Vandaag zag ik een meisje van etnisch Nederlandse afkomst voorbij schuifelen in de kantine. Ze droeg een hijab en een lang zwart gewaad. Keek dromerig en onbevangen uit haar ogen en hield een bidkoordje met fleurige kralen vast, dat vrolijk onder bord bungelde. Onwillekeurig moest ik denken aan een programma dat ik onlangs zag op de televisie. Het ging over strenge moslims en hoe zij tegen een leven in Nederland aan kijken. Er was een salafist aan het woord. Hij wilde niet dat zijn kinderen naar westerse normen zouden opgroeien. Aan de ene kant snap ik dat, want veel ‘westerse normen’ zijn pervers te noemen. Toen hij opperde, dat hij trots zou zijn, als zijn kinderen zouden opgroeien in een Nederland, waar alcohol verboden zou zijn. Dat was bij mij tegen het zere been. Het programma bevatte meerdere prikkelende stellingen. Onbewust doet dat iets met me.
Twintig jaar geleden speelden er natuurlijk ook al allerlei politieke kwesties ronde moslims. De Twin Towers, de moord op Theo van Gogh. De meningen van Pim Fortuyn en de opkomst van Geert Wilders. Dat alles vatte ik toen vrij luchtig op. Mijn adagium was, dat hoe sterk de godsdienst ook zou zijn, de religie van het kapitalisme altijd zou overwinnen. Dat hadden we bij het Christendom ook al gezien. Zo zou het de Islam ook vergaan.
Nu bestaat de Islam net als het Christendom uit meer of minder gematigde stromingen. De fanatici hebben de neiging om als Jehova’s te betrachten iedereen te bekeren, of uit de weg te ruimen. Nog slechts zo’n vijfhonderd jaar geleden liep er in Nederland een Spaanse Inquisitie rond, die je zo een kopje kleiner maakte als je niet Katholiek was. Die strijdbaarheid zie je bij het Christendom al lang niet meer. Bij de Islam is ze echter nog volledig actueel, getuige de diverse jihads die als een gesel over de wereld trekken. De militante tak is voorlopig nog niet gepacificeerd, maar lijkt eerder groeiende.
Intussen denk ik weer aan mijn vroegere uitspraak. Zou het kapitalistisch geloof inderdaad de Islam overwinnen? Dat brengt meteen de volgende vraag met zich mee: als je moest kiezen, zou je in een wereld van Totaalkapitalisme willen leven of in een islamitische staat? En dat is een lastige. Het meisje die ik in de kantine zag, zou geen vlieg kwaad doen. Maar haar wereld zou de mijne niet kunnen zijn. Ik hoef als man niet persé alles te bepalen. Het kapitalisme echter, kent geen enkele genade. Alles zonder monetaire waarde moet kapot. Ik met mijn idealen dus ook.
Het is een keuze die ik nu niet kan en hoef te maken. Ik kan slechts twee dingen concluderen. Ik ben geen gelovig man, in de institutionele zin van het woord. En het kapitalisme is dus wel degelijk een religie. Ten slotte viel me bij redactie van dit stukje nog op dat de spellingscontrole de woorden hijab en salafist niet kent. Totaalkapitalisme kent ze wel. Mag jij zeggen wie er aan de knoppen zit. God only knows.
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
