dank aan alle dichters die inzonden. ik kom tot 3x goud dan kunnen de andere eremetalen in de kast blijven. de waterhoentjes en de twee zwarte zwanen van Jorge Bolle ontroerden. zo ook het beeld van ‘hem’ in Anke Labries hart én zo ook Karlijn Groets hoop op dat gebaar met de hand van elk van ons. onder de gedichten de commentaren – de winnaars van harte gefeliciteerd.
Een beetje laat; lange aarzeling om het in te sturen.
Ik kan niet altijd opbeurend schrijven in deze confronterende tijden.
Zie maar of je het plaatst.
De zon schijnt in ieder geval en ik moet denken aan een lied van Maarten van Roozendaal, met die lammeren (nog opzoeken).
Een mooie zondag voor jullie.
Hartelijke groet,
Anke
noodpakket
radiootje: al gesloopt bij het uitproberen
wc papier: beperkt verkrijgbaar
potjes witte bonen: koud ook wel te eten
pakjes crackers: hoelang houdbaar
kaarsen: licht en nog wat warmte
water: daar bestaan we vrijwel uit
en die paar gedichten
toch ook maar uit haar hoofd gaan leren
het laatste beeld van hem
op die allerergste dag
zit veilig in haar hart
anke labrie
16-03-2025
Anke schetst het leven nu – onontkoombaar en genadeloos. en zie hieronder hoe en waarom en met welk een vermogen:
hier groeien geen blauwe plekken
hier wordt in kleur bekend
hier beheerst een vrouw de grond
zie hoe zij het leven draagt
en het leven vond
pw
Tijd: 10:30 – 13:00 uur
Locatie: Villa Maarheeze, Rijksstraatweg 675, Wassenaar (toegang via Oud Clingendaal straat)
Voor wie? Iedereen die Anke Labrie en de Care4BrittleBones Stichting een warm hart toedraagt.|Wat kunt u verwachten?
Een sfeervol ontbijt & poëzie Indringende verhalen over een leven met OI Muzikale klanken van Bjorn van Rozen Een tentoonstelling van Anke Labrie’s prachtige schilderijenDeelname is gratis, maar wij hopen op een vrijwillige donatie om het leven van mensen met broze botten te verbeteren. Uw steun maakt écht een verschil!
Kom langs, laat u inspireren en vier deze bijzondere dag met ons mee. We kijken ernaar uit u te verwelkomen!
Aanmelden? Laat ons even weten of u erbij bent via dit link: https://www.formdesk.com/care4brittlebones/Ontbijt_30_Maart_2025
Met warme groet,
Care4BrittleBones Stichting
Het regent op de Grand Prix,
Max Verstappen wisselt simpelweg
vier brandende banden.
Het mag wat kosten,
rijendik betaalt men de prijs.
Ik verstop me in een Louis Vuttontasje
en doe niet meer mee.
Nergens ben je meer veilig voor
de snelheid van de waanzin.
Alleen de waterhoentjes
en twee zwarte zwanen juichen nog.
Jorge, Melbourne 2025
ik val op de waterhoentjes en de zwarte zwanen van jorge. het zijn die onverwachte wendingen die een gedicht zo mooi maken. ze doen denken aan een gedicht van – hoe heette ze ook al weer – jet heette ze – crielaert met ae of aa of met een d – zij zal het weten – jet schreef een gedicht over een geliefde met de meest vreselijke dingen erin om dan met die slotregel te eindigen: en dan kom jij met bloemen – zoiets was het. alle waterhoentjes houden van jorge.
het is de hand
nu de wereld wordt vervangen
en wat ontstaat uit kwaad bestaat,
wordt het later, alsmaar later;
de nacht valt zo de hater haat
oorlog woedt in naam van wapens,
in naam van trots en winst en nijd,
niemand ziet een mens als ziel,
met wie betaald wordt in die strijd
in de staat van deze wereld
schuilt nog hoop in één gebaar:
het is de hand van elk van ons
waarmee we reiken naar elkaar
Karlijn Groet
over handen gesproken – zie hierboven bij Cartouche. ik zou bijna spreken van een klassiek gedicht. een soort heli gedicht – en wat er aan de hand is in de wereld in poëtische pracht neergelegd – de taal bijna te mooi om de verderfelijkheid van de wereld te beschrijven. handen die naar elkaar reiken – een mooi beeld.
- Anke Labrie – het laatste beeld van hem
- Jorge Bolle – Alleen de waterhoentjes
- Vera Jongejan – hebt lief
- Cartouche – die in ons leeft en leven geeft
- Karlijn Groet – het is de hand van elk van ons
- Rob Mientjes – neem nooit maar geef veel liever
- Rik van Boeckel – De tijd gaat aan alles voorbij
- Frans Terken – zingen van warme adem en zachte handen lezen
- Max Lerou – herfst in holland
- Luk Paard – en zoveel verlore
weet je
vroeger had je nog een vrouw
die met een brief liep
een dichter
die je de weg wees
een veldwachter
konijnen met myxamatose
nu de warmte uit alle tijd geslagen
is de ergste dag aanstaande
weet je lief
ik kruip nog even tegen je aan
pw
Nu het oorlogsvirus is uitgebroken
praat men over niets anders meer
wordt het dienstplicht om te sterven
ver voor het tijdstip van je dood
moeten we zelfvoorzienend worden
de infrastructuur wordt vermoord
ons leven hing toch al aan de draadjes
de stinkendrijke speelman is gestoord
en alle wereldleiders destructief
daarom komt schuilen in elkaars armen
wees elkanders naaste en hebt lief.
Vera Jongejan
tsja we behoeven allemaal wel warmte linksom of rechtsom, zijn warmte haar warmte of de ieder geldende lieve oneindige warmte van een geliefde – in een tijd van dreiging, overlevingspakketten, menselijke platheid. ga er maar aanstaan als dichter om van oorlogsrommel nog iets moois te maken. de oproep van Vera in de laatste regel omarmen wij. ondanks de dichtregels hieronder zo genadeloos waar ook:
wordt het dienstplicht om te sterven
ver voor het tijdstip van je dood
Raken
dagen rekken zich van vorst aan de grond, kou
in de lucht tot zon die haar bedrieglijk lied speelt
van lonken, slijmen, de unverfroren dreiging om ons
het hoofd op hol slaat, de das omdoet, het engste
ergste, maar daar malen we niet om, vandaag
als we straks vannacht eenmaal dood moeten
hebben we, tot de bom barst, altijd nog
handen om ons te omschrijven, te lezen
warmen en monden vol als vurige tongen
die elkaar vinden zonder spreken – laat ons
van al ontdaan, omgorden met een negligé
van liefde – hebben we altijd nog iets
dat ons te ontleden en kleden weet
de brille en weerschijn van poëzie
die in ons leeft en leven geeft
elkaar – het kan
nietwaar, mijn lief
16-03-2025 / Cartouche
ook Cartouche doet een oproep laten we ons maar kleden en hullen in de kleding van de liefde om tenminste nog iets te hebben – leggen we op de geliefde doorschijnende warme kleding van de poëzie. ja ik zie wel een tafereel voor me waarin lief gelezen wordt maar ook gezocht wordt naar de ultieme warmte van de geliefde en dat het lezen dan stokt. we hebben altijd onze handen nog… schrijft Cartouche
Je hebt zo van die dagen die eindigen in de top duizend van bad hair days. En ja. Daarover moet ook gedicht worden. Geen beter medicijn dan een dichtsel.
Fijn weekend dan toch.
Groet, Rob
Zolang het haar maar goed zit
Neem haar nooit de maat
er zijn zo van die dagen
compleet uit model
geen knip voor de neus waard
sla over
blijf liggen
ga niet in discussie
neem nooit de maat
accepteer haar dagenraad
ontborstel en ontwar
kap met salonpraat
laat maar hangen
laat het los
neem nooit maat
haar in de maling
dun versneden word je
gehakt in mootjes
fileerd als vis
als het weer zo’n dag is
neem nooit
maar geef veel liever
Rob Mientjes
ja een volstrekt andere kijk op het wereldleed en de mensheid – vroeger zou je zeggen heeft de dichter wel het thema getroffen – nu zeggen we dichter kent en schrijft met een frisse blik op het gevraagde thema – lekker persoonlijk gehouden ook – een wijze raad tot slot – in de slotregels.
Ik hoop dat de ergste dag niet aanstaande is. Maar je weet het niet vanwege de macht van dictator Poetin en dictator-in-spe Trump. Poetin’s geheime agenda is terugkeer naar de omvang van de Sovjet-Unie. Daarom zijn vooral de Baltische staten bang voor hem. En Finland is in het verleden ook al een deel kwijtgeraakt want Karelië dat nu Russisch is was ooit Fins. Ik weet dat omdat ik in Finland en de Baltische staten Estland en Letland ben geweest. En wij zijn natuurlijk voor de onafhankelijkheid van Oekraïne. En Trump moet van Groenland, het Panama kanaal, Canada en de Gaza strook afblijven.
Dus laten we ons voor de liefdevolle tijd arrangeren en stimuleren om zo de ergste dag te vermijden.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
Omhelzing van de liefdevolle tijd
De tijd gaat aan alles voorbij
aan zinvolle goede en zinloze kwade dagen
dat is beschaafde of onbeschaafde werkelijkheid
voor een ieder die niet weet waarvoor hij of zij staat
wees voorzichtig voor deze realiteit
door vol liefde langzaam of snel te omhelzen
dat is de echte wijze raad en goede reden
voor de troostrijke waardevolle tijd van vrede
omhelzing van de liefdevolle tijd
laat geen dictator toe
laat geen vernedering ontstaan
weet de ergste dag vol passie te vermijden.
Rik van Boeckel
14 maart 2025
rik ziet de tijd als reddingsboei – ooit ooit en jij jij – de ellende gaat voorbij – zie daar de samenvatting. wie rik kent weet dat de woorden recht uit zijn hart komen. met de precisie van een taalchirurg komt de dichter tot de kern van het kwaad en voor de napijn biedt de dichter ons een helend recept – geschreven in de eerste regel van zijn gedicht.
Ja, de ergste dag, laat ik de ellende vandaag klein houden, het is allemaal al erg genoeg. Hoop, en liefde, dat dan toch maar, daar hebben we ook Bjorn voor.
Weekendgroet,
Frans
Het kan altijd erger
Het kan altijd erger zeg je
terwijl je de deur voor m’n neus dichtsmijt
zoek het buiten maar verder uit
dat buiten waar ik doelloos ronddwaal
in gure noordenwind die dwars door m’n jas waait
wacht ik aarzelend af wat er gaat komen
dat de dagen al zwaar en naar genoeg zijn
bij de aanblik van donkere krantenkoppen
niet nog dit erbij op m’n gammele pad
zijn er ergens de etalages van modezaken
poppen gekleed in vrolijke voorjaarsjurken
met een bloeiende kijk op wie er voorbijschuift
een andere wereld dan die waar het leed leeft
ongedempt als in de boeken achter de kijkvensters
voor ons tussen de vrolijkheid door tentoongesteld
in al die verhalen weer de liefde vinden
zingen van warme adem en zachte handen lezen
al is het buiten op een bankje in een park
© FT 15.03.2025
zoeken en vinden – een bijna rond verhaal met een hoofdpersoon op zoek naar een voorjaarsbankje in de zon met een geliefde – de boekenweek is begonnen – dichter terken verwerkt romanproza in een gedicht.
herfst in holland
takken die het vocht niet langer verdragen
zeggen de bladeren vaarwel
nog eenmaal tonen die waartoe in staat
de staat van kleur bekennen
daarna het ruisen van de wind
en schichtig nog het licht
met een duister spel
in het kreupelhout
ml
het leven, de natuur, de jaargetijden, de wereld, de mensheid en de teloorgang in 8 regels poëzie samengevat. rest het ruisen van de wind.
(soms lees je een gedicht persoonlijk en zie daar het leven in lerous notendop:
wol ff fffffffffffffffffffffftttttttttttttttttttttt)
“ zoveel verlore “
geen koffie dampend
nie’n smeuige praline
wit en vingers langs
zachte huid
jij zou hakke in alles
wat’r ooit is geweest
en drome aan diggele
je zou me toch wat
aan zovele scherve
misschien wel blauw
omdat je houdt van blauw
vannacht is er om wat leve
uit te slaan asof ik dan anders
en geen enkele droom meer
wanneer de nieuwe dag
me bij de keel zal grijpe
en’k wegzink
pas dan is’r alles
en zoveel verlore
© luk paard
luk paard weet wat snijden is – de intro natuurlijk ook al bijna een paard gedicht: ‘nee’et kan snijde soms…of alles valle in scherve blauw…’ – luk paards poëzie lijkt te bestaan uit louter uitspattingen van de taal. maar dichter weet een universum aan licht en leven en liefde, geluid en handelingen en dromen te smeden tot juweeltjes van taal.
