dank aan alle dichters die instuurden deze week – we kwamen in alle uithoeken van het land – waar de wiegjes stonden – de eerste jaren van het leven werden beleefd met alle elementen van vroeger – mooi toch zo de zondagochtend met poëzie – over heo het vroeger was – ik kies qua eremetaal voor de eenvoud en dan kom ik tot twee keer goud – een keer goud voor IEN VERRIPS – met haar in alle eenvoud belichte trapje – die en passant Ellis van Atten in het zonnetje zette en een keer goud voor MARTIN BERGHOEF – hier in de de jordaan op drie hoog achter ook wel bergboefje genoemd – jong en van de eenvoud schoon zijn wiegeliedje. van harte gefeliciteerd!
Ik zag de eerste regel van je zondagwedstrijd over die wieg enzo en verder kwam ik niet.
Mijn gedachten gingen uit naar het allereerste gedichtje dat ik schreef op de eerste cursusdag van woordkunstenaar Ellis van Atten. Dat was in januari 2018. Misschien voldoet het niet aan de opdracht maar het is toch een soort wieggedicht. Dus daar komt’ie.
verlangend naar de lente
naar de koeien in de wei
de herinnering aan vroeger
de klok,
het houten trapje,
de boerderij
Ien Verrips
ja hoor in alle eenvoud verlichte waters bij de boerderij deze woorden – lucebert zou er trots op zijn. en ellis was het ook al natuurlijk – laat ik zeggen in zeggingskracht kan cartouche – hieronder – er een puntje aan zuigen. poëzie is soms een houten trapje. en dat zal alles zijn – schreef jan arends in zijn recensie op het leven – ook geldig voor dit gedicht.
dwarrelliedje
slaap maar ik
de wereld is te groot
voor mijn
kleine handen
wiegt de wind
mij zacht
of is het de
sneeuwstorm
die mij wiegen zal
er is geen
maan vannacht
geen sterren om op
te wensen
alleen de schaduw
van morgen
slaap maar joh
dromen duren langer
dan geluk
Martin Berghoef
met een algemeen geldende waarheid in de laatste strofe
zingt martin zijn eigen wiegeliedje. jong en van de eenvoud schoon.
- Rik van Boeckel –vanaf 16.30 treed ik met reggaeband The Dub Ark op in café De Stamboom in Den Haag
- Frans Terken – van boven de berg af naar de kleine stad
- Anke Labrie – de smalle hoge dijk – en zondag(ochtend) 30 maart een bijzondere ANKE LABRIE dag
- Luk Paard – in’et mooie pajottenland
- Max Lerou – de lucht was er om te snijden
- Martin Berghoef – met een dwarrelliedje
- Jorge Bolle – Zinnen waaien af en aan,
- Ien Verrips – het houten trapje
- Rob Mientjes – aan de tap
wie wint de enige echte virtuele – en waar stond uw wieg – trofee op pomgedichten.nl?
de zangeres zingt fragiel over kwetsbaarheden, in de krant wordt vandaag verhaald over een jonge actrice die moest wennen aan het hectische leven in de 020-stad – het parool natuurlijk – of over die media vrouw die nu op het bachplein woont – deftig amsterdam – maar als boerendochter het boerenland van haar geboorte ophemelt (toch verhuist ze niet terug – haha zou ik ook niet doen) – hoe dan ook waar stond uw wieg en wat heeft het met u gedaan of wat heeft het u gegeven. we lezen graag van authentiek en zo – en dichters kunnen dat geven – u kent de regels – gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
snackbar bastiaans
zat op de plek weer
waar ik ooit ook met mijn vader
snackbar bastiaans, velsen noord
tafeltjes buiten en de zon oplichtend rood
op de fiets toen ijsje ola
nu kroketten en wat brood
straks het kanaal langs
voorbij de sluizen tot de boot
als je eindelijk de weg vindt
in ijmuiden loopt ijmuiden dood
pomwolff
Ja, waar mijn wieg stond, dat weet ik nog goed; bij deze mijn bijdrage.
Weekendgroet,
Frans
Hooggelegen
Gebakerd in doeken lag ik
in een bakje in de Vroedvrouwenschool
zag een zuster boven mij bewegen
dacht eerst dat dat mijn moeder was
ging ik gelukkig met echte moeder
van boven de berg af naar de kleine stad
waar het leven door de straten stroomde
Pleegzuster Bloedwijn om mij groter
te groeien dat was later
moeder verwende me met brood
en bad nou ja in een zinken teil
mocht ik plonsen tot het water koud was
goed gekweekt in katholieke sferen
en verzorgd tot op het bot
het heeft niet standgehouden
de kerk verder links laten liggen
de geur van wierook enkel nog in hippietijd
het stadje verruild voor het wilde westen
© FT 29.03.2025
van hoog naar laag, van het zuiden naar het westen. een mooi inkijkje – hoe het kan vergaan – de zinken teil – de kerk van zondag met wierook en al – en moeders die er altijd voor je was. een herinnering om te koesteren. mooi Frans.
Goedemorgen Pom
Dit gedicht gaat over het begin van mijn leven in Den Haag tot aan vandaag want vanaf 16.30 treed ik met reggaeband The Dub Ark op in café De Stamboom in Den Haag.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
De wieg van het leven
Mijn wieg in het Statenkwartier
geeft het leven enig vertier
tussen de schouders van ouders
het leven in Den Haag leidt naar Leiden
laat het optreden in de Stamboom verblijden
opent het pad naar poëzie met muziek
in de wieg danst ‘t hart van de kleuter
op de driewieler word ik de peuter
op school de puber met Hoornik en Slauerhoff
zo gaan de jaren naar Vinkenoog en Lorca
en vallen de dagen warm en droog in Lisboa
bij het zittend standbeeld van Pessoa.
Rik van Boeckel
29 maart 2025
ook een inkijkje – meer een doorsnede van het leven zoals het tot nu toe en tot gisteren zaterdag werd geleefd door rik van boeckel en band. en vanaf vandaag weer blijmoedig voorwaarts.
Geboren in Nieuwerkerk aan den IJssel, waar ik mijn jeugd doorbracht, speelde De Hollandse IJssel een belangrijke rol in mijn leven. De inspiratiebron voor meerdere gedichten, waarvan deze er een is.
Een mooi weekend met heel veel poëzie!
Hartelijke groet,
Anke
de ogendichtrivier
de smalle hoge dijk
op onbepaalde plaatsen
spiegelglad
het strooizout schaars
doodstil zit ik achterin
mijn voeten
om de schooltas heen geklemd
pal naast me beneden
het diepe donkere water
bij elke bocht
knijp ik mijn knokkels wit
om de harde leuning van de bank
vandaag wordt het heelal
door Buschauffeur bestuurd
anke labrie
wensen wij van hier Anke een mooie dag, een mooie ochtend, feliciteren wij dichteres en schilderes met haar verjaardag – een nieuwe fase – een nieuwe lente – een nieuw geluid voor mooie jaren. en dat de angsten bij de Ijssel voor goed gevangen zijn in het gedicht.
” paard & land ” luk paard
waar de adem die’et alles begon
‘et leve en ik de gebore zoon
de eerste buitenlucht de nieuwe stapjes
dààr waar’et bloed stroomt
door me alles heen
‘et kloppende hart
dàt begin
‘et paard de rockdichter
met liefde doordronge
in’et thuisland ‘et boerengat
pajottenland’et zware ploegenland
“laat de paardjes
laat de wind
laat’et grauwe
door de zon losbreke”
wij spiegele ons tot mooi elkaar
de boerenjongens en paardenmeisjes
‘et pajottenland dat ik vanuit de wieg
van altijd en voor mij’et paardenland
© luk paard
in’et mooie pajottenland stond paards wieg…
in het zware ploegenland stond – mogen wij lezen – lukpaards wiegje – en wat zij toen nog niet wisten en wij lezers nu al een leven lang – van die bruisende fontein de spraakwaterval – de taalexplosies – een leven lang het levendige leven van de woorden zinnen strofen paards.
atmosfeer
de lucht was er om te snijden
pall mall streed met samson
en geur van de gebraden haan
die wachtte op het mes
de tafel helemaal uit oisterwijk
met eikenhouten asbak overvol
daarnaast de aangebroken nieuwe
vieux de fles bleef altijd open
gordijnen in de kleur campari 7up
vitrage bruin met eens in het kwartaal
een emmer water en de magie van nicotine
die zich als thee uit het kant trekken liet
en in het kamertje voor met zicht op de kade
tussen muren van een oud verhaal lag te vroeg
de prachtige kleine met een vreselijk kabaal
ontrukt uit zijn wiegje van vlees en bloed
ml
de kleine in het kamertje voor en het kabaal – haha – ja de kleine lerou liet zich al snel horen en zo is het een leven lang gebleven – de ingrediënten van het oude leven goed en vakkundig wel gesmeerd en goed doorrookt in het gedicht aangebracht – de nicotine te trekken als thee – bruine vitrage en geelfluweel de mode. de meubels uit oisterwijk in dezelfde tinten – erg stevig aanwezig.
Eerbetoon aan een Wolff
De tenenkaas van de ongewassen voet
was niet opgewassen tegen jouw
goede zorgen.
De wieg van het gewenste kind, die altijd leeg was.
Waar deze zin vandaan kwam
weet niemand. Nooit.
Zinnen waaien af en aan,
golven beuken met hoofdletters
en punten.
Ik vond de zin dankzij een Wolf
in wolfskleren.
Hij zet mijn hersens aan
en dat is het echte goud.
Jorge, bijna 1 April
graag aanvaard het eerbetoon dor Jorge Bolle dat alle kanten aanvliegt en opvliegt. we zetten op de vroege zondagochtend de koffie en de hersens aan. zo moet dat.
Groet, Rob
Sjans en veria
aan de tap zag ik vader
langs mijn moeder staan
in boerenkiel met zakdoek
gouden jongens in hun hand
vrolijk leven in de brouwerij
de muziek op carnaval
brulde ik om etenstijd
hoge nood en honger
moeder buigt voorover
wiegt mijn kinderwagen
het gaf zowaar wat troost
geinen op fanfare
mijn eigen polonaise
vierde ik wat later
met natte luier ratels
melk ging er snel weer in
het tuinpad op met vader
vol sjans en veria
mams Weens walsend
zingt Duits een aria
Rob Mientjes
rob mientjes een carnavalskind – niets meer aan toe te voegen.
