Auteur archieven: Pom Wolff

Abraham VON SOLO aan het kamperen geslagen: over het leed dat kamperen heet

Het leed dat sociaal zijn en kamperen heet Het heeft zo zijn voordelen. Goed overweg kunnen met je buren. Zowel ik als mevrouw Solo hebben allebei daarnaast schijnbaar de uitstraling dat we redelijk makkelijk benaderbaar zijn. Dat brengt mensen er toe dat ze snel een gesprek met ons beginnen. We worden blijkbaar als sociaal aangezien. …

Lees verder “Abraham VON SOLO aan het kamperen geslagen: over het leed dat kamperen heet”

JOLIES HEIJ: ‘We sliepen met Saskia en Serge in een duinpan..’

Over aircostress & druiloorweer In deze zomer, die volop woedt, leren we een hoop nieuwe woorden die voordien nooit werden gebezigd. Voor de taalliefhebber in columniste een waar genot, voor de hittehaatster in mij een kwelling. ’t Is weer voorbij die mooie zomer, zong Gerard Cox in 1973, toen we nog van die heerlijke Azorenzomers …

Lees verder “JOLIES HEIJ: ‘We sliepen met Saskia en Serge in een duinpan..’”

DITMAR BAKKER recenseert “GEDICHTEN” van PAUL BEZEMBINDER: ‘Een vergeten bundel roomblanke verzen’

Pom, liefste, Het leven kenmerkt zich door een arbitrariteit die onze eeuwigheid benadrukt. Een vergeten bundel roomblanke verzen—“Paul Bezembinder” staat erop gestanst in onverzettelijk zwart—in mijn brievenbus gevonden, verslonden en nog eens doorgespit (‘Verdammt na, Ablativ!’) na deze tijdens eerste lezing smalend weggeworpen te hebben toen ik erachter kwam dat duurverdiend gevonden intertekst in een …

Lees verder “DITMAR BAKKER recenseert “GEDICHTEN” van PAUL BEZEMBINDER: ‘Een vergeten bundel roomblanke verzen’”