Waar ik naar zoek
We weten allemaal allang
dat liefde niet gevonden kan
waar ze niet werkelijk bestaat,
zo ook dat wèrkelijk houden van
zich niet verbergen laat.
Het is daarom dat ik dit schrijf.
Ik delf me hier mijn eigen graf,
precies zo breed en juist zo lang
en met dezelfde ronde vormen.
Dit op maat gemaakte gat,
dat me als koude huid omsluit,
is waar ik alles achter laat.
Òf waar ik in de aarde vind
waar ik hartstochtelijk naar zoek-
een liefdevol begin, diep onderin
Karlijn Groet
passie het toverwoord deze week in de zondagochtendwedstrijd – de regels aan alle kanten overschreden – ditmar stuurde twee gedichten, max lerou met excuses meer dan 20 regels – kan mij niet schelen zegt mn kleinzoon hier op mijn schoot – kan mij ook niks schelen zeg ik hem. dank aan alle dichters die inzonden – zo hebben we de zondag weer mooi. bjorn van rozen en ik zullen onze passie vanmiddag uitvoeren bij café l’affiche 020 – de jaarlijkse manifestatie van poëzie en andere mooie dingen – ooit gepresenteerd door Lisan Lauvenberg – nu dacht ik door Seraphina Hassels – bjorn en ik zullen drie liedjes doen uit ons programma ‘dichter bij de bron’ – heel veel dichters zullen de revue passeren vanaf 1600 uur daar – wij na 1700 uur.
hoe dan ook een prachtig begin van de wedstrijd met het gedicht van Karlijn – op zoek naar de liefde mogen we begrijpen – wellicht te vinden in de koude grond ooit – of liever anders mogen we de ik – persoon toewensen. een rond en af gedicht. eigenlijk is dit een gedicht zoals neeltje maria min er ooit één schreef – karlijn groet schrijft er gewoon elke week een. vorige week goud hier – eens kijken wie haar van het goud deze week afhoudt.
het antwoord luidt: DITMAR BAKKER en MARTIN BERGHOEF 2X GOUD! van harte heren – ZILVER voor Karlijn Groet
dag hockymeisje
heeft je vader
een BMW
of een Mercedes
geeft je moeder
thuis de bloemen
water
drinkt ze wijn in
de avond waarom sta je
nu hier
zijn je vrienden
op TikTok
allemaal
voor Trump
het kan mij
weinig schelen
de nasa heeft high
definition
foto’s gemaakt van
de maan
en de klokken op
het perron
zijn overal nog
steeds hetzelfde
kom vooral goed aan
Martin Berghoef
ha fijn weer een berghoefje mogen ontvangen – dat lieflijke toontje op de rand van de afgrond van het leven of het meisjes zijn of jongetjes of anders. het maakt berghoef niet uit – hij voert ze op, hij stelt een vraagje en voorziet de lezer van een wereldbeeld. zo moet dat in de poëzie.
De eerste schreef ik wat jaren terug en lijkt toepasselijk; het tweede schreef ik vorig weekend als mijn vijfjaarlijkse zelfportret:
HET OPGEBEURDE DRAMA
Vergetelheid—zal alles niet verglijden?
Neen, heren, wees indachtig toch het nu!
Wat staat er immers weer op het menu?
Denk Martin Bril, denk rokjes! Dolle meiden
die bronstig van door duinen heen paardrijden
en moe van dat gespannen-zwart tenue
het manvolk vinden. Men hoort ingénues
in bosjes openvouwen, dan zich spreiden
om lid & hockeystick binnen te leiden:
gepiep om God daarvan het revenu
maar zacht, gevoeglijk-preuts om gene zijde,
zoals dees dichter roept om vroeger tijden,
in hemels waanzin die een continu
orgasme van geen hellevaart weet scheiden.
ik denk toch dat ik voor deze passie hierboven ga. de hockeystick wordt liefde vol omarmd door het meisje. een beetje god erbij nooit weg voor de jus – een dichter die ‘om vroeger tijden’ roept – prachtig – en een ‘continu orgasme’ – tsja wat willen we op deze door ditmar ingewijde zondag nog meer?
DE ARTIEST
Twaalf jaren, met de Hel nu. Goed dan: tien,
daarmee raakt zo’n sonnetje sneller vol
terwijl zijn onderwerp (op alcohol)
iets van de horror afdoet—en misschien
had ook je tripsitter geen Hel voorzien:
een schok—je schrok—en golven cortisol
(dat stresshormoon) maakten je horendol
tot aan vandaag, al ben je jaren clean.
Je zou hem invalide schoppen, toch,
zo iemand, kwam je ‘m tegen, zo op straat—
maar hij ging dood. Een tikje beter nog.
De Hel, die je alleen en levend laat
zelfs in de dood, tot kiemcel en tot zog
vergetelheid—en God weet wat er praat.
***[D.B.]
- Martin Berghoef – dag hockymeisje
- Frans Terken over het paardenmeisje
- Cartouche – als ze me missen ben ik aan het vissen
- Karlijn Groet – gitaarmeisje – Waar ik naar zoek
- Max lerou – en het nina hagen meisje
- Ditmar Bakker – Dolle meiden en andere Hel
- Luk Paard – as’et maar uit de buik komt
- Rob Mientjes – jaagt en duwt
- Rik van Boeckel – woorden vol passie
bijeengebracht in liederen - Anke Labrie – I.M. Derrel
wie wint de enige echte – het virtuele hockeymeisje – trofee op pomgedichten? laten we zeggen dat we ideze week in de zondagochtendwedstrijd de passie voor wat den ook centraal stellen. uw passie – zal het hockey zijn, zal het lowlands zijn, zal het de liefde zijn, zal het de trein zijn – wat maakt het ook allemaal uit. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
het hockeymeisje
hoe ik in het meisje bij de trein
mezelf weer herkende
lowlands vrij
lowlands high
en hoe het was toen in die trein
alle liefde
van de wereld
in mijn vezels
en dat ik later
tegen mijn moeder zei
ik ben veilig
en verrot weer thuis
pw
Eilander
in ziltzoet water leven als een vlielander
visserman die in stille avonduren zijn netten boet
om bij donker uit te varen ver van de wal in zee
waar gedroomde buit binnen bereik van karig licht
onder de oppervlakte wacht, in stilte verzonken
woorden die inhalig naar boven willen in bloed
ontstold toevloeien naar vingers van een rechter –
hand om bij opkomend tij uitzinnig uit te halen
en jij, kapitein/havenmeester, regelt de roergang
van je boot alleen valt te leven, vanuit een ei–
land genesteld in water en vol in de wind
raak je dichter alsmaar dichter bij je prooi
met de blik van een vogel – het dwingend oog
van jouw schoot, spelen op leven en dood
24-03-2025 / Cartouche
als bijsluiter gaf Cartouche/ Gérard Vromen de tekst ‘als ze me missen ben ik aan het vissen’ – we lezen van de visser en zijn rechterhand en van vissers passie vol in de wind. johan derksen of wilfred genee of die ordinaire vanderGijp zouden er wel raad mee weten – wij houden het beschaafd hier. de bedoeling van deze dichter kennen we niet – achter het visserslatijn open baren zich in zijn woorden – ‘in stilte verzonken woorden die inhalig naar boven willen…’ voor ieder wat wils ook voor de dichter en voor de roerganger natuurlijk ook.
Het hockeymeisje bracht mij een ander meisje, kleindochter die haar eigen passie kent; voor haar deze bijdrage.
Vanmiddag nog kijken naar een andere passie, het ‘ijzeren ros’
Weekendgroet,
Frans
Paardenmeisje
Zij zwaait onder de cap haar haar
in een staart heen en weer
zoals haar lievelingspaard
borstelen en glad kammen
alles uit de kast halen
om het dier op gemak te stellen
en mij te laten zien hoe het moet
zacht het hoofdstel omdoen
zadelen en opstijgen
dan fier een klopje op de hals
en met een lach de bak inrijden
in galop naar het veld
de zon stralend op haar gezicht
ogen glanzend als de paardenhuid
thuis trappelt al de kudde van Schleich
haar liefde in speels formaat
© FT 22.03.2025
de liefde volle woorden van een opa voor zijn kleindochter. later zal ze deze echt lezen en koesteren. hij zag mij rijden – hij was er bij – hij was zo trots op mij dat ie er mooi van schreef. mijn opa mij.
ha Pom…vandaag moest ik bij het woord ‘passie’ zomaar denken aan luk paard, passiedichter pur sang. alweer lang geleden schreef ik voor hem bijgaande regels. ik weet het zijn er meer dan 20 maar hé hier is sprake van noodzaak. en kort zijn ze bovendien.
luk paard terug uit elvenwoud – een regendans
luk mijn vriend
wat ben ik blij
dat ge weerom
gekome zijt
en dat ge verdomd
vaak gekome bent
dat help ik je hope
want als er één is
die dat verdient
dan zijt gij da wel
gij die altijd
zoveel vitaminekes
in onze glaasjes doet
glaasjes die wij drinke
gulzig zonder dorst
vriend ik ben oprecht
blij da ge goed terug
zoals die andere kanjer
je weet wel die
met die grote ronde
oge die kijke
met lichtjes als uv
en wij brande en brande
goddomme als ik haar
in mijn hande krijg…
maar da’s voor de drome
die wij kenne als geen ander
welaan maatje trek
die veer nu maar uit
uw kont en schrijf
tot het ochtendglore
laat de engelkes pisse
op uwen welgebekte tong
en als ge daarvan uitgeblust
mocht rake dat ze dan
zachtjes aaie gaan en blaze
en dat hun adem zal zijn
als viagra…ik zeg als viagra
verdomme luk wij belove ons
wij gaan door tot de laatste snik
en als die dan eindelijk…
dat ze dan veel herman spele
en dat nina over ons graf
zal wene en wij verdwijne
in natuurtrane
ml
mooi slot – verdwijnen in de natuurtranen van hagen – en ja max heeft gelijk – niets aan toe te voegen – de teksten van LUK PAARD zijn als ‘gij die altijd zoveel vitaminekes in onze glaasjes doet…” de zondagochtendvitaminen van Luk Paard ook vandaag weer hier op de pom in te nemen. en uw dag zal bruisen tot u er bij neer valt – haha leuk gedaan Max dit eerbetoon.
de god zijn
of de duivel
meester zijn over
je geest
souldeep gaan
tot je bodem raakt
en alles aroma
pijnlijk mooi
as’et maar uit de buik komt
uit’et hart uit de ziel
hou je oge ope en je neus
kijk loer gluur en snuif’et leve
tot je op je bene trilt
tot tilt
tot wrak
leef de powezie
schrijf je adem
© luk paard
max lerou schreef hierboven al over de vitaminen die LUK PAARD aan de poëzie, de lezers hier en aan de mensheid in het algemeen gesproken toedient met teksten als deze:
kijk loer gluur en snuif’et leve
tot je op je bene trilt
neem een dichie van Luk Paard in de vroege ochtend en u kunt uw pillendoos wegdoen.
Gecondoleerd allereerst met alweer iemand die je waarschijnlijk goed hebt gekend.
Ik was even nog te druk met zijdelingse bemoeienis met het eind maart weekend en met Vertaalwedstrijd op fb.
Dus geen tijd en energie meer voor een nieuw gedichtje.
Maar ik moest bij passie ineens aan Derrel denken en schreef dit gedichtje bij zijn overlijden.
Mooi weekend verder,
Hartelijke groet,
Anke
i.m. Derrel
poëziebus 2015
volop zomer in het Vondelpark
loom liggend op het gras
likkend aan een ijsje
hij niet
ging voor de poëzie
onstuimig
cirkelde
in zijn blote bast
rond ieder podium
van zin naar zin
een dwarrelend blad
lang voordat de herfst aanbrak
anke labrie
dank je anke – ach ja het berichtje over Pandora – hoe de dood plots je huiskamertje inwandelt – en eerder al toesloeg bij de onbedaarlijke derrel – die overal aanwezig was – als een luk paard de tweede ronddichtte dat het lust gaf. met lichaam en tekst en inderdaad tot de dood inviel. geleefd had ie- dat nam ie mee.
Passie voor een goddelijk lijf. Meer moet dat niet zijn … in een jaargetij dat op barsten staat. Viva primavera.
Groetjes,
Rob Mientjes
Kroost tot aan de dood
Ik snuif je
Ik ruik je
Ik proef je
Jij en ik
Het moet
Het vermag
Voortbestaan
Uit kluiten wassen
Daden slachten
Van achter
Van voren
Ik neem je overal
Ik jaag
Ik prooi je
Ik duw je onder
Jij vlucht
Alle kanten op
Met je goddelijk lijf
Verdrink in mijn passie
Voor kroost tot aan de dood
Rob Mientjes
ik zeg ala een cartouche. dichter mengt de lente en het vrouwenlichaam in een gedicht en het resultaat is een jong en fris en sprankelend geheel. een nieuwe lente – een nieuw lijf zou de dichter gorter nu opmerken. wellicht ook: een nieuwe lente – een nieuw wijf. leer mij gorter kennen.
In dit gedicht verwoord ik mijn passie voor de combinatie van poëzie met muziek.
Hockey meisjes heb ik gekend omdat ik als jongere ook gehockeyd heb maar zonder talent.
Dus hier mijn bijdrage:
Tijd om muzikaal te zijn
Soms heb je tijd nodig om daar te zijn
zoals een wereld vol muziek belooft
in een geheimzinnige passage
langs woorden vol passie
bijeengebracht in liederen
met een poëtische klank
het is tijd om te wezen tijd om te zijn
in liefde, in vrede en soms voor de gein
zo klinken zinnen op reggae latin en rock
verbinden poëzie met muzikale akkoorden
en door het hoofd spokende woorden.
Rik van Boeckel
22 maart 2025
de passie van Rik van Boeckel is wel algemeen bekend – zijn liefde voor het ritme van de taal omgezet in welluidende klanken op diverse instrumenten vormgegeven door Rik. en dat alles om zo de vrede en de verbinding tussen vredelievende mensen te bewerkstelligen. rik is daar onvermoeibaar mooi in.
