BTW verhoging van tafel! Aktie van Pieter Stroop van Renen en Boris Kanen geslaagd

felicitaties van de site pomgedichten aan de helden Pieter Stroop van Renen en Boris Kanen – aksieleiders – die als eersten in de maand juli van 2024 samen met tal van dichters en cabaretgrootmeester Freek de Jonge op IJBURG de aanval openden op het afbraakbeleid van wat zich momenteel de regering noemt. en naar vandaag blijkt met succes!


een land dat zijn dichters niet eert zal meer dan lijf en goed verliezen dan…

een land dat zijn dichters niet eert zal meer dan lijf en goed verliezen dan…

Share This:

VON SOLO over een typisch voorbeeld van iemand, waar je niet op zit te wachten.


Maandagavond zat ik samen met een vriend in onze favoriete Ierse pub om zijn verjaardag te vieren. Een goede reden meteen de week te starten met een lekkere pint. Wat later op de avond was er levende muziek van een man met een gitaar. Het was een zeer ontspannen avond na een inspannend weekend en een drukke werkdag. De pub straalde de warme tijdloosheid uit, die ze altijd al had uitgestraald. Na een paar glazen zaten we over en weer verhalen op te halen. Goede tijden. Naarmate het later werd, werd het onverwacht wat drukker. De verlaten vogels van de maandagavond nestelden zich als een koekoek in ons gemoedelijke nest.

Er stonden een aantal mensen naast onze tafel die wat wilden bestellen aan de zijkant van de bar. Eén van de mensen zei wat tegen mijn vriend en ze raakten los in gesprek. Ik bekeek de conversatie van de zijlijn. De man zag eruit als een soort Arabier of Italiaan. Niet het type, dat je meteen in een kroeg verwacht op maandagavond. Hij was net terug van een cruise, zei hij. Nadat mijn vriend verteld had, dat hij jarig was, vertelde de man, dat hij ook jarig was. Hij gaf aan ook best te willen bewijzen en greep bij wijze van daadkracht al naar zijn portefeuille. Waarop mijn vriend aangaf dat dat niet nodig was en dat we dat wel wilden geloven. Hij trakteerde mijn vriend ook prompt op een biertje. Ik was blij, dat ik nog een bijna volle pint had staan, want deze kerel stond me niet aan. Hij ging breeduit vertellen, dat dit zijn eerste biertje in jaren was. Nu precies op dit moment. Ik begreep niet, waarom deze man deze zaken allemaal vertelde en was blij, dat de muziek weer begon en hij op een bankje achter ons ging zitten. Toch had hij mijn moment van rust verstoord.

De volgende dag liep ik mijn gedachten nog eens na over dit voorval. Het is een typisch voorbeeld van iemand, waar je niet op zit te wachten. Het overkomt me mijn hele leven al, dat mensen zich te pas en te onpas opdringen en zo inbreuk maken op mijn comfortabele ontspanningsmomenten, net wanneer je ontvankelijk bent voor positieve inbreng, brengen zij de ‘slechte vibraties’. Er zit een patroon in, net als bij telefonische verkoop. Het lijkt of ze het ruiken. Het begint altijd met een schijnbaar onschuldige vraag. Vervolgens volgt er een mededeling of een stelling, die absoluut twijfelachtig is, maar die je niet tracht te ontkrachten uit een soort goed fatsoen. Het betreft echter meestal wel een leugen. Deze nare persoon doet dit bij wijze van openingsbod. Hoe groter de onwaarschijnlijkheid, die je bij het begin van het gesprek aanvaardt, hoe groter de kans dat je nog mee zal gaan in veel absurdere dingen later in het gesprek. Verachtelijk.

Uiteindelijk zijn we in dit leven allemaal maar tijdelijk op bezoek. Dan kun je maar beter zorgen dat je een gewaardeerde gast bent. Maar er zijn manieren om te zorgen dat je er niet meer welkom bent. Dat niemand je nog vreet en je overal wordt uitgekotst. Misschien was die kerel in de pub echt wel jarig. Dan was het een trieste toestand, waarvan ik het echte verhaal erachter wel had willen horen. Maar bij sommige mensen weet je gewoon niet, of ze juist daartoe, nog wel in staat zijn.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

pom wolff – diepgravend verlangen


diepgravend verlangen

hoe moeten we na kopland
nog over verlangen schrijven
het is uren tellen
in de zenuwen
zitten

maar het is ook fietsen
het is het een en het ander
en hele rare dingen denken
waar je hopjesvla op wil smeren
bijvoorbeeld

je zou wel
duizend voorbeelden weten
of willen smeren
ja dat is het

pw

Share This:

VERA JONGEJAN – ik leef het is gelukt

wij van pomgedichten wensen Vera een voorspoedig herstel in gezondheid


Vrij gelaten aan een leiband 
van zeven soorten pillen 
het moet
strips in witte doosjes
lijst met bijeffecten
drugs

steriel geklede mannen achter schermen
namen mij ter harte 
terwijl ik (stukje vlees aan draden)
lag op het bed van hun techniek
een puzzelstukje

gisteren heeft men mij laten gaan
ik leef, het is gelukt.


VERA JONGEJAN

Share This:

pom wolff – zelfs als de bomen van jan arends niet…

zelfs
 
als de bomen
van jan arends niet
 
dat voel je
wel
 
als de ramen dicht
getimmerd 
 
en zoveel
meer nog
 
een moeder
die het niet meer weet
 
dan voel je wel
dat de poëzie niet
 
en dat een vriendin
ja, dat voel je wel
 
pomwolff

Share This:

Peter Posthumus – prettige en prachtige gedachten

prettige
en prachtige gedachten


De vaart der volkeren
de weg van de vooruitgang
met haar mijlpalen
wapperende vlaggen, wimpels
marsmuziek en dansende ballonnen
dat één en al aan optimisme


ondertussen een vergezicht
met de vlaggen halfstok
de ballonnen doorgeprikt
met de weg gewimpelde feiten
op de maat van een dodenmars


als houvast weer die toekomst
dat reservoir aan prettige
en prachtige gedachten
waarvan altijd nog het beste
het allerbeste valt te verwachten

PETER POSTHUMUS

Share This:

JAN KLEEFSTRA dichter van de eenvoud en de verstilling – WINTERFLARDEN – een recensie –  zijn hang naar een op sterven na dood zijn van het leven

JAN KLEEFSTRA dichter van de eenvoud en de verstilling – WINTERFLARDEN – een recensie –  zijn hang naar een op sterven na dood zijn van het leven

Zijn optreden onlangs in Alkmaar bij Reuring in De Alkenaer was imposant. Bij het kennis maken vroeg ik de mij grote onbekende frieslanddichter Jan Kleefstra  – wat is de mooiste regel die je schreef Jan – Jan glimlachte om de onmogelijke vraag en antwoordde minzaam: “Laten we eenvoudigweg iets moois maken” – ik glimlachte ook en citeerde een van mijn regels: ‘niets is me liever dan eenvoudig mooi’.

Na het optreden wilde ik meer van hem weten en lezen. WINTERFLARDEN de bundel dit jaar verschenen een welkome kennismaking – een welkome leeservaring –  met de dichter van de eenvoud en de verstilling Jan Kleefstra.

WINTERFLARDEN kent ongeveer als ik goed heb geteld 68 gedichten, ongeveer 5 hoofdstukken (3 echte). Nergens moeilijke woorden- alles maar dan ook alles wordt observatiegewijs op elke pagina in elke regel mooi gemaakt in eenvoudige taal – wordt een bijzonder eigen Jan Kleefstra wereld vorm gegeven – een soort  DADA maar dan zonder richting en zonder enige vorm van logica – de bundel logisch denken uit de colleges argumentatieleer heeft Jan links laten liggen. Bij Jan Kleefstra is DADA het DADA – niet van het niets –  maar van het AL en het ALLES en nog veel meer – niet het ene maar van het vele.

In zijn nieuwe bundel treedt Jan zeer bewust buiten het bestaande maar nooit vastgelegde betekenisnormen patroon dat dichters en lezers nu eenmaal stilzwijgend verbindt.  Een patroon dat de lezer met de dichter a.h.w.  is overeengekomen bij aanschaf van de gedichtenbundel:  een dood kind kan niet spontaan ook in huilen uitbarsten. een levend kind kan niet tegelijkertijd ook nog dood zijn. Nou ik kan u zeggen bij Jan zou dat wel kunnen – niet dat Jan in WINTERFLARDEN over kinderen schrijft.

De logica bij Jan  is bewust buiten de bundel gehouden – in het eerste hoofdstuk DE NABOOTSING gebeurt van alles en nog wat en Jan doet gewoon alsof het zo is – de gewoonste zaak van de wereld: je kunt gewoon twee keer doodgaan, waken is slapen, bij honger breek je gewoon je eigen vingers, handen groeien waar je bij staat, zwijgen kan leven. Dat u het weet.

Maar vooral en voor alles lezen we in de gedichten van Jan Kleefstra steeds meer de dichterlijke hang naar een op sterven na –  dood zijn van het leven. ik kan het niet beter zeggen – het leven – de waarnemingen van de dichter,  hangt/hangen aan een in eenvoudige woorden werkelijk prachtige zijden dichterlijke draad. De hang naar een op sterven na dood zijn van het leven illustreert de dichter door verheerlijking van elementen als:  stilte (‘teruggetrokken zwijgen leeft’ /’ een stem die zwijgt’ …’bloeit op’ ), als: de nacht en schaduw (‘om stil te zijn heb ik de schaduw van mijzelf nodig’),  en als:  de dood ( ‘wat zich niet weet te herhalen ontroert’ / ‘uiteindelijk zul je het licht niet verdragen’) – het is ook een absolute hang naar alleen zijn. In een verstild en zwijgend en absoluut alleen zijn kan en wil  deze dichter  leven.

Eigenlijk had de lezer het kunnen weten in hoofdstuk  1,  PARELZANG, bestaande uit één regel lezen we: “zij die zwermen verlaten zijn verlost van het duister” en in zijn beschouwing achteraf in de bundel lezen we: “De lange reis van het woord heeft niet tot bewonderenswaardig zwijgen geleid.”

Het allerliefst beleeft de dichter Jan Kleefstra het al en het alles – zijn waarnemingen – het DADA van Jan Kleefstra – volstrekt alleen zonder taal zonder woorden. De bundel hoefde in wezen dan ook eigenlijk voor hem niet geschreven,  dat voel je aan alles – maar ja je bent dichter en dan moet je wel schrijven  – ik hoor hem zuchten: laten we het dan maar eenvoudigweg mooi maken. En wat ben ik blij dat Jan Kleefstra deze wonderbaarlijk prachtige bundel toch heeft geschreven, aan de taal heeft mee gegeven.

Pom Wolff 11/11/24

Share This:

Peter Berger – Harris – media – peiling – de kiezer


“Because I’m the only one who can beat him.” Met die profetische woorden beslechtte Biden feitelijk Camela’s lot: het was op voorhand al een verloren zaak. Geen verrassing dus dat Donald J. er met de onbetwiste winst vandoor ging. 

Dat er in de media een andere verwachting werd voorgespiegeld berustte louter op wensdenken. De tegendraadse uitkomst van slechts één enkele peiling werd zelfs omarmd alsof het een wetenschappelijke waarheid was: Harris zou zegevieren! 

De wens bleek vader van de gedachte. Camela werd kansloos verpletterd. De Amerikaanse kiezer, zo is gebleken, ziet weinig in een marionet die alleen lijkt te kunnen dansen binnen de lijnen van het narratief. Die snakt naar een redder. Dat Trump nu een lange neus trekt is helder. De vraag is: naar wie?

PETER BERGER

Share This:

Mandy Eggerding en haar ‘radicale kwetsbaarheid’ – 9 november 2024 De Alkenaer – Reuring – Alkmaar

zoals ook hier besproken in het item van de enige echte virtuele zondagochtendwedstrijd –

Share This:

Vera van der Horst wint de enige echte virtuele – weet je nog die ene dag aan zee – trofee – op pomgedichten.nl – vrij naar dat prachtlied van Maarten Bogaers

wedstrijd gesloten! de commentaren onder de gedichten

tsja wat moet ik nou midden in de nacht – met die prachtige muziek van Maarten op de joetjoep – zachtjes mooi en resoluut en dan die prachtige namen van lieve mensen met al die mooie regels over die ene mooie dag die – tsjaa natuurlijk daarna ook zo heel erg  eenzaam kan maken.  maar laten we genieten – zoals ik genoot vandaag in Alkmaar bij alja spaans Reuring en de mooie mensen die zij daar … – genieten van de prachtige gedichten hier – die ons terug brengen bij die mooie dagen die we genoten of zoals Mandy Eggerding het zaterdagmiddag bij Reuring benoemde – dat we in deze tijd ‘de radicale kwetsbaarheid’ zo hoog nodig hebben.

dank aan Maarten Bogaers die zijn ‘ radicale kwetsbaarheid’ zo mooi in een lied heeft neergelegd – die dag aan zee – dank aan de dichters die die dag in woorden voor ons lezer mooi maakten – vereeuwigden. de commentaren leest u onder de gedichten – in deze wedstrijd die natuurlijk geen wedstrijd is en nooit zal zijn.


Ik ben van grijs gaan houden

Wat moet ik doen,
zodat je van me houden blijft
terwijl ik in de uitgeleefde kop
van de toekomst kijk

Soms keer ik terug naar plaatsen
waar onze harten synchroon
in liefde klopten, tot je verdween
mij achterlatend

in het vergrijsde blauw

Je viste nog een droom
voor me uit het water

Vera van der Horst

ok nemen we de ‘radicale kwetsbaarheid’ van mandy als beoordelingscriterium vandaag. nou vera schiet meteen in die roos. 180 punten – one hundred and 80 roepen ze dan in de kroeg – wij zijn subtieler hier. wat prachtig die uitgeleefde kop in de eerste strofe ‘van de toekomst’- uw beoordelaar is meteen verloren. ik geef me over. hier lezen we in  prachtige eenvoud hoeveel pijn het leven kan doen en hoe je ook van pijn nog iets heel moois kan maken. hoe die droom onthouden is die de geliefde voor haar uit het water viste ooit. ze is van grijs gaan houden schrijft ze. zo een regel kun je alleen maar schrijven als je een prachtig leven achter je hebt liggen en als je toch nog verder moet. ik houd van vera’s grijs. het leven in woorden van kwetsbaarheid gegeven. mooi. dit goud!
  • VERA VAN DER HORST- Je viste nog een droom
    voor me uit het water
  • ANKE LABRIE – die dag zonder einde
  • MAX LEROU –jij – de zachte, de gewelfde,
  • KARLIJN GROET – tussen armen
  • CARTOUCHE – dat liefde laveren is
  • RIK VAN BOECKEL – in rustig schuim

jawel de enige echte virtuele zondagochtendwedstrijd weer eens een keertje in ere hersteld – en dat naar aanleiding van dat prachtige lied – van die prachtige singer songwriter Maarten Bogaers – ach ja hij zingt – ‘wat wisten we er ook van’ – meegenomen door de zon aan zee – die ene zo mooie onvergetelijke dag aan zee – voor het leven meegenomen – die ene dag om te bezingen – een dag om bij te dichten  – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

weet je 5

het is best moeilijk om jou
in eenvoudige woorden
te vangen
 
omdat zoveel
schoonheid in wezen
niet te vatten is
 
niet ongestraft kan blijven
zoals ooit genadeloos
verwoord
 
dat in de liefde alles
maar dan ook alles
van de liefde is
 
hard en onstuimig
het tweegevecht
strak en streng de string

pw
eindeloos

de zee leek eindeloos
net zoals onze liefde 
dachten wij

twee lome lijven
die hier voor altijd
en eigenlijk nog langer 
wilden blijven 

altijd op dat warme zand
die dag aan zee
die dag zonder einde

nooit meer zo godvergeten 
eenzaam
de dag die kwam
dagen erna

anke labrie
(9-11-24)
die dag zon der einde zo mooi gemaakt hier en dan ook die pijn later  bijna weggevloekt – en met wat een kracht – hoe het mooie en het alles overheersende mooi hier in enkele strofen naast het verliezen is beschreven. de lijn van kwetsbaarheid licht dieprood op. ik houd van de eenvoud hier bij Anke – niets is me liever dan eenvoudig mooi – schreef ik ooit. eenvoud is de dichter dienstbaar in zijn of haar poëzie bij grote dingen. en toch is eenvoud zo moeilijk te hanteren bij grote dingen. mooi Anke!
zuiderstrand                                       

           mijn kristallen hart lag al lang aan scherven
die ochtend – met de moed der wanhoop
lijmde ik de stukken aan elkaar

de stoutste schoenen die
ik vinden kon nog in mijn hand
plakte ik er vlug een liedje aan
en ging op weg

even later aan het water
van de noordzee – zuiderstrand
waar het vonken regende

mijn hart sprong op
ontsnapte aan zijn oude verpakking
en ging uit streaken
naakt en zonder schaamte

het vatte vlam voor veler ogen
en liet zich niet meer doven – één
waaghals heeft nog blaren op de tong

maar jij – de zachte, de gewelfde, rond
gehouwen uit zacht gesteente blies
met jouw adem zachtjes zuchtend
voor mij een nieuw hart zonder barsten

                          Max Lerou                   een vulkaan aan woorden, gevoelens, en het vuur van de liefde, van de liefdevolle woorden voor ons als vuurwerk gepresenteerd door de dichter Max Lerou – zo moet je euforie beschrijven zo is het goed – zo is het leven te leven – zo is het strand geworden tot een magisch liefdescentrum – zo zal het zijn om nooit meer te vergeten. er was liefdesvuur op het strand en ze dansten – dansten de wereld aan hun voeten – dansten een eerbetoon aan het allerhoogste – aan het houden van. (de kwetsbaarheid maar even voor later gelaten. gelukkig zo.)
                                                                                            




 

het verschil

alleen in de nacht
op zijn zwartst
voor de dag
je denkt aan een
ander, de lust
die je had

je ligt tussen
armen en
adem in je nek
tussen hebben
wat je wilt en
willen wat je hebt

Karlijn Groet

wat ben ik blij dat ze toch weer schrijft – haar  observaties neergelegd in een bijna mystieke waarneming. maar dan toch gewoon de woorden teruggebracht naar een aards nivo – van zweet en adem en armen en nek – de dichter Der Mouw zou van Brahman en Atman spreken. hier dan in dit gedicht Atman als een levensfase -de aardse fase – het onvolkomene – onderweg naar het aller aller hoogste. ‘door de liefde uitgekleed..’ zingt hier in de kamer Alex Roeka in het nummer sterrendal. en zo is het.

Die ene dag – weet je nog

We vlijden ons in het zand
huid ten voeten uit – verhit
jouw hand op mijn dij en mij
bestierf het lieve van je woorden
op mijn lippen, ik had het niet
het hart je te bekennen
zoals golven het strand

nam je mij, wilde ons samen
om bij zinnen te komen –
in het water maar eenmaal
aan de rand plots die rode vlag
voor onze ogen – ja wat wist ik
wisten wij van helder en donker

van stromen en dromen, hoe licht
-zinnig grenzen te overschrijden
dat liefde laveren is, haar eigen
gang gaat eeuwig en altijd
maar voor even
zoals die ene – dag aan zee


08-10-2024 / Cartouche

het is weer een schitterende dichterlijke Cartouche die we mogen genieten  – wie kan zo schrijven:
 
ik had het niet
het hart je te bekennen
zoals golven het strand

en wie zo?
 
dat liefde laveren is, haar eigen
gang gaat eeuwig en altijd
maar voor even
zoals die ene – dag aan zee

 
niemand! zo kan alleen Cartouche schrijven – had ik vandaag niet gekozen voor Mandys beoordelingscriterium van ‘radicale kwetsbaarheid’ – Cartouche zou met goud en glans gewonnen hebben. nu is het anders – ik wil de kwetsbaarheid waarderen.

De geschiedenis van de zee

De zee neemt alles rustig of onrustig mee
via herinnering aan de veelzijdige wind
terwijl de zon zich boven wolken of golven bevindt
de dagen aan de kust veranderen nooit of vaak

schepen aan de horizon schrijven soms geschiedenis
want af en toe zijn golven hoog en schuimend raak
het windstille geluk is de taak van het klimaat
zwemmen in zee maakt de mensheid tevreden

zo vormen zomerse dagen weelderige strandscènes
met in rustig schuim duikende mannen en vrouwen
zij verdienen het zeewaardige vertrouwen
de zee laat hen in schoolslag verder gaan.

Rik van Boeckel

als een soort helicopter vliegt Rik van Boeckel over ons heen – over het strandgebeuren heen – met zijn helicopterblik verlaat hij ons dichters in die prachtige laatste strofe en laat ons achter met onze kwetsbaarheden. rik vliegt er aan voorbij – heerlijk relativerend – haha – dank je wel rik

Share This: