VON SOLO met sprankjes hoop, die je de dag door helpen.

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO met sprankjes hoop, die je de dag door helpen.
foto: Theo Huygens

Hij keek in de spiegel. Een gegroefd gelaat. Smalle kaaklijn en onregelmatige huid. Van haar op zijn hoofd was niet veel meer over. Vroeger was hij vaker uitgemaakt voor knaagdier. Zijn beperkte lengte en tengere bouw hielpen er niet veel aan. Een zacht karakter en een voor die tijd afwijkende seksuele voorkeur hielpen er ook niet veel aan. Maar na verloop van tijd wen je aan het ongeluk, dat je overkomt. Vandaag was niet veel anders. Op de weg naar zijn werk, was hij bijna van zijn fiets geschopt door een paar jongeren op scooter. Hij kwam er vanaf met verwensingen en ziektes.

Vervolgens begon het te regenen. Het rooster zorgde ervoor dat vandaag niet de meest vriendelijke collega’s dienst deden. Hij werd verwelkomd met een ‘zo, zijn we daar dan ook nog eens een keer?’ De eerste taak was het schoonmaken van de toiletten. Eén van de jonge  medewerkers had er voor gezorgd, dat de pot goed onder zat, zodat het een dankbaar karwei zou zijn.

Het is verwonderlijk hoeveel creativiteit mensen aan de dag kunnen leggen, als het gaat om het tergen van hun naasten. De ochtend was nog lang.
Ik bevond me die middag in de kantine van een openbare gelegenheid en vroeg aan de man achter het buffet of er ook chocolademelk was. Hij glimlachte en knikte bevestigend. Daarna ging hij met de automaat aan de gang. Ik schatte hem in als een homo van in de zestig. Een breekbare man.

Even later draaide hij zich om. ‘De automaat weigert chocolademelk te maken’. Ik zei dat het niet erg was en bestelde een spa rood. Ik grapte: ‘Computer says no.’ Dit leek hem te ontgaan. Hij keek me aan en zei dat dit vaker gebeurde. Hij verzuchtte dat dit er vandaag ook nog wel bij kon. Ik nam mijn bruiswater aan en bedankte hem voor de moeite.

Ik zocht een tafeltje achter het raam in de zon. Nippend van mijn drankje, vroeg ik me af wat er allemaal gebeurd kon zijn. Wat zou de maatstaf zijn waar hij zaken aan refereerde. Was het aanstellerij of een slachtofferrol? Of was er een duisternis, waar ik de diepte niet van in kan schatten. Ik zou het nooit weten. Vervolgens dacht ik, dat het wel jammer was dat hij geen chocolademelk had, want daar had ik echt zin in. Ineens zag ik de man vanachter de kassa komen met een mok in zijn hand. Ik dacht dat hij onderweg was naar de tafel achter me, maar hij hield halt en reikte me een kop warme chocola aan.

‘Deze is van het huis, soms helpt het om de automaat opnieuw op te starten’. Ik bedankte hem vriendelijk. Mensen die zich niet neerleggen bij de situatie en dan ook nog in staat zijn tot ruimhartigheid wekken mijn sympathie. Het zijn de sprankjes hoop, die je de dag door helpen.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter