Anne van Walraven
Instagram: @annexwalraven
Dag Pom,
Moet weer even meedoen. Het is een verslaving, maar ik red het niet iedere week. Vandaag schijnt hier de zon, een prachtige dag. Heb het goed! Jako
leemte
bij niets schiet ik zo vol
als bij het mijmeren
aan de oever van de ijssel
het weidse land en water
speelse wolken
geronk van schepen
zicht op deventer
zal ik ooit wennen aan’t gemis
van knotwilg, polderland en
moedertaal
jako fennek
—
de hele tijd dacht ik – dat de smartlap van merik van der torren en henny wieffering in het kader van koos alberts thema – in mijn hart moet ik huilen – het enige echte virtuele goud zou opleveren op pomgedichten punt nl – een prachtige smartlap die we graag een keer gezongen zouden willen beleven. maar het wordt zilver – toch op deze gedichtensite wint uiteindelijk de poëzie van de smartlap. en één huilend poëtisch hart klopte zo indringend mooi en authentiek en dichterlijk dat goud niet kan uitblijven. van harte jako fennek.
| donderdag vonderdag – hoe ABRAHAM VON SOLO belangrijke delen van zichzelf verloor |
| Gepost door Pom Wolff op 2015/9/24 6:00:00 (504 keer gelezen) |
 POMgedichten presenteert de donderdag column: VON SOLO, FEAR AND LOATHING IN POWEZIE LAND!!! Openhartige openbaringen van de Jeff Koons van de vaderlandse powezie. VON SOLO, FEAR AND LOATHING IN POWEZIE LAND!!! Openhartige openbaringen van de Jeff Koons van de vaderlandse powezie. Zes maanden geleden was mijn gewicht achtenzeventig kilo. Nu is daar nog drieenzestig kilo van over. En dat is goed zo. Ik heb mijn lichaam terug van mijn begin twintiger jaren. Een beetje buik zal nooit meer weggaan, maar daar kan ik mee leven. Ik ben dan ook eenenveertig. Daar gaan geen jaren meer van af. Wel krijg ik nu met enige regelmaat de vraag of ik ben gaan sporten en welk dieet ik heb gevolgd… Deel 98. Afvallige Er is geen sprake van een dieet. Ik ga nog steeds één keer per week naar de Fit4Freaks, als dat er van komt. En in het weekend sta ik vroeg op en ga op mijn gewone fiets een uur à anderhalf fietsen door het metropolitaanse landschap van Rotterdam. Om lekker even het hoofd leeg te maken alvorens thuis te komen waar de televisie de kinderen weer vermaakt. Doordeweeks sta ik elke dag rond zes uur op en ruim de keuken op. Struin rond als een op koffie beluste zombie en wordt langzaam wakker voordat de rest wakker is. Allemaal geen dingen die mijn fenomenale gewichtsafname helemaal verklaren. De verklaring daarvoor zal waarschijnlijk zitten in het feit dat ik niet zo zeer anders, dan wel minder ben gaan eten en drinken. Waar ik vijf boterhammen at, eet ik er nu drie. En als ik met mijn maten in de kroeg ben drink ik twee pinten in plaats van acht. Ter compensatie nip ik wel eens een whiskey. En eet lekkere chocola. Ik eet gewoon nog koolhydraten. Eet worst en kaas op mijn donkere brood. Drink nog steeds bier en wijn dus. Gluten en pinda’s. Dikke Turkse yoghurt bij mijn fruitontbijt. Alleen speltproducten, lightproducten en superfoods eet ik niet. De truc zal ik u verklappen. Ik heb alle structurele overdaad uit mijn eetpatroon geschrapt. In de ochtend ontbijt, in de middag lunch en in de avond diner. Verder niets. Niet elke dag wijn. Wel koffie en thee. Drie of vier bakjes per dag. Als er echt feest of reden is spring ik misschien eens uit de band. Maar echt feest is het niet vaak. Als het dan echt feest is, wat is het belang van eten dan nog. Met de hele ommezwaai heb ik de honger van mijn hoofd naar mijn maag verplaatst. Het was een structurele overdaad die ontstaan is toen ik ging werken. Ik kreeg meer geld en ging mijn vrije tijd die duurder werd vullen met meer dingen om te eten. En zo loodste ik de overdaad, die onze economie sterk maakt en ons in slaap sust, gewillig mijn leven in. Het kostte me slechts tien dagen om wakker te worden uit die gewoonte van bijna twintig jaar. En nu elke ochtend nog slechts een half uur. Structurele overdaad of overbodigheid ben ik op vele vlakken uit mijn leven aan het schrappen. Ik besteed zo weinig mogelijk tijd meer aan zaken die me niets brengen of zaken waar ik zelf niets kan brengen. En zo kom je ook weer vaker op plekken waar je er echt wat toe doet. Ook binnen je eigen huis en gezin. Hoe minder je aan planning doet, hoe meer je je handen vrij hebt om te doen wat op je pad komt. En je kunt leven met heel je hart. Zo kan ik in relatie tot poëzie wellicht nog wel wat leren van mezelf. Poëzie gaat ook niet om de overdaad. Het is niet per definitie een arrangement onbeperkt spare ribs. Of een supersize McDonalds maaltijd. Het zou eerder beter een enkele oester zijn, een kleine, rijke salade met avocado en gerookte zalm, een nipje whiskey in goed gezelschap. Het zijn de weinige woorden die zo veel te zeggen hebben. En de oogopslag die alles zegt. Je leven koop je niet bij een bio winkel. Visie krijg je niet van een flatscreen met onbeperkt digitale kieskanalen. Een dure nieuwe auto geeft je geen bestemming. Flitsende merkkleding maakt je niet de man. Kaal en naakt is wat we in wezen zijn. We zijn lege onbeschreven bladen die elke dag opnieuw gevuld kunnen worden. En dat hoeft niet met veel woorden te zijn, maar vooral wel met de mooiste. Met onze lege handen kunnen we alles aanpakken. Met onze lege magen kunnen we het heerlijkst smaken wat het leven ooit maakte wat het was. Ik pleit dan ook voor herwaardering van leegte en soberheid. Ik gun het iedereen. Schrap de overdaad die ons als een blok aan de grond houdt en vlieg weer het leven in. Ga slapen met honger, wordt wakker met inspiratie. Namasté! Al het voorgaande is natuurlijk zo’n ongelofelijk succesverhaal, dat het niet waar kan zijn. Het echte geheim heb ik dan natuurlijk ook enkel aan mijn medisch specialiste verteld in het ziekenhuis. Dit na eerst gecheckt te hebben of ze haar beroepsgeheim wel serieus nam. Waarna ze me van verdere bezoeken ontsloeg. Met de woorden: ‘Jij hebt het wel begrepen, dat komt wel goed.’ Om de zaak af te sluiten een klassieker die bewijst dat minder soms zo veel meer kan zijn. Ze wordt wakker Ziet mijn fruitschaal staan Naast haar hoge hakken Liggen mijn appels Een banaan Door een gretige hand omvat Ze voert hem Aan haar poes Spant haar spieren Knijpt hem tot moes Mmmmmmm Fruitontbijt (Von Solo, 2001) |
Boom voor huis
Er staat een boom
aan de kant
van de weg
in de straat
van het huis
waar ik woon
waar ik slaap
waar ik ontwaak
dat ik verlaat
voor wat brood
en dan kijk
naar de boom
in de wind
aan de kant
van de weg
waar ik loop
richting brood
langs de boom
die daar staat
voor mijn raam
op de hoek
van de laan
die daar kruist
met de straat
die ik beloop
en dan verlaat
voor wat brood
om de hoek
bij de bakker
bij mijn huis
bij de straat
bij de boom
die daar staat
voor het raam
van het huis
waar ik woon
in de straat
die weer kruist
met de laan
waar ik loop
met vers brood
in mijn hand
op de rand
van de stoep
van de laan
die ik verlaat
voor het huis
met de boom
die daar staat
aan de kant
van de weg
voor het huis
waar ik woon
waar ik eet
van het brood
dat ik haal
’s morgens vroeg
aan het begin
van de laan
om de hoek
bij het huis
om de hoek
bij de straat
om de hoek
bij de boom
om de hoek
waar ik woon
met de boom
voor het raam
van het huis
met het brood
en een gat
in het raam
want de boom
was gaan slaan
door de wind
op het raam
en de ruit
had gekraakt
toen het glas
werd geraakt
door de boom
in de straat
met het huis
met oud brood
met het raam
met het glas
met de barst
met het gat
nadat de boom
door het raam
van het huis
was gegaan /S
(Sander Koolwijk)
 – in mijn hart moet ik wel huilen – trofee op pomgedichten – zilver voor Merik van der Torren en Henny Wieffering){kind=link}
Anne van Walraven
Instagram: @annexwalraven
Een brief aan jou is een ode aan de liefde. Sterker nog, een ode aan liefdesverdriet. Iedereen kent het wel. Je bent verliefd. Je bent gekozen en dat voel je in elk deeltje van je lichaam. Maar wat nou als de liefde steeds een beetje uit je vingers lijkt te ontsnappen? Anne van Walraven probeert in woorden te grijpen hoe het voelt als de liefde en de lust plaatsmaken voor onzekerheid, verwarring en angst. In openhartige brieven schrijft zij over haar gedachtes en gevoelens die voor iedereen herkenbaar zullen zijn. In de romantische en melancholische gedichten zal je even kunnen verdwalen. Tastend in het donker, maar niet alleen, nooit alleen.
Genre: Gedichten
Omvang: A5
ISBN: 978-94-640-3033-4
Aantal pagina’s: 112
Prijs: € 17,99
incl. verwerk- en verzendkosten naar Nederland en België
https://www.boekscout.nl/shop2/boek.php?bid=10344&utm_source=Promotiemailing&utm_medium=email&utm_campaign=10344&utm_content=Bestelknop
