Joz Knoop – Hilde Zuurd – DE DRIEHOEK IS ROND – een recensie


Yess daar was  JOZ KNOOP
afgelopen zondag in de OBA – in het olympisch kwartier –
in het zo de vrede lievende amsterdam
bij een optreden
deed hij zijn jozzonetten
zijnde zijn bloedeigen dichtvorm

een gedicht dat zich in zijn middelste regel spiegelt

zijnde zijn bloedeigen dichtvorm
deed hij zijn jozzonetten
bij een optreden
in het zo de vrede lievende amsterdam
afgelopen zondag in de OBA – in het olympisch kwartier –
Yess daar was JOZ KNOOP

Joz vertelde me over de tweede druk van zijn gedichtenbundel DE DRIEHOEK IS ROND – waarom de driehoek rond is in de literaire wereld van Joz leest u in die prachtbundel – de laatste exemplaren zijn bij Joz zelf te bestellen – een derde druk komt er niet van omdat uitgeverij De Muze gestopt is na het overlijden van uitgeefster Marianne Oosterop. ik zal het mailadres van Joz hieronder vermelden voor contact over de bundel.

Is het wat meneer wollufsun die bundel van die knoops vraagt Bettie hier op drie hoog achter in de jordaan reikhalzend en is die meneer  knoops ook nog wat? de naam van de dichter luidt JOZ KNOOP bettie en Joz Knoop is een belangrijke dichter in Nederland en omstreken – meneer Joz Knoop heeft een eigen dichtvorm uitgevonden – de jozzonet –  en in die bundel tref je een aantal van die jozzonetten aan Bettie – heel mooi echt heel mooi. en de aller mooiste vind je middenin de bundel Bettie en die heet het HET PACT VAN STAAL – ik ga geen recensie schrijven Bettie omdat de mensen de gedichten en de jozzonetten  zelf maar moeten gaan lezen en ervaren en genieten – en de mensen zullen ook genieten van de uitzonderlijk mooie tekeningen in de bundel van mevrouw  Hilde Zuurd. en meneer KNOOP is OOK zeker wat Bettie – meneer KNOOP is een hele aardige meneer!

oja wat mooi meneer wollofsun die twee mensen die voor eeuwig samen zijn op de grens van water en lucht. ja mooi he Bettie! als je meneer Knoop wil Bettie of een van de laatste exemplaren van zijn prachtbundel dan moet je mailen: jozknoop@ en dan upcmail.nl

Share This:

Peter Berger – Ze heeft een huid bleek als parelmoer. Haar pumps stinken naar dood bier en vertrapte bitterballen…


Meestal ben ik wel in voor een praatje. Maar vandaag even niet. Vooral omdat het nog vroeg is. Onderweg van Leiden naar Den Haag. Het wiebelende mansfiguur naast mij houdt godzijdank z’n waffel. Het meisje ertegenover zit ook in haar aanraakscherm gevangen. Gelukkig maar. 

De duttende blondine ernaast draagt een glimmend groen cocktail jurkje. Ik denk een studente onderweg naar huis na een uit de klauwen gelopen feestje. Zoiets. Ze heeft een huid bleek als parelmoer. Haar pumps stinken naar dood bier en vertrapte bitterballen. 

Eenmaal op CS aangekomen is ze zo diep in slaap gestort dat het me enige moeite kost haar weer bij de les te krijgen. ¨Wuh, zijn we er nu al?¨ wauwelt ze. Onbeholpen waggelt ze vervolgens het perron op. Houterig als een pasgeboren giraffe. 

Shit! Ze neigt plots schoksgewijs voorover en even later ligt haar maaginhoud schuimend op de betonnen tegelvloer. Campari? Onmiskenbaar, een geur uit duizenden. Een toegesnelde beveiliger kijkt met afgrijzen naar de onwelriekende roze drek en vraagt horkerig of ze soms bij mij hoort. Hoe het met haar gesteld is schijnt hem niet te deren. Ik laat het, en vraag de jongedame of ze ok is.

¨Zo, dat zat me duidelijk dwars,¨ zegt ze even later monter. We zitten inmiddels in lijn twee. Bij halte Grote Markt staat ze op. ¨Fijne dag nog meneer, en sorry van daarnet.¨ Dan beent ze stijlvol als een heuse vamp de tram uit.

PETER BERGER

Share This:

Frans Terken, Anke Labrie en Ien verrips winnen de enige echte virtuele – ‘al is de deur dicht (toch) kom je binnen’ trofee op pomgedichten.nl – vrij naar deze prachtregel van Wieke Wieke

hoe vinden we de weg naar het absolute – naar het enige echte? dat is het thema deze week van de zondagochtendwedstrijd. het antwoord? makkelijk is anders.

gelet op het thema geen makkelijke opgave zowel voor de dichters als voor de juryvoorzitter. kees fens verdedigde zijn literatuurkritiek als volgt – ik lees een boek en ik waardeerhet binnen mijn leeservaring – meer kan ik niet. en zo is het – meer kan ik ook niet – getroffen deze week door de tederheid die frans terken in zijn gedicht legde – de weemoed en het onmogelijke verlangen dat anke labrie in haar gedicht legde en tenslotte het antwoord op de themavraag gevonden door Ien Verrips. zo ook door wieke wieke bezongen. drie winnaars 3x goud. van harte – dank aan alle dichters die inzonden.


de deur is dichtgeslagen 
maar niet op slot gedaan
een bordje met haar naam
alleen haar naam 
de letters net nog zichtbaar

zij woont hier al zo lang
zo lang alleen 
maar weet dat hij ooit komt
en dan voor altijd blijven zal 
het weten ver voorbij 

anke labrie 
16-11-2024

anke heeft het atelier opgeruimd waar ze zo lang toefde in amsterdam west en haar schilderijen overgedragen aan, gedoneerd aan de stichting Care4Brittlebones, om met de opbrengst onderzoek te doen naar mijn ziekte osteogenesis imperfecta. ‘Een mooie bestemming, lijkt me, dan is ‘de cirkel rond’ voor mij. De eerste stappen zijn gezet; waarschijnlijk komt er een benefietveiling en misschien een fonds met website.’schrijft ze –
 
ik stel me zo voor dat in het gedicht verslag is gedaan van een laatste bezoek aan Ankes atelier – waarin zij al die uren de mooie en de moeilijke heeft beleefd en kleur gegeven. de afgebeelde kunstwerken van Anke zouden brachten mij tot het volgende titelvoorstel bij heet ingezonden gedicht. ’tussen zon en maan’

Maanlandschap Anke Labrie

Laat me binnen

Jij besloot dat het nodig was
klopte gewoon op de deur en sloeg 
mijn verbaasde hand voor de mond weg

hier sta ik zei je
nog even buiten maar ik weet 
dat ik hier moet zijn

bij jou vind ik alles wat ik zoek
hoe meer ik van je zie
hoe dieper ik m’n leven leef

ja ik weet dat we moed moeten hebben 
durf en doorzettingsvermogen 
tegen de klippen op

maar ik ben er nu laat me binnen 
met alles wat ik bij me draag
leg ik me in jouw handen


© FT 16.11.2024

dichter terken laat tedere woorden toe in dit gedicht – een zachte lieve ontmoeting – en de geliefde is meer dan welkom om de zware tijden beschreven in de voorlaatste strofe – samen met de ik persoon te dragen.

niet zozeer de weg kwijt
alswel waarheen ga ik  eigenlijk
waar vandaan en waar naartoe
leek mij van essentieel belang
tot ik jou zag
door jou gezien
onze passen voegden zich
onze harten klopten tot een ritme
van een samen dans
en het was goed
alles was toen goed
 
nov 2024
 Ien Verrips

hoe alles goed kan komen en de waarste zin van goed. de weg naar het absolute – naar het enige echte gevonden door Ien en daarmee het thema recht gedaan. mooi kort gehouden ook – dat is belangrijk bij existentiële zaken.
  • Ien Verrips – en het was goed
  • Vera van der Horst – De tijd die tussen ons hangt laat zo nu en dan eens afgestoft de liefde zien
  • Cartouche – wensdroomt
  • Anke Labrie -weet dat hij ooit komt
  • Erika de Stercke – op een avond vol verbazing
  • Luk Paard – mezelf verlieze in’n waarachtige jij
  • Frans Terken – ik ben er nu laat me binnen 
  • Rik van Boeckel over de toekomst

DE ZONDAGOCHTENDWEDSTRIJD OP DE POM: op FB te genieten onder de naam Wieke Wieke en wellicht ontvangen we voor de zondagochtendwedstrijd op de pom een te publiceren opname – maar als u daar de moeite neemt om te luisteren –  zie hier uw inspiratie voor dit weekend: wie wint de enige echte virtuele – ‘al is de deur dicht (toch) kom je binnen’ trofee op pomgedichten.nl – vrij naar deze prachtregel van Wieke Wieke – prachtige zelf reflexie neergelegd in mooie woorden. hoe wist ik de weg te vinden naar jou terwijl ik zelf etc  – zingt wieke – de ultieme en generale vraag die we allemaal wel een keer stellen of hebben gesteld – hoe vinden we de weg naar het absolute – naar het enige echte – laten we in deze zondagochtendwedstrijd het begin van een antwoord trachten in een gedicht – dank aan wieke wieke voor de inspiratie.
u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
Foto: Lynne Greenaway

ik heb geen reden
en er is geen grond

jij laat geen ruimte
voor verleden

alleen al
je bestaan te weten

is meer
dan ooit in mij bestond


pom wolff






Tot het zachte as

Je bent zo opgehoopt in mij
in al die jaren, ik raak je net
als  t vet, bij t ouder worden
niet meer kwijt

je kunt niet meer naar binnen
er is zelfs geen engte in me
die ruimte biedt aan iemand
wel alleen voor mij

De tijd die tussen ons hangt
laat zo nu en dan eens afgestoft
de liefde zien, die niets heeft ingeboet
in de geleden tijd

Vera van der Horst Vera won vorige week deze zondagochtendwedstrijd die geen wedstrijd is – dat gaat deze week niet gebeuren – ze schrijft als bijsluiter: ‘Je zal wel niet van het opgehoopte vet houden, te plastisch voor je, ik hou er ook niet van, maar het staat er toch..’ klopt ja haha. wel een prachtig levensgedichtje hoor – doorleefd en zoals het is en voelt naar ik vermoed bij dames op een zekere leeftijd – wellicht vanaf de overgang – mannen denken daar fundamenteel anders over – die zien overal nog wel een gat in. maar dat terzijde – nouja dat wordt vaak van mannen gezegd – hoe dan ook vera durft het leven in de de open gapende mond te kijken – daarom is ze ook een geweldige dichter. dank voor de bijdrage.

dat er een afstand 
van verlangen tussen ons hangt 
alsof de weg met onkruid is overgroeit 


vage antwoorden
in verontschuldigingen verstoppen helpt
niet, de ogen herkennen het afwijken     


nu je hier bent 
zelfs zonder op te bellen, een toegift  
ook al ontbreekt een zekere soepelheid


ik blaas je warm 
zodat de spanning onze lichamen streelt 
op een avond vol verbazing


Erika De Stercke

België goed vertegenwoordigd deze week – welkom Erika en Luk. Erika met een verrassend gedicht – inderdaad een avond vol verbazing – na de eerste strofen  – een soort binnen zonder te kloppen – zo klopte het aanvankelijk niet – ook niet de harten – maar dan toch de IK persoon gaat overstag – blaast alle koude de tent uit – de erotiek overwint alles. een hele avond in vier strofen. met alles erop en eraan.



WD40

Al was de deur
op een haar na gesloten
vastgevroren, de sleutel zoek
toch wist je op de drempel nog
binnen te dringen, met één blik
recht in het stalen hart te kijken
het roestige slot te ontdooien
de schoot te laten ploppen

Ik kraakte, klapte dubbel
je sloeg me steil achterover
mij de adem benomen -en jij
frisse veertiger, reikte me de hand
ik kwam bij zinnen, nam de jouwe
en mijn open ogen spraken: nu jij
me binnenstebuiten hebt gekeerd
blijf je voor altijd – mijn WD 40

WensDroom
tot stand gekomen

16-10-2024 / Cartouche

Cartouche kan het dromen niet laten. aanvankelijk dacht ik dat ie zijn veertigste droom vierde hier op pomgedichten – wel een beetje veel eer dacht ik voor de geliefde – na een wensdroom of zeven mag toch wel iets duidelijk zijn – als we verder lezen blijkt de geliefde 40 en is dit gedicht het enige gedicht dat haar zal overkomen – het is graag of niet en ik vermoed dat het niet is. ok het was een one night stand en voor de rest is ze opgeslagen in dichters dromen. het ging er wel heftig aan toe. ja dat heb je met dichters. singer songwriters dromen meer weg in de woorden die ze zingen.
zo zaterdagnacht en rock’n roll….drank en muziek misschien wel’n dans en jij vooral jij die’k lief die jij die mij zo waarachtig…ja en dat’et tot de ochtend mag de zondagochtend zolang’et maar

“ JIJ “

je zou me langs alles
van de bene hoog bloot
langs de navel en borste
tot aan je keel

zou’k je houde zo vast
dat’k nooit meer heb gehoude
en dan met die tedere vingers
nog de weg naar bloedrood

zoas op’n roetjsbaan heen
en weer de lange weg
met op’et einde nog’n tong

zoveel houde dat’k nooit
en nog zeg ik meer
zelfs tot mezelf verlieze
in’n waarachtige jij

© luk paard

het paard is op hol geslagen dat mag wel gesteld worden haha. in nederland heet een gedicht als dit al snel tegenwoordig grensoverschrijdend – maar in het belgië van Luk Paard en trouwens van alle gedichten van Luk Paard spat de emotie het vrije liefdesveld in – stromen stortvloeden van liefde door de straten totdat alles ‘bloedrood’ kleurt. zo gesteld maakt ook ongesteld niet meer  uit.

De dichtstbijzijnde toekomst 

De toekomst komt steeds weer 
al blijft het heden dichterbij

dat gaat zo een enkele keer
maar geest en lichaam blijven vrij

open zo de wereld voor ons
langzaam of snel verandert het soms.


Rik van Boeckel 
16 november 2024

het thema van de gedichtenwedstrijd in de tijd verankerd – de tegenwoordige tijd opgesplitst in het nu en de toekomst van heel dichtbij. de titel in een paar strofen nader uitgelegd. dichterlijke notities aan de tijd doorgegeven – dat ook de tijd weet dat er veel  te gebeuren staat.

Share This:

15/11 en 22/11 en 29/11 eerbetoon aan tangozanger Juan Tajes – met oa de zeven bomen in FUENTE VAQUEROS


Rik van Boeckel meldt

Hallo Pom 
Deze weken is er in het Pianola Museum in Amsterdam een eerbetoon aan de Uruguayaanse tango zanger, dichter en acteur Juan Tajes die november 2023 overleed. Ik heb o.a. met hem in de GlobalLorca groep gespeeld met toneelwerk en poëzie van Federico García Lorca. 
Ik heb er ook eigen poëzie in combinatie met percussie aan bijgedragen zoals Yemayá, Zeven bomen in Fuente Vaqueros en Magische liefde . Volgende week vrijdag neem ik er deel aan. En ga deze gedichten ook voordragen mezelf begeleidend met percussie.
Zeven bomen in Fuente Vaqueros staat in mijn reisboek Muzikale reizen van Portugal naar Finland bij het hoofdstuk GlobalLorca vanuit Buenos Aires, Spanje en Cuba naar Zwitserland.

Met dichterlijke groet 
Rik van Boeckel 


ZEVEN BOMEN IN FUENTE VAQUEROS
 
Zeven bomen in Fuente Vaqueros
vertellen een  verhaal 
zeven bomen aan de Paseo de Prado 
leiden naar de straten met namen van dichters
naar Poeta Antonio Machado
naar Poeta Pablo Neruda
naar Poeta Federico García Lorca numero cuatro
 
takken wijzen naar Federico’s wieg
zijn geboortebed en dat van Francisco 
de sleutel in de deur
‘la llave esta en Cuba con los negros’,
de klank van oude gitaren klinkt
het leven is een droom 
en de theaterkar van La Barraca rijdt,
rolt over oude Spaanse straten,
zie Federico in zijn doorschijnend zwart kostuum,
zie de zwarte hoed met sluier op zijn hoofd
zie hoe hij de dood speelt als een levende
 
hier ben ik don Federico,
heb je bij wijze van spreken een hand gegeven
heb je zien dansen langs symbolen uit de Vega
heb je schaduw gezien in Fuente Vaqueros
heb de piano gehoord
en de bloemen in de vaas begroet
de tafel waaraan je at
de stoel waarin je nu niet zit
 
kijk, daar loopt een heel oude man
ik zie een kleine jongen
huid van honing
nu met rimpels van de tijd
slank als Cubaans suikerriet
haar van donkere aarde
 
de jongen danst op de bulería,
de seguiriya een sevillana
ze zwijgen nooit de castagnettes
aan de vingers van de vrouwen
ze ritmiseren passies angsten beelden en rijkdom, 
de tijd tussen toen en nu
 
zeven bomen in Fuente Vaqueros
waren getuige reciteren gedichten
als waren het takken elk blad een woord,
levendige letters vastgeklonken aan bellen
rond de kuiten van zingende zigeunerinnen
 
zeven bomen vertellen een verhaal
hoe de oude man danste met één van hen,
heeft Federico hen gezien
later in de grotten van Sacromonte
voorbij Granada’s Albaicin
 
zie ik die oude wel
is het niet die jongen daar
zittend in een hoek met zijn vergeelde schrift
 
zeven bomen in Fuente Vaqueros
lezen de middag dat Federico en Francisco
broederlijk over de Paseo wandelen
lang voordat de geboortestraat 
voor altijd zijn naam droeg.
 
 Rik van Boeckel 

Share This:

Karlijn groet de vrijdag – weet je


weet je
 
je bent een mens 
van grote woorden 
maar liefde 
maakt klein

  weet je
een beetje
is soms heel
veel


en heel veel beetjes 
vormen een geheel 
groot genoeg voor mij 
om van te houden

Karlijn groet

Share This:

BTW verhoging van tafel! Aktie van Pieter Stroop van Renen en Boris Kanen geslaagd

felicitaties van de site pomgedichten aan de helden Pieter Stroop van Renen en Boris Kanen – aksieleiders – die als eersten in de maand juli van 2024 samen met tal van dichters en cabaretgrootmeester Freek de Jonge op IJBURG de aanval openden op het afbraakbeleid van wat zich momenteel de regering noemt. en naar vandaag blijkt met succes!


een land dat zijn dichters niet eert zal meer dan lijf en goed verliezen dan…

een land dat zijn dichters niet eert zal meer dan lijf en goed verliezen dan…

Share This:

VON SOLO over een typisch voorbeeld van iemand, waar je niet op zit te wachten.


Maandagavond zat ik samen met een vriend in onze favoriete Ierse pub om zijn verjaardag te vieren. Een goede reden meteen de week te starten met een lekkere pint. Wat later op de avond was er levende muziek van een man met een gitaar. Het was een zeer ontspannen avond na een inspannend weekend en een drukke werkdag. De pub straalde de warme tijdloosheid uit, die ze altijd al had uitgestraald. Na een paar glazen zaten we over en weer verhalen op te halen. Goede tijden. Naarmate het later werd, werd het onverwacht wat drukker. De verlaten vogels van de maandagavond nestelden zich als een koekoek in ons gemoedelijke nest.

Er stonden een aantal mensen naast onze tafel die wat wilden bestellen aan de zijkant van de bar. Eén van de mensen zei wat tegen mijn vriend en ze raakten los in gesprek. Ik bekeek de conversatie van de zijlijn. De man zag eruit als een soort Arabier of Italiaan. Niet het type, dat je meteen in een kroeg verwacht op maandagavond. Hij was net terug van een cruise, zei hij. Nadat mijn vriend verteld had, dat hij jarig was, vertelde de man, dat hij ook jarig was. Hij gaf aan ook best te willen bewijzen en greep bij wijze van daadkracht al naar zijn portefeuille. Waarop mijn vriend aangaf dat dat niet nodig was en dat we dat wel wilden geloven. Hij trakteerde mijn vriend ook prompt op een biertje. Ik was blij, dat ik nog een bijna volle pint had staan, want deze kerel stond me niet aan. Hij ging breeduit vertellen, dat dit zijn eerste biertje in jaren was. Nu precies op dit moment. Ik begreep niet, waarom deze man deze zaken allemaal vertelde en was blij, dat de muziek weer begon en hij op een bankje achter ons ging zitten. Toch had hij mijn moment van rust verstoord.

De volgende dag liep ik mijn gedachten nog eens na over dit voorval. Het is een typisch voorbeeld van iemand, waar je niet op zit te wachten. Het overkomt me mijn hele leven al, dat mensen zich te pas en te onpas opdringen en zo inbreuk maken op mijn comfortabele ontspanningsmomenten, net wanneer je ontvankelijk bent voor positieve inbreng, brengen zij de ‘slechte vibraties’. Er zit een patroon in, net als bij telefonische verkoop. Het lijkt of ze het ruiken. Het begint altijd met een schijnbaar onschuldige vraag. Vervolgens volgt er een mededeling of een stelling, die absoluut twijfelachtig is, maar die je niet tracht te ontkrachten uit een soort goed fatsoen. Het betreft echter meestal wel een leugen. Deze nare persoon doet dit bij wijze van openingsbod. Hoe groter de onwaarschijnlijkheid, die je bij het begin van het gesprek aanvaardt, hoe groter de kans dat je nog mee zal gaan in veel absurdere dingen later in het gesprek. Verachtelijk.

Uiteindelijk zijn we in dit leven allemaal maar tijdelijk op bezoek. Dan kun je maar beter zorgen dat je een gewaardeerde gast bent. Maar er zijn manieren om te zorgen dat je er niet meer welkom bent. Dat niemand je nog vreet en je overal wordt uitgekotst. Misschien was die kerel in de pub echt wel jarig. Dan was het een trieste toestand, waarvan ik het echte verhaal erachter wel had willen horen. Maar bij sommige mensen weet je gewoon niet, of ze juist daartoe, nog wel in staat zijn.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

pom wolff – diepgravend verlangen


diepgravend verlangen

hoe moeten we na kopland
nog over verlangen schrijven
het is uren tellen
in de zenuwen
zitten

maar het is ook fietsen
het is het een en het ander
en hele rare dingen denken
waar je hopjesvla op wil smeren
bijvoorbeeld

je zou wel
duizend voorbeelden weten
of willen smeren
ja dat is het

pw

Share This:

VERA JONGEJAN – ik leef het is gelukt

wij van pomgedichten wensen Vera een voorspoedig herstel in gezondheid


Vrij gelaten aan een leiband 
van zeven soorten pillen 
het moet
strips in witte doosjes
lijst met bijeffecten
drugs

steriel geklede mannen achter schermen
namen mij ter harte 
terwijl ik (stukje vlees aan draden)
lag op het bed van hun techniek
een puzzelstukje

gisteren heeft men mij laten gaan
ik leef, het is gelukt.


VERA JONGEJAN

Share This:

pom wolff – zelfs als de bomen van jan arends niet…

zelfs
 
als de bomen
van jan arends niet
 
dat voel je
wel
 
als de ramen dicht
getimmerd 
 
en zoveel
meer nog
 
een moeder
die het niet meer weet
 
dan voel je wel
dat de poëzie niet
 
en dat een vriendin
ja, dat voel je wel
 
pomwolff

Share This: