pomgedichten.nl

pom wolff: ‘kom nog een keer bij me zitten in het gras…’ – wie schrijft het gedicht van de week op pomgedichten punt nl?

– inmiddels al zomerpauze inzendingen van Petra Maria, Anke Labrie en Erika de Stercke
ik bedank de dichters die de zondagochtend ‘wedstrijd’ – wie wint de enige echte virtuele …. trofee op pomgedichten? het afgelopen dichtseizoen tot iets heel bijzonders wisten te maken met hun bijdragen. voor nu geldt de zondagochtend zomerpauze. stuur rustig een gedicht in – ik kies en publiceer dan voor de zondagochtend één gedicht – ‘het gedicht van de week op pomgedichten’. wie schrijft het eerste echte virtuele gedicht van de week op pomgedichten? u kent mijn smaak – die vreselijke hang naar lichte en ook zware romantiek. u kent de regels hier: links heeft voorrang – gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – . stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter – fijne vakantie!

*foto: Ben Kleyn*

**donker**

kom nog een keer
bij me zitten in het gras
wat niet meer zal

zoals het was
blijft in zich zelf
het zelfde mooi

je donkere ogen
de lange weg van de moeite moe
het donkere groen

pomwolff

je kan niet altijd
onder de boom blijven zitten
eens ga je opstaan
om dorst
of verbinding te krijgen

het ritselen van de wind
de deken van koelte
die het scherpe licht bedekt

buiten de reikbaarheid
van de kruin
de overhangende takken
is alles in beweging

ik kan hier niet meer
zomaar blijven zitten
de nacht valt
en de zomer lonkt

petra maria

Ha Pom ,
Een mooie vakantie gewenst en dank voor de organisatie van de pom.
Vooral in deze tijd, die ik extreem geïsoleerd doorbracht, fijn om deel te nemen.
(Gelukkig weer wat perspectief, vooral wat vervoer betreft.)

Hartelijke groet,
Anke

**groene vingers**

ook ik spreek ze toe op haar advies
maar bij mij lijken ze alle levensmoe
laten hun kopjes hangen en verschrompelen

als ik ze water geef verzuipen ze meteen

zij huppelt even door haar tuin
een lieflijk schaartje in de hand
met de perfect gelakte nagels

hier knipt ze een blaadje af
daar bindt ze wat rozen op
alles groeit en bloeit
naar hartenlust

stug begroet ik haar en schoffel moeizaam verder
totdat hij knorrig wakker wordt en thee wil in de tuin

als ik het blad naar buiten draag
staan zij geanimeerd te praten
even legt zij haar handje op zijn arm
en ook hij lijkt op te bloeien

anke labrie

**donderdag**

een goederentrein raast voorbij
de bliksem knettert ver weg
op de plaat suddert het vlees
en de avond knibbelt zacht

neem me mee
de plaats mag onbekend
in jouw warmte
leg ik mijn vleugels stil

de stokrozen staan zo goed
in de tuin van onthaasting
een onbekende kater komt langs
zijn ogen verleiden het gras

zing me in slaap
tot achter de wolken
nu het licht verduistert
op onze glimlach

Erika De Stercke

Merik van der Torren valt na een uur staren definitief voor het hondje Betty

Hoi Pom,
Mijn hondje Betty inspireert me steeds weer tot teksten, zo ook deze; voor pomgedichten, groet, Merik

*Voor Betty, mijn lieve hond*

Het is een lang verhaal.
Bij mensen bestaan dit soort lange verhalen.
Sommigen schrijven ze op,
ze worden soms gehoord.

Maar jij, ik zie het aan je ogen
als je een uur lang naar de grond kijkt;
dat is dat lange verhaal.

Merik van der Torren

Ditmar Bakker de auteur: “Hij wrocht détails, (…) schalks met quasi-diepzinnigheid doorweven.”

De Auteur *(35 jaar)*

Hij wrocht détails, die, eenmaal neergeschreven,
verliezen elke scherpte: waar hij *fleurs*
*du mal* rook, dwelmen purulente *moeurs*,
schalks met quasi-diepzinnigheid doorweven.

Elk vers, gepolitoerd en opgewreven,
schalt Laura’s echo—klank in willekeur
door een veel begenadigder auteur
veel beter, lucratiever, uitgegeven.

Zijn rijm & ritme openen een deur
die reeds geopend was en wat verheven
gedacht verhaalt van menselijke sleur

in klagen, dopaminejacht en sneven:
raamwerk van elk gedicht; eender teneur
van raadsels die ’t orakel overleven.

[D.B.]

Anne van Walraven wil ook aandacht

ik wil
jouw aandacht
dicht
tegen de mijne

laat mij eens kijken

Anne van Walraven
`Instagram: @annexwalraven`

Elbert Gonggrijp goud!: “O, betrekkelijkheid van deze aarde…” – Elbert wint de enige echte virtuele – ach zie daar dit dode kipje / vogeltje trofee – (kwetsbaarheid naar een kunstwerk van Gerdi Wind) op pomgedichten punt nl –

**En wat daarna –**

O, betrekkelijkheid van deze aarde. Als zij op zou raken
zou je dan nog een poging doen om te schreien? Zij schikt
haar tere blaadjes, leeft het gezapige vee, sterft met
ingehouden adem, prijkt de dood al uit haar
voegen – bomen, bloesem tevergeefs.

Het denkende dier daarentegen. O, als ik vleugels had
hoezeer vloog ik met je mee? Ik kijk van je weg word
verdrietig van jouw lijden – zoals je daar ligt, botten,
spieren en organen – zoals ik je het liefst vergeet –
zoals jij daar ligt – bijna niet, bijna afwezig –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 20 juni 2020

–>
ja als het over de top moet dan moet het inderdaad zo – met van die heerlijke O-uitdrukkingen. en Elbert begint er ook meteen mee – en dan pakt ie meteen de hele aarde uit of in. niet een beetje, niet een land, een mens – welnee de gehele aarde draait meteen zijn gedicht in. om in de tweede strofe al het gevogeltje aan te roepen – ‘O als ik vleugels had…’ – het kleine vogeltje van Gerdi Wind geëerd met een groots aangezet gedicht – eerst het vele dan het ene – tot die tedere laatste regel die de woorden laat opgaan in het arme kleine nietige wicht. prachtig goud – van harte!

Frans Terken: “zo te dienen en het leven te geven voor een hoger doel”
Conny Lahnstein: “omdat ze niets, maar dan ook niets voelt.”
Ien Verrips: met twee verweesde babieduifjes
Petra Maria: langs zachte weiden
Elbert Gonggrijp: ‘O, betrekkelijkheid van deze aarde.”
Rik van Boeckel: het glas waarachter hij…
Erika de Stercke: in de droogte die barsten verzamelt
Peter Posthumus: als het dan toch moet te sterven in de zomer op een schitterende dag…
Anke Labrie met de door haar gemeden stenen

wie wint de enige echte virtuele – ach zie daar dit dode kipje / vogeltje trofee? (kwetsbaarheid naar een kunstwerk van Gerdi Wind) op pomgedichten punt nl ? dichters graag deze week aan het woord over het thema KWETSBAARHEID – u kent de regels: de gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.