Gisterochtend liet ik de hond uit. Op het veldje kwam ik een wiskundeleraar tegen, die ook zijn viervoeter voor een rondje had meegenomen. We onderhielden ons kort over de situatie in de wereld. Hij gaf aan die situatie net zo lief te verlaten. Ik zei hem, dat ze de bom maar moesten laten vallen dan, want het zou er toch wel komen. Hij zij dat dat vooral aan de boze zou liggen. Waarop ik refereerde aan het ‘ons verlossen van de boze’, hetgeen mijn oma soms zei. De docent grapte dat de wil dan van de almachtige zowel op aarde als op mars geschiedde. Als we niet in bekoring gebracht zouden worden, zou het koninkrijk wel kome. In geval we anderen hun Bitcoin schulden zouden vergeven. En dat het niet geeft of je rent. En dat je je moet afvragen of je wel wil weten wie jij bent. Hij moest in ieder geval nog handgeschreven huiswerk nakijken. Dat kon AI niet. Ik gaf aan verder door mijn agenda te moeten rennen naar mijn ontbijt. Voordat de bom zou vallen. De docent beaamde met een droog ‘Amen’. Even later zat ik mijn cracker te eten met het gevoel, dat we zojuist een slecht gesprek met ChatGPT hadden gehad. Maar we hadden wel gelachen. Daarbij vroeg ik me ook af of Chat het onze vader en De Bom in een chat aan elkaar gekoppeld zou hebben op eigen initiatief. Temeer, omdat het geen enkele inhoudelijke logica had. Kortom, we speelden als twee mensen samen voor kunstmatige intelligentie en hadden een zeer matig en absurd resultaat tot gevolg. Het enige dat erop zat was om Chat dit zelf beter te laten doen. Ik voerde de volgende opdracht in: Vat in honderd woorden een absurd gesprek samen tussen een dichter en een wiskunde leraar, die aan de hand van de teksten van het Onze Vader en ‘De Bom’ van Doe maar, de situatie in de wereld onder Donald Trump en Elon Musk beschrijft. Chat trakteerde me inderdaad op een tekst die veel samenhangender was, dan mijn eigen weergave van het gesprek: De dichter en de wiskundeleraar zitten samen in een café, discussiëren over de chaos van de wereld. De dichter citeert het Onze Vader: “Laat uw wil geschieden,” en de leraar denkt aan formules voor chaos, terwijl hij Musk’s raketten vergelijkt met hemelbestorming. Ze grappen over Trump, die zijn eigen “gebed” lijkt te reciteren met Twitter. De dichter zingt “De Bom” van Doe Maar, over een dreigende explosie, en de leraar zet een grafiek van onzekerheid. Ze lachen, maar beseffen de absurditeit van hun gesprek: poëzie, cijfers en macht kunnen de wereld niet redden. Het leuke was, dat Chat me nog wel vroeg wat er nog meer door mijn hoofd ging en schreef goed voor mezelf te zorgen. Alsof ze al meer wist van mijn ongewisse toekomst dan ik zelf.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
