hoe jij je vastbijt me toe-eigent tot bloedens toe de joue tot ik gespleten wegzweef onder je vandaan voorbij het nu hierna ik weet niet of dit sterven is
DE CALLE zingt het elk jaar weer op Ruigoords Armand Memorial en zo ook dit jaar 2024 een van Armands grootste songs – het leven, de mensheid betreffende – voorganger in de ware romantiek – dat we het steeds maar weer helemaal mogen voelen – nog een keer ook hier weer op de pom – nu De Calle hem weer voor even teruggehaald heeft – ARMAND
op haar eigen wijze meldt Lucienne het door haar samengestelde programma met heerlijke dichters en met Frans Bakker en Julius Branolte voor de muziek – over het open podium schrijft ze: ‘Direct na de pauze is er een Open Podium – (Aanmelden mag op de dag zelf bij Pom Wolff (hij bijt niet!) – Lucienne Kohler, Pom Wolff en Hettie de Korte zijn (voorlopig) understudy en/ of trappen het Open Podium af.’
Adres: Laan der Hesperiden 18 1076 DN, Amsterdam. Tijd: 15:00 – 17:30, inloop 14:30. Halte Olympisch Stadion. Toegang voor het publiek is gratis, consumpties vrijwillige bijdrage (graag pinnen)
over Marjets heerlijk klagen gesproken JOZ KNOOP kan er ook wat van hoor – al in 2020 hier present:
Hallo Pom. Ik wens iedereen een hartverscheurend gelukkig 2020. Mijn inzending is de definitie van hartverscheurend geluk.
Hartverscheurend geluk
Geluk is een deerniswekkende sloerie die even aandachtig met jou en dan weer verveeld met die ander een dansje waagt en dan wegvlucht.
Nee, dan de ellende met eeuwige trouw die thuis wacht na jouw buitenspelen en jou weer omarmt in een wurggreep tot jij bij een aandachtverslapping geslepen haar armen ontsnapt
voor een vluchtig ontzielend moment met die hartverscheurende slet.
Vriendelijke groet Joz Knoop.
–> pom: contemplatie&/ of empathie was het thema – hahaha – en we lezen over die heerlijke onverzadigbare hartverscheurende slet – die sloerie die in de hoofden van zovelen danst. de juryvoorzitter kennende zou mij niet verbazen dat dit gedicht hoge – hele hoge ogen zal gooien bij het uitreiken van het eremetaal. de vrouw des huizes wist mij vanochtend ook al met een brede lach op haar eeuwige trouw lippen te melden dat ene joz knoop een wel heel geestig gedicht had ingestuurd. kortom in huize wolff is de sloerie goed geland – kijken of zij juryvoorzitter le nobel aan het dansen weet te krijgen. voor dat de boel ontploft: vuurwerk & vluchtige liefde. bijna de titel van een roman.
Peter le Nobel: –> Hartverscheurend geluk
Nu sprak ik ooit een Franstalige prostituee met hartklachten die haar leven kort samenvatte met: ‘La vie est une putain comme moi.’ Een klein juweeltje, maar zo in het Nederlands kan Joz Knoop ook een diamantje fijn slijpen. Een favoriet.
ja het was zaterdag mooi in Alkmaar – met Bjorn van Rozen natuurlijk als stralend middelpunt van de show – ik mocht een keuze maken uit zijn liedjes – en het werden zijn liefdesliedjes – liefde in alle vormen van liefde – in alle aspecten – leven liefde lust verlangen en de teloorgang van alles wat zo mooi was of leek – onze try out van het programma DICHTER BIJ DE BRON – (2x een half uur) gelardeerd met enige poëtische accenten van mijn kant. dit programma spelen we nog een aantal keren in 020 en omgeving. het is te mooi om niet te doen. dank aan Reuring en Alja Spaan en de lieve mensen van dat prachtige theatertje De Alkenaer. zachte romantiek als medicijn zo ontzettend nodig in tijden als deze met al die poetins, trumps, en fabers – (ik ben het beleid! ja ze zou het willen) om je heen en zonder theo – dat was 2 november 2024 – dan maar liever POM&BJORN – dichter bij de bron. wees welkom ons te genieten.
ja het was zaterdag mooi in Alkmaar – met Bjorn van Rozen natuurlijk als stralend middelpunt van de show – ik mocht een keuze maken uit zijn liedjes – en het werden zijn liefdesliedjes – liefde in alle vormen van liefde – in alle aspecten – leven liefde lust verlangen en de teloorgang van alles wat zo mooi was of leek – onze try out van het programma DICHTER BIJ DE BRON – (2x een half uur) gelardeerd met enige poëtische accenten van mijn kant. dit programma spelen we nog een aantal keren in 020 en omgeving. het is te mooi om niet te doen. dank aan Reuring en Alja Spaan en de lieve mensen van dat prachtige theatertje De Alkenaer. zachte romantiek als medicijn zo ontzettend nodig in tijden als deze met al die poetins, trumps, en fabers – (ik ben het beleid! ja ze zou het willen) om je heen en zonder theo – dat was 2 november 2024 – dan maar liever POM&BJORN – dichter bij de bron. wees welkom ons te genieten.
stuur rustig in dit weekend – aan het bekende adres pomgedichten@ en dan gmail.com
Hallo Pom Ik ben een overzicht aan het maken van mijn loopbaan als dichter. In feite ben ik er in de jaren zeventig mee begonnen bij een literaire workshop van het LAK theater in Leiden. We begonnen in 1974 het poëzie tijdschrift Graffiti uit te geven en daarna Literop en de poëziebundel Grafuit in 1977. Ik heb daarvan alles nog. In een volgende mail stuur ik je apart de foto’s. Dit is het eerste gedicht van mij dat gepubliceerd werd in Graffiti in 1974. Ik heb het geschreven februari 1972.
Poëzie der stilte
De lachende maritza kachel straalt heet en geel haar ruisende stilte uit buiten is het donker en stil een late slaperige auto doet het huis sidderen
zoals overdag de stilte doorbroken het blad kraakt fijn zoals stenen daags onder rubber
de gehelmde discipel doet vergrijzen de rust de moeheid en lariekoek het koude raam spiegelt van binnen naar buiten driftige ruiten poëzie der stilte ‘s nachts vergaard.
gaat mooi worden vanmiddag met Bjorn van Rozen – (vanmiddag de wende snijders van Alkmaar ook wel de brel van het hoge noorden genoemd) een keuze uit zijn liefdesliedjes in alle aspecten – leven liefde lust en de teloorgang van alles wat zo mooi was of leek – onze try out van het programma DICHTER BIJ DE BRON – (2x een half uur) gelardeerd met enige poëtische accenten van mijn kant – 1600 uur in de Alkenaer – Alkmaar – begon daar niet de victorie?
het is voor wie de zanger het hoofd buigt aan het einde van zijn lied dat hij haar weer ziet mooier dan ze ooit geweest is in de wegstervende klanken van zijn muziek
een eenvoudig lied twee mensen die vertrokken ze leefden van de wind zij droomde van een kind hij bouwde haar een huis van leem en klei en brokken