VON SOLO – De beste vrouwen blijven uiteindelijk toch onbetaalbaar.



Eén van de leukste boeken, die ik ooit gelezen heb, was ‘Vrouwen’ van Charles Bukowski. Het boek handelt zich over drinken en vrouwen. Toevallig twee onderwerpen, die blijven boeien. Mijn salaris en vrije tijd laat me toe te drinken, wanneer ik daar zin in heb. Meestal kan ik ook drinken, waar mijn smaakt op dat moment naar smaakt. Soms voel ik me heel vene Bukowski, maar dat vergeet ik de volgende dag meestal. Vrouwen is wat lastiger. Sinds jaar en dag ben ik natuurlijk al samen met mevrouw Solo, waar ik een harmonieus gezin mee heb. Had ik al een minnares gehad, dan zou ik die vast net zo trouw zijn. Een echte flierefluiter blijk ik niet. Maar toch weten vrouwen vaak mijn aandacht te trekken.

Op straat zie ik vaak de meest mooi uitgedoste types lopen in alle mogelijke leeftijden. Ik kan er niets aan doen, maar ik moet dan toch kijken en een mening hierover hebben, die ik soms ook nog hardop prevel tot mezelf. De wat mismaakte types zie ik ook wel, maar mijn aandacht daarvoor is academischer. De pronkstukjes worden vaak opgesierd door meer of minder opzichtige, dure kleding. Je ziet het aan de kwaliteit van het leer of latex. Aan de merkjes, die niet uit Turkije komen. De schoenen, die zo weinig gedragen worden buiten de slaapkamer, dat ze mooi blijven. En natuurlijk aan haarextensies, de overdadige dure, of onopvallend dure maquillage, de parfums, die ze als een warme cocon omringen en ten slotte aan de perfect opgespoten lippen, borsten en billen. Alles klopt gewoon. Alle dingen die we middels reclame en media geleerd hebben, dat seks uitstralen, zijn overvloedig aanwezig. Het is allemaal zo aantrekkelijk. Veel ervan is ook te koop. Vaak zijn deze vrouwen duur in het onderhoud. 

Je hebt natuurlijk ook de verborgen kostenposten. Schijnbaar onopvallende vrouwen op elektrische bakfietsen van vierduizend euro, met een ‘goede baan of een eigen bedrijf’ en kinderen en een man met een betere baan. Met hun smetteloze, dagelijks wisselende garderobe en hun wintersport en stedentripjes met vriendinnen en tweede huisjes en wereldreizen, yoga weekends en alles dat die anderen ook doen. Als succesvolle man, kun je je daarmee onder soortgenoten wel mee vertonen. Onder de streep kosten ze ook een fortuin aan vaste lasten.

Onlangs liet ik de hond uit en merkte naar een bevriende hondenbezitter op, dat ik blij ben, dat mevrouw Solo niet zo duur in het onderhoud is. Even schrok ik van mijn eigen woorden, maar terug inslikken ging niet meer. Vervolgens realiseerde ik me, dat ik daar eigenlijk ook wel trots op ben. Ze gaat niet zo gauw stuk, is betrouwbaar, zelfstandig en sterk. Net als een auto zonder allemaal elektronische poespas, die enkel stukgaat. De beste vrouwen blijven uiteindelijk toch onbetaalbaar.



VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter