om twee gedichten kan ik niet heen – en ik kan ook niet kiezen – dus 2x goud vandaag voor jorge bolle en voor vera van der horst – van harte – 2 prachtige gedichten – ze gaan voor de liefde en doen dat mooi en dat maakt mooi – dank ook aan de andere dichters die inzonden.
voor zondag, ondag:
Hier een gedichtje, beetje geinspireerd op pc boutens, moet toch ergens mn inspiratie vandaan halen.
Mooie zondag X
En onze liefde onneembaar is
Wij, de eenzamen, de eenlingen
tussen geliefden
zie wat we gemaakt hebben
waar anderen van dromen
daar verblijven wij
de landen en zeeën
het zonlicht en maneschijn
zijn van jou en mij
en achter de sterren
kunnen we elkaar eindeloos
onbedwingbaar beminnen
Vera van der Horst
boutens of geen boutens de woorden nemen onmiddellijk in – en onze veer draait de dingen om – de onneembare en de onbereikbare geliefde wordt hier in een handomdraai gemaakt tot een liefde die door niks en niemand meer af te nemen is. 11 regels van tederheid van leven lust en de liefde – tsja zo maakt vera van een ondag een zondag. in ieder geval de mijne.
Ontembaar
De ontembare berg beklommen,
in het witte vuur gedanst,
kilometers woorden gepolijst,
opgegroeid met tranenthee,
fouten gemaakt, de prijs betaald,
het besluit de berg te zijn
het vuur te kussen
woorden los te laten
altijd verse thee te schenken
getuigt van tijd
tijd om lief te hebben
Jorge Januari 2025
een prachtig gedicht – een van die gedichten waar je niet meteen precies de betekenis van weet – alsof de betekenis ergens in de kamer rondzweeft om ergens op de lezer te landen of andersom de lezer landt ergens tussen de woorden van het gedicht – met welbevinden – leest over lief hebben. mooi zo een onneembaar gedicht.
- Jorge Bolle – tijd om lief te hebben
- Luk Paard – maar’k durfde nie
- Rob Mientjes – Een misbaar is het.
- Rik van Boeckel – liefde voor de natuur is nimmer klaar
- Frans Terken – we zien van hoever we zijn gekomen
- Cartouche – hoe je er ook tegen opziet
- Vera van der Horst – zie wat we gemaakt hebben
- Anke Labrie – elke top verdwijnt
Expositie Ziekenhuis Amstelland, gang Fysio. 8 januari t/m 30 maart 2025
wie wint de enige echte virtuele – over de onneembaarheid der dingen liefde – trofee op pomgedichten.nl? -(der dingen liefde klinkt zo mooi)
die prachtige aquarel van C.M. Mastenbroek brengt ons in de zondagochtendwedstrijd bij het thema bereikbaarheid – schilderes exposeert met gedichten van Ien Verrips en Pom Wolff in het Amstelland – goed bereikbaar trouwens – voor dichters ligt het vaak anders – als we de poëzie mogen geloven dan is niet alles in het leven (en de liefde) even goed bereikbaar – we gaan het heel graag lezen – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
de onneembare
ik kan nog toevlucht zoeken
bij de zanger
die het natuurlijk ook niet wist
die opkeek
tegen diezelfde onbedwingbare berg
en ook over niets anders meer schrijven kon
en later toen er niet veel meer van haar over was
neuriede hij soms nog in zichzelf die regel
die hij voor haar geschreven had
over gratie, schoonheid en bewegen
pom wolff
” elke brief gehoude “
hoeveel meer nog dat schrijve
elke letter fijn gekruld
‘et bezinge van jou
en de liefde die zou
mocht’n droom ooit
maar’k durfde nie
bang van’et zien
hoe onleesbaar ik
voor jouw gevoel
zo hou’k elke brief
dag na dag aan me hart
stil met trane versierd
© luk paard
‘maar’k durfde nie…’dat mooie tedere – die onmogelijkheid die een leven mee gaat – dat je ook weet dat soms iets zo gewenst maar ook zo onbereikbaar in het leven is. en dat het van wijsheid is om te genieten van wat wel bereikt wordt of is. neemt de pijn van ooit en toen en heftig niet weg – die speelt een leven lang op.
Het lied van de onneembare berg
Klimmen vanuit het water op de onneembare berg
laat ons zingen hallo bergen hoog in de lucht
de top van liefde geeft soms een diepe zucht
het lied maakt de onbedwingbare tijd minder erg
ieder mens is geen reus maar eerder een dwerg
dat is de waarheid en geen doelloos gerucht
maar als je zwemmend uit het water vlucht
vind je misschien aan de kust een pijp vol merg
doch de top blijft zo onbereikbaar
maar liefde voor de natuur is nimmer klaar
dat geldt voor elke schilderachtige realiteit
de mergpijp raak je smullend zo kwijt
terwijl je staart naar de reusachtige top
zeggen innerlijke stemmen stop stop stop.
Rik van Boeckel
24 januari 2025
Rik zoals het een goed musicus betaamt maakt er maar een liedje van. op deze klimtocht neemt hij mij als gids niet helemaal mee – maar dat een lied kan troosten begrijp ik wel uit zijn woorden.
Ontneembaar
Daar lig ik tussen vijf planken. Geen zes want de deksel moet er nog op. Ben benieuwd wie de schroeven straks aan zal draaien. Familie, vrienden, een onbekende? Het is me om het even. Zolang ze maar stevig aangedraaid worden. Zodat ik onneembaar word. Dat ze voorlopig van mijn lijf afblijven. Want aan mijn goddelijk lijf geen polonaise. Hoewel ik best lekker zal smaken, liever blijf ik zolang mogelijk heel.
Mijn heelheid vind ik erg belangrijk. Heel het leven is het gelukt om alles te behouden. Doodzonde zou het zijn als dit in een keer opgegeten wordt. En je weet het niet. Wie zegt dat er niets meer gebeurt na het heen gaan. Het heet toch niet voor niets heen gaan. Dan ga je toch ergens naartoe lijkt me.
Enfin. Onneembaar lig ik dus nog even te wachten. In de baar die mij het leven ontnomen heeft. Een misbaar is het. Maar missen gaan ze me sowieso. Het zal een tijd gaan duren. En de mijne ook.
Nochtans drijf ik voort op fantasie. Het einde te rijk.
Rob Mientjes
nogal veel IK rob. haha.
Ach, de onneembaarheid, laten we omhoog en door blijven klimmen, dan komen we er wellicht nog. Prachtige aquarel!
Weekendgroet,
Frans
Uitzicht
Geen berg te hoog om bovenop
onze durende liefde te vieren
wat in het laagland opbloeide
kreeg onderweg handen en voeten
om de grootste obstakels te overwinnen
soms een spleet in de tijd
hoe we daar omheen klommen
elkaar de hand reikend als het erom vroeg
dat de top niet onbereikbaar is
als we het zicht helder houden
wrijven elkaar tot op het hoogtepunt warm
onze hete adem blaast de wolken weg
we zien van hoever we zijn gekomen
het schilderachtig uitzicht dat ons wacht
© FT 25.01.2025
het leven getekend door de dichter als een lange lange liefdestocht – van laag naar hoog en samen om de moeilijkheden onderweg heen. mooi geschetst.
Als je niet tot mij komt
hoe je er ook tegen opziet
roeien doe je tegen de klippen op
zeven dagreizen lang met alle riemen
en striemen die je bij je draagt
voor de oversteek in je twee
zonder stuurman – hart en verstand
naar vaste voet aan de overkant
de toverberg in vol ornaat
waar kleur samenkomt in het wit
van een kleed dat naadloos past
de top in stilte boven voor je
op ontknoping wacht
en hoe meer ik haar denkt
te naderen, het raadsel van haar
geheiligde dijen, hoe onaanraakbaarder
kijkt zij me innemend aan, op me neer
mijn landvoogdes, mijn lot en slot-
vrouw met zwarte hoed, het hoogste
goed aller dingen minzaamheid
zo onbereikbaar dichtbij
25-01-2024 / Cartouche
een romantisch tafereel geschilderd door Cartouche. hoe meer de ik haar denkt te naderen – of hoe meer ik haar denk te naderen – zijn volgens mij de meer grammaticale versies – maar alaaf het is bijna carnaval – wat maakt het uit. hij nadert en nadert – bijna aan haar dijen voorbij – het sprookje vlamt weg en is over en uit – en ze leefden nog lang en minder gelukkig. in elke berg ziet onze Cartouche wel een vrouw haha.
schilderij met bergtop
elke top verdwijnt
wel eens in nevel
terwijl het beeld nog blijft
en de herinnering
hoe wazig ook na lange tijd
nog steeds de kleuren draagt
van de toppen van weleer
maar zo helder stralend
als die allereerste keer
worden ze nooit meer
anke labrie
25-01-25
anke houdt het realistisch deze keer. beschrijft hoe het is – hoe het is geworden en hoe niet niet meer kan zijn.
