MARTIN AART DE JONG schrijft eindelijk weer eens mooi

[Pom Wolff]

geachte mneer de Jong of Martin Max Aart de Jong zoals ze u ook nog weleens willen noemen. Hoe staat het met uw ligfiets? ik lees net dat u boos bent. en ik lees ook dat de site van pomgedichten HET kwaad in de wereld is. u heeft tot nu toe alles kunnen bijhouden he? maar de wereld is groot geworden, te groot. én pomgedichten bijhouden, en al die vluchtelingen ook nog eens, en de klimaattop, en alles van isis het is echt teveel voor één mens op één fiets. wat mij wel opvalt mneer de jong is dat sinds u de wereld bijhoudt het alleen maar slechter met de wereld gaat. nu krijgen we al 5 graden verwarming van de aarde en niet meer die 2 van toen u zich nog niet met het klimaat bemoeide. het is eigenlijk net als bij mneer platenkamp – hoe meer vluchtelingen mneer platenkamp helpt hoe meer vluchtelingen er komen. hoe meer u bent gaan fietsen hoe meer asfalt er gekomen is. het is eigenlijk van de regen in de drup mneer de Jong uw bemoeienissen met van alles en nog wat. waarom de focus niet eens op uzelf. op uw poëzie bijvoorbeeld. dat u weer eens een goed gedicht schrijft. ik sprak mneer Poetin nog. meneer Poetin zegt dat ook. vroeger schreef mneer de jong heel mooi over mijn dochter nu alleen nog maar over der uitstoot.

en zie daar de reactie van onze martin aart:

 

 

 

Finita la Pommedia

Als ik je bel neem je niet op. Je bent een belangwekkende dichteres
en op weg naar het bal met je boekjes. Je versiert er een dichter
die strak in de verzen zit en driemaal je jaren heeft opgeteld
gehalveerd en met een kwart vermeerderd want hoe ingewikkelder
het leven is hoe meer erover te zeggen valt tegen wie het maar wil
horen. De man van de webzijde spint er garen bij hij zegt dat jij
een universum hebt waarin het ego opzwelt tot sterrenstelsels
die in zwarte gaten dienen te worden ingedikt tot absolute leegte.
De man van de webzijde heeft zijn eigen universum en hij werpt
er met goud en zilver strooit er kwistig op los met eervolle ornamenten
en je mag er iedere week een stuk op schrijven tot je blaren op je vingers
hebt en niet meer winkelt bij wehkamp. Je hebt nooit geld wel nieuwe kleren.
Je vraagt je af hoe het komt dat mensen altijd op zichzelf zijn en hoe
de dood door je leven waart en offers vraagt van dichtstbij zijnden.
Je zegt dat je een boek zult vullen en baart je zorgen op als farao’s.
Je bouwt een grote pyramide van verbeelding. De man van de webzijde
zegt dat het te droog is in de woestijn. Je moet jezelf haten.

Martin M Aart de Jong

 

[Auteur]

Berichten