan je gedacht
en tussen al die overpeinzingen
baan jij een weg vrij
2025 II
We hebben geoogst
gedanst en gevreeën
maar nu gaan we slapen
slapen tot het lente wordt
want in de lente
wil ik weer met jou
buitenspelen
maar nu wil ik slapen
slapen tot het lente wordt
Andrea van Herk
wat fijn en leuk om andrea weer een keer te ontmoeten op de site – en een goed jaar toe te wensen – ik herinner me nog de tijden dat geheel dichterlijk 010 verliefd op haar was wanneer ze café de schouw betrad bij tineke. ja wie zo direct over de liefde schrijft wordt natuurlijk welkom geheten op elke site – in elk literair café – vandaag aan de pom de eer. prachtige mantraregel ook – ‘er wordt aan je gedacht’- en dan de subtiele andrea-touch erbij: ‘ook -of juist- op plaatsen waar jij je hart verloor…’ – en dat het maar snel lente zal zijn – vermoed ik zullen veel 0-tieners nu denken. maar ja café de schouw van tineke is gesloten, andrea verblijft elders – ze schrijft over de dagen die lichter waren dan alle andere dagen – ach ja wie kent ze niet.
- Andrea van Herk – We hebben geoogst gedanst en gevreeën
- Rob Mientjes – Marianne so long –
- Rik van Boeckel – dat jij mij op het trottoir zag
- Vera van der Horst – zelfs je rug
- Frans Terken – kom binnen en blijf
- Luk Paard – dat bolgevormde hemd

we hebben het weer gehaald 2025 – ‘de beste mensen’ – van max lerou weer gelezen – dat het een onvergetelijk jaar mag zijn voor U – de wedstrijd als vanouds op de site – maandag verwelkomen we een nieuwe columnist – zijn naam houden we nog even geheim – heeft ie nog één rustig weekend dit jaar haha – en de romantische kleur houden we ook 2025 hoog in het vaandel hier – liefde als tegengif te voeren bij de wanstaltigheden en onsmakelijkheden van alledag in deze wereld. zoeken we nog even een mooi nederlands liedje op – wat betreft de wedstrijd die geen wedstrijd is – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
O
o ben jij die én die
zal ik wel gezegd hebben
ik geloof niet dat je naar woorden zocht
en toch was het mooi dat jij me zag
je gevoel inzette
en met me het nieuwe jaar in danste
gedichten hoeven niet hoogdravend
een nieuw jaar niet bezongen
twee mensen niet zonder
pom wolff

Mooi dat ik je zag
In alle kleuren
Van de regenboog
Ik noem ze hier niet op
Mick, Keith en Brian
Zij doen aan ruilhandel
Marianne so long
Overal komt ze
In zeven tinten grijs
On tour
In de wacht
Pretty young thing
Es war einmahl
Rob Mientjes
over hoe de tijden verglijden – soms zijn de mooie lieve dingen van weleer nog even hoorbaar en voelbaar in oude songs – een top tweeduizend 25 gedicht.

Ik wens jou een mooi poëtisch 2025.
Dit is mijn zorgvuldige bijdrage aan de enige virtuele. Het is mooi hoe jij mij ziet.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
De bewegende tijd van verleden en heden
Ga liever de tijd vooruit
tijdens een magisch jaar
met wakkere maanden
dus beweeg als een soort mens
vol liefde in handen en voeten
dansend door de tijd als een strateeg
op lippen lijken woorden te zwijgen
tot zinnen beginnen te spreken
in een lied over vreugde en verdriet
zo zie je mij tijdens de eerste week
vol waardevolle dagen van moed
na alle nachten van weemoed
dromen worden wakker na het ontbijt
dat de dageraad van mijn twijfel bevrijdt
en confrontatie zorgvuldig vermijdt
zo gaat men als oude of jonge herder verder
tijdens de zacht of hard zingende dagen
bij de ontdekking van nieuwe elementen
zing zo lekker met de tijd mee
dit is het idee van verleden en heden
tijdens de uren dat jij mij op het trottoir zag.
Rik van Boeckel
4 januari 2025
rik is er duidelijk klaar voor – voor 2025 – een niet afziende ritmische woordenstroom staat voor de deur om ons lezers in onder te dompelen.

Gezien
Je zag me met alle ogen
die je nodig had om me te zien
en nam me in gedachten mee
schudde me ‘ s ochtends uit je haren
Niemand kende mijn ogen, zoals jij
ze zag, als ik ze droogde, je wist
waar mijn gedachten waren
doorzag mijn lach
Soms keek je met je blik gesloten
je wist mijn handen, mijn gebaren
zelfs je rug verraadde me
dat ik bij je was
Vera van der Horst
met alle ogen? mensen hebben er toch maar twee lieve vera. we hebben van een hele hoop dingen er maar twee hoor en van sommige – de meest interessante – maar een. zie daar dichters overdrijven erg graag. hier wordt een niet nader genoemd personage volledig ontleed – ontkleed. nouja in psychologische zin dan. toch schuilt in psychologiseren van de geliefde gevaar – het huilen nader dan het lachen gevaar – dat laatste wel eerlijk beschreven ook.

Zien en gezien worden
Ik zocht een thuis
dat ergens woont
en me op wilde nemen
het was mooi hoe jij zag
dat ik daar dolend een blik wierp
op de warmte van je haard
jij die altijd en overal
vrienden verwelkomt
wenkte mij vanachter het raam
legde met gastvrij gebaar
een welgemeende uitnodiging
aan mijn vermoeide voeten
zei wie hier huist
zal met liefde zien
en gezien worden
kom binnen en blijf
© FT 04.01.2025
een romantisch begin: die dolende blik ‘op de warmte van je haard’ in een verder multi interpretabel gedicht – ‘vanachter het raam’? – de laatste regel als mooie afsluiting van het geheel.

“ zo mooi hoe jij me zag “
je had nog zo prachtig
dat bolgevormde hemd
waar ik met grijpende
handenvol
jij die me liever nog
terwijl ik alleen maar
en hoe dan snel vergete
toch bleef jij blij
en ik maar eventjes
tenzij misschien nog
in’n stille nacht
© luk paard
luk paard raast aan haar voorbij in taal en tekst en leven. de bijsluiter aan de lezer meegegeven – zoals het wel eens kan zijn in een nacht. ok.